We slaan af naar Coffeebay. Een plaats aan zee aan de Wild Coast. Het is 90 km heen en 90 km terug dus we maken wel een omweg maar men zegt; "Je moet er een keer geweest zijn".
De weg er naar toe is mooi! Dwars door de bergen en overal zie je de Afrikaanse gekleurde huisjes, en dan te bedenken dat die mensen die daar wonen dit allemaal lopend doen van boven naar beneden en andersom met hun boodschappen op hun hoofd of in een kruiwagen.
Na iedere bocht heb je weer een nieuw gezicht echt mooi.
Als we aankomen in Coffeebay zien we de zee en die is vandaag echt wild!!
Prachtig!! We zoeken een camping op die ook aan zee ligt maar dan moeten we wel flink naar beneden rijden. Oei dat is weer iets nieuws maar na zoveel bochten, heuvels, water, kunnen de heren dit ook wel en rijden ze zachtjes stijl (echt stijl) naar beneden naar de camping.
Dit is Coffeebay aan zee aan de Wild Coast. We zetten onze auto op de plek en gaan inchecken. Fried vraagt gelijk of ze nog vrije logde's hebben want die ziet het niet meer zitten om nog de tent uit te klappen en hij vindt het voor Hendrik die ziek is beter om in een logde te gaan. En aangezien we bijna de enige gasten zijn zijn er logde's over.
Als we het restaurant binnen komen zit daar een jong stel (alleen). Wij zeggen "Hallo" en het zijn Hollanders dus we zijn weer één familie. Super gezellig.
Aan één grote tafel met z'n allen!! Bier en wijn op tafel en de party begint. We wisselen verhalen aan elkaar uit, eten samen en om 21.00 uur vinden Hendrik en ik het welletjes en gaan naar de Lodge en naar bed. Gelukkig heb ik intussen tijd nog wat foto's gemaakt want je weet nooit wat voor weer het de volgende dag is. Het was een dag met veel auto rijden maar toch een hele fijne dag!! Veel gezien en we zijn blij dat we tocht van 90 km hebben gereden naar Coffeebay naar de Wild Coast.

Woensdag 8 november; onze voorlaatste dag.
Ik sta toch weer vroeg op want ik zie de zon schijnen, en bedenk dat ik nog mooie foto's kan gaan maken.Ik ga een wandeling langs de zee maken en zie al in alle vroegte kinderen lopen die ver van boven naar beneden moeten lopen om naar school te gaan. Terwijl het nog niet eens half7 is dus wat ze zo vroeg doen weet ik ook niet. Ze zijn heel vriendelijk en beginnen gelijk naar mij te zwaaien. Als ik terug ben ontbijten we en vertrekken we.
We hebben ruim 400 km voor de boeg. Geluk is aan onze zijde want er is haast geen verkeer op de weg vanaf Coffeebay naar de N2 (90km) dus de rit naar de grote weg gaat sneller dan gisteren toen we er heen reden.
Éénmaal op de grote weg is het naar het zuiden rijden en gaan we naar de Sunny Coast naar Port Alfred. Daar komen we tegen half 4 aan, onderweg heerlijk in een plaatselijke restaurantje geluncht.
we zetten onze auto weer op een mooie plek , pakken uit en genieten nog even van de zon maar dat is niet lang want er is regen op komst.
Dat is wel erg jammer voor onze laatste avond maar even verder als waar wij staan is een grote overkapping dus verplaatsen wij onze stoeltjes en braai daar heen en maken een mooi vuur voor de braai. Wat een geluk dat deze overkapping er is want anders hadden we al in ons tentje gemoeten en dat was dan wel erg vroeg.
We zitten gezellig bij elkaar en genieten van onze laatste avond. Tegen 21.30 uur gaan we ons gereed maken voor de nacht.

Donderdag 9 november;
Onze laatste stukje naar St. Francisbay. Deze tocht is maar 250km en voor ons de bekende weg tussen Port Elizabeth en St. Francis die wij altijd rijden als we aankomen in ZA.
De tocht die we gemaakt hebben zit erop. Zes weken onderweg in ons tentje op op de auto, het was GEWELDIG. De auto, onze Toyota, heeft ons overal heen gebracht waar we wilden. Door dikke modder, mulle zand, over de rotsen heen, door het water en hij liet ons niet in de steek. Één keer een lekke band maar nadat wij zelf hem weer op gepompt hadden is hij nooit meer leeg gegaan. Dus een dikke pluim voor de auto en natuurlijk ook voor de chauffeur "Hendrik". Want die had de stuur dagelijks in de handen. Het was toch een tocht van ruim 9500 km die we gemaakt hebben.

Dit was mijn laatste verslag op dit blog. We zullen nog drie weken vertoeven in St. Francis. Bijkomen, nagenieten en zo nu en dan nog een klein uitstapje maken.

Wat een waanzinnige reis was dit, het was onbeschrijfelijk. Zoveel meegemaakt en gelukkig blijven de prachtige herinneringen. Nu kunnen we een mooi album maken van de vele foto's.
We willen iedereen bedanken die met ons mee hebben gereisd en bedanken voor de leuke reacties die we kregen (daar doe je het voor).

Ook willen wij Fried en Marian bedanken want we hebben dit avontuur samen beleefd, samen zo ontzettend veel plezier gehad, veel gelachen, heerlijk gegeten en superveel lol gehad. Echt geweldig. Bedankt daarvoor. Ook dat is niet in woorden uit te leggen.

Helaas is het nu voorbij. JAMMER, maar we zijn erg blij dat alles goed is verlopen. En we hopen zeker op een volgende keer!!

Baie dankie!! Dikke knuffel Ina en hendrik

Geschreven door Inas.reizen