We kunnen weer online!

Donderdag 5 oktober:
Ik zeg maar niet meer "vroeg opgestaan" want dat doen we inmiddels ieder morgen hier. Op tijd naar bed en op tijd rijden.
Vandaag op weg naar Kubu Island. Kubu Island ligt in het zuidelijke westelijke gedeelte van de Sua Pan. Dit eeuwenoude "eilandje" staat bekend om haar bijna 20 meter hoge en bijna kilometer lange granieten rots en de bijzondere baobab bomen. Het woord "Kubu" komt uit de Setswana en betekent nijlpaard. Een enorm grote zoutpan; eerst 150 kilometer over een verharde weg en dan zeker 75 kilometer over de zoutvlaktes heen.

Het was een enorm lange trip maar zeker de moeite waard. Echt prachtig om te zien. Net of dat je op de maan wandelt (zoals je dat ziet op televisie).
Wanneer we aankomen op onze campsite is het ongeveer 40 graden. Eerst maar een late lunch klaarmaken en toen onze tent weer uitgeklapt. Eten voorbereiden en heerlijk zitten en genieten van de rust, de stilte en alleen maar het geluid van de vogels.
Deze avond was het volle maan dus vol licht en heerlijk gegeten van onze potjiekos (traditioneel gerecht uit de Zuid-Afrikaanse keuken). Om half elf gingen we pas naar bed, erg laat voor ons doen. We vonden alle vier wel al dat het zo enorm ging waaien.
En om twaalf uur was de wind zo hevig dat er een enorme storm was. We konden geen oog dichtdoen. We schommelden wat heen en weer in ons tentje boven op het dak. Erg leuk vonden we het ook niet. Dus van slapen kwam niets meer. Tegen half drie begon het ook nog eens te donderen en hevig te flitsen en te regenen! De ogen waren nu echt helemaal open en we zaten rechtop in onze daktent.

Tegen vijf uur hield Hendrik het voor gezien en kleedde zich aan. Hij ging er uit. Dus ik ook maar achter hem aan. Ik moest wel wachten tot hij zo ver was want ik kon de tent niet verlaten anders waaide die omhoog. Samen met Fried, die ook was opgestaan, onze tent in geklapt. We konden het echt niet in ons ééntje doen. En toen samen hun tent in geklapt en maar op weg naar onze volgende bestemming!

Vrijdag 6 oktober:
Wat gisteren mooi grijs was, was nu zwart en de sporen op de weg stonden vol met water! Het was net één grote ijsbaan! We slipten dan ook vaak, gelukkig geen bomen en verkeer om ons heen. Toch was het uitkijken en voorzichtig zijn. We waren echt blij toen we uit dat gebied waren maar het was zeker de moeite waard!

We waren nu mooi op tijd maar die tijd hadden we ook wel nodig, ondanks dat het maar 250 kilometer was was het in uren wel veel. Om uit Kubu Island te komen, wat maar 75 kilometer was, deden we ruim 3 uur over.
Toen de auto gewassen bij een kraan om al het zout er af te spoelen. We kregen gelijk hulp van de lokale jongens ( die graag een Pula willen verdienen) daarna nog water in geslagen en op weg naar de Kalahari. Ook deze rit was maar 100 kilometer onverhard en daar hebben we ruim 3 uur over gedaan hebben. En dus waren we pas om vijf uur op de plek van bestemming 'Sunday Pan'. Sunday Pan is één van de hoger gelegen vlaktes in de Centraal Kalahari Game Reserve.
We zagen alleen tot onze grote spijt dat hele grote delen van de Kalahari was afgebrand. Overal was het zwart, zo jammer om te zien.

Op naar onze campsite. En dan kun je het treffen dat er een dubbele boeking is zoals wel vaker gebeurd en dan moet je een nieuwe plek zoeken. Zo ook in ons geval maar gelukkig was dat gauw opgelost. Vandaag op de braai een heerlijke biefstuk die Fried klaar maakte. Helemaal Top! Tegen negen uur gingen we naar bed want de dag was lang genoeg geweest! Tegen middernacht hevige regen, donder en bliksem. Het achtervolgt ons maar we waren dit keer maar even wakker en sliepen heerlijk.

Zaterdag 7 oktober:
Hendrik was als eerste op, het was bijna zeven uur. De zon stond al aardig hoog.
Vandaag maar een beetje relaxen en rustig aan doen. We besluiten om op onze campsite te blijven. Lezen, kletsen en stukjes schrijven enz. Lekker eten en drinken! Morgen willen we de hele dag op pad gaan!

Zondag 8 oktober
We rijden om zeven uur weg en maken een mooie ronde! Langzaam rijden en proberen dieren te spotten maar dat wil niet best lukken. De wegen zijn nog best modderig. En dan komt er een keer dat wij vast zitten. Oei en nu??? Hendrik probeert diverse keren om er uit te komen maar het lukt niet (ik in de stress😃😃). Uiteindelijk lukt het hem toch om op eigen kracht er uit te komen en als we draaien rijd hij er nog een keer door om te zien of het in één keer lukt. En dat lukt! Zo nu weet hij ook hoe dat is!
Na een dag rijden gaan we weer naar onze campsite en drinken we gezellig een wijntje en bereiden we ons eten voor.
Het was een prachtige avond maar toch gingen we vroeg in ons tentje want de volgende morgen gingen we weer vroeg op pad.

Maandag 9 oktober:
Opgestaan, tent naar benden en rijden! Maar pfff, wat je rijden noemt. Dit was geen pretje!!!! Oei oei, wat een kuilen kuilen en nog eens kuilen. We gingen van de ene kant naar de andere kant. In de kuilen lag modder en op een gegeven moment konden we geen kant meer op. We moesten door het diepe water. Na de eerste plas kwam er nog een tweede en die nog veel groter was. Echt geen pleziertje maar gelukkig gered! Schouderklopje voor Hendrik! Daarna nog 75 kilometer door zand en modder en dat 3 uur lang! Zucht....

Toen op naar Maun met 43 graden. Maun is de toerismehoofdstad van Botswana. Ook al is het stadje zelf niet veel bijzonders, het is wel de uitvalsbasis voor zo’n beetje alle grote beroemde nationale parken van Botswana. Vanuit daar zullen we ook de Okavango Delta in trekken. In Maun is het mogelijk om voedsel en water aan te schaffen voor de reis naar de nationale parken.

Eerst weer de auto wassen, deze zat onder de modder. Toen langs de garage en daarna op naar onze Lodge. Hier blijven we drie nachten. Een eigen 'open' huis met ons vieren. Heerlijk genieten en uitrusten voordat we opnieuw de wildernis intrekken.

Tot later!

Geschreven door Inas.reizen