Na een veel te korte nacht werd ik om 4u30 gewekt door mijn alarm. Tijd om te pakken, in het donker. Dat was niet zo simpel. De taxichauffeur die ons om 5u40 zou oppikken was twintig minuten te vroeg en heel ongedurig. Resultaat? Ik zweet me al sinds 5u20 deze morgen te pletter. Aangekomen in het busstation was het even onduidelijk welke bus Sofie en ik zouden nemen. Uiteindelijk sprongen we op een bus die om 6u30 naar Nata vertrok, mijn eindbestemming voor vandaag, een tussenstop voor Sofie die naar Kazangula moest. We namen, na de drie uur durende busreis, knuffelend afscheid van elkaar. (Vooraleer ik vertrok had ik schrik dat ik niet genoeg geknuffeld zou worden, want een knuffelaar ben ik. Mijn schrik is niet gegrond. Als je mensen leert kennen en je trekt even met ze op en het was fijn hebben ze meestal de neiging om een afscheidsknuffel te geven. Ik kom dus niets tekort ;-).) Ik ben echt blij dat ik de afgelopen week regelmatig met haar kon optrekken. Toffe madam! Als "afscheidscadeau" heb ik een T-shirt van haar exvriend overgenomen ;-). Daar is zij dan ook weer van verlost.
Daar stond ik dan, terug alleen. Geen taxi's te zien. Ik zette me dus in de goede positie (in de schaduw net na een kruispunt aan de juiste kant van de weg ;-)) en begon te liften. Na een kwartier kwam er een vrouw naar me. Ze beloofde me een lift te regelen. Ze werkte in een shop bij het tankstation. Ik mocht mijn rugzak daar even stockeren terwijl ik in een grotere supermarkt inkopen ging doen. Maar... In Nata is er Nata. Geen verse groenten, geen vers fruit, geen rijstkoeken (dus geen broodvervanger), geen noten, geen gedroogd fruit, ... allemaal voeding waarmee ik me hier sterk houd. Ik verliet de winkel wel met rijst, blikken perziken en blikken vis. Dat zou mijn eten voor de komende dagen worden. Terug in de tankshop bleek de lieve vrouw een manager van Nata lodge & camping te hebben gestrikt op de parking. Ik mocht mee naar daar, gratis, wat een "oerechance". Aangekomen in het prachtige oord zette ik mijn tent op en begaf me naar het zwembad. Om hier te kamperen betaal ik 6,5 euro per nacht. Ik kan wel meegenieten van de luxe (zalig zwembad, prachtige bar en restaurant) van de lodge huurders. Een dubbel succes dus: goedkoop en magnifiek. Ik las mijn boek uit aan het zwembad en nam meermaals een verkoelende duik. Ook naaide ik een stoffen zak die ik hier kocht om inkopen te doen en die wat gescheurd was. Drie uur lang had ik het paradijs voor mij alleen. Om 15u begon ik echt wel honger te krijgen (de rijstkoeken die ik om 6u at als ontbijt waren, net zoals vaak hier, alweer vier keer verteerd). Ik besloot een blik te werpen op de lunchkaart. Het enige mogelijke bleek een grote steak onder de grill. Na twee weken vegetarisch te hebben gegeten, deed die brok vlees me deugd. Jammergenoeg had ik wel alweer sinds 's ochtends buikpijn... Ik kon nog wat foto's uploaden en mijn mails checken. Toen ik 's avonds aan het koken sloeg (rijst met vis en perziken uit blik), kwamde night guard bij me zitten. "Waar zijn je kinderen?", "ik denk dat je dertig bent", "heb je een vriendje?" Geen kinderen, 24 en sowieso een lief waren de antwoorden die ik gaf ;-) I learn fast. Ik sneed mezelf aan het blik vis (geef mij maar vers) en slaagde erin de hele kookblok onder de bloedspetters te krijgen. Wat een avontuur, een blik vis openen ;-).
O ja, en ik heb mijn tentje opgeslagen onder een boom vol springende bushbaby's. Schattig!

Geschreven door Heleen85dagenafrika