Vannacht is de koudste nacht voor ons! Er is ook nog veel wind, pfff... vanmorgen is het ook koud bij het opstaan. Wij hebben gisteren 1 uur terug moeten draaien, dus nu dezelfde tijd als Nederland. Maar het is toch goed gelukt om tijdig te vertrekken.
Vlak voor onze vertrek is de eigenaar van deze camping bij onze voordeur geweest, hij geeft mij een zak met drie broodjes aan ons. , Jan is er niet bij maar komt eraan gelopen en ik zeg tegen hem: drie broodjes gekregen van die man! Hij kan hem net nog bedanken, voordat hij wegrijdt in zijn auto. Och wat een lieverd is hij...hij loopt altijd met een lach rond. Hij wil duidelijk zijn "gasten" verwennen.

Ik zeg tegen jan; Ik wil, dat wij afscheid van hem nemen als wij vertrekken. Dat wilt Jan ook. Dus toen wij helemaal klaar zijn, en ik wou de verlichting van de caravan controleren maar de hond, een zwarte bouvier komt naar mij hard aanrennen en ik zie het op tijd, raak meteen in paniek, meteen hollen naar de stuurkant van de auto waar jan al op zit, maar ik moet in de auto zijn voordat de hond mij beet heeft. Ik roep: HOND... Jan snapt het gelijk, ik klim op zijn school en doe de portier zo dicht mogelijk dicht. Het zal wel een heel raar gezicht zijn als iedereen naar ons kijkt, maar het kan mij niks schelen... maar ik moet weer eruit, maar dat doe ik voor geen miljoen, dus Jan klimt eruit naar de passagierskant. Jan loopt naar de stuurkant en ik klim van stuurkant naar passagierskant en mijn hart klopt zo hard en heel lang...
Wat een schrik is het! En wij rijden een stuk verder... en wij zoeken naar de eigenaar... ach, de eigenaar staat klaar om ons uit te zwaaien bij zijn huis. Jan stapt gelijk uit en geef hem een soort knuffel en ik zwaai uit het raam, ik vertik echt om uit te stappen! jan zegt dat de hond achter onze caravan staat. Dus ik blijf mooi binnen.

Als eerste zijn wij naar een tankstation gegaan, heel vlakbij bij de camping, dan kunnen wij gerust lang rijden zonder te tanken.
Even later begint de navigatie echt heel raar te doen, hij blijft volhouden dat hij de weg niet herkent, dus hij blijft berekenen voor een nieuwe route... Jan doet van alles om het in orde te krijgen, maar zonder enkel resultaat, dus de navigatie blijft uit. Gelukkig doet google maps op mobiel het goed.

Bij een volgende dorp probeert Jan het nog eens, maar helaas zonder resultaat. Daarna zijn wij op de snelweg.
Weer van die lange plaatsnamen tegengekomen... en ook zeer grappige plaatsnamen zoals Papa en Melk... als iemand mij vraagt: waar is papa? zal ik maar voortaam zeggen, rijd maar 1000 km richting Hongarije daar zal je je papa vinden... en ook bij Melk, leuk he!

Weer zoveel velden, maar echt opvallend veel groter velden met de zonnebloemen. Ze zien er heel goed ui.

Voor Hongarije moet je een vignet hebben, maar dit hebben wij via internet geregeld, want je hoeft het niet op de vooruit plakken want het is een digitale vignet, handig he... Maar je moet bij de grens tussen Hongarije en oostenrijk toch stoppen en wachten in een rij. Daar staat een vrouw in uniform. Wij mogen doorrijden. Maar wij moeten wel een vignet voor Oostenrijk kopen, dus na deze grens aan de kant om dit te kopen.

Prompt zie je overal windmolens met twee rode strepen op elke wiek. Een heel mooi gezicht... alle windmolens aan het draaien, zeer rustig...
De windmolens zie je zeker na 3 kilometers nog steeds.

Geschreven door HeddyenJan