Vandaag wordt een lange dag. We vertrekken daarom vroeg. Als we alles weer opgeborgen hebben en de caravan weer achter de auto hangt gaan we met de hele combinatie naar de receptie. Vriendelijke mensen bij het afrekenen. We krijgen zelfs nog een aandenken van de kloosters mee. Het valt me op dat op de meeste campings in Griekenland contant moet worden betaald. Waarom zou dat zo zijn? 🙄

Als we betaald hebben vinden we snel de grote weg de stad uit, en al snel zijn de rotsformaties nergens meer te zien. Eerst gaat het door een berggebied slingerend omhoog en weer omlaag. Opeens moeten we stoppen voor een kudde geiten midden op de weg. Eerst zie ik niemand, maar dan zie ik aan de kant van de weg een paar paarden en ook ruiters. De ene ruiter (geitenhoeder) roept maar de geiten blijven gewoon staan en zwaait met een lange stok. Eerst gebeurt er niks bij de geiten, maar dan komt een van de mannen in actie en stuurt de geiten de berg op. De weg is weer vrij.

Heddy ziet waarschuwingsborden voor beren. Wil een foto maken, maar dan zul je net zien dat de borden niet meer komen. Ook zien we iets, welke verdacht veel lijkt op die uit Wijchen. Heddy wil een foto maken en zegt: Alleen Ricky en Jolijn snappen het! 😂 We moeten allebei lachen. "We zijn bijna thuis", zeggen we. 😂
Voordat we de snelweg A2 opdraaien, zien we nog een bord voor beren. Nu langzaam rijden, dan kan Heddy een foto maken.
Later blijkt nog een ander bord waarop moederbeer met kleintjes wordt afgebeeld.
Het zou mooi zijn als wij ook de beren kunnen zien maar dan wel op een veilige afstand 😉 maar we zien alleen dode poezen op de weg.

Na anderhalf uur draaien we de snelweg op. Lekker rustig maar ook saai, in ieder geval wel met een mooie natuur. Na een half uurtje neem ik een pauze, en doe even een plas in de caravan. Als ik klaar ben, doe ik even een controle langs de trekhaak, de ramen, de banden. Alles goed, maar bij onze rechtervoorwiel zie ik onder de auto een klein plasje liggen. 😲

Ik ga op mijn knieën en kijk goed onder de auto. Ook het schutbord bij het carter en de aftapplug druppelen. Het is dus duidelijk van onze auto, en niet van een auto die hiervoor gestaan heeft. Ik voel met mijn vingers, en het voelt wel vettig en olieachtig aan, maar is niet zwart. Maar gisteren heb ik 1 liter schone olie bijgevuld. Vlug controleer ik mijn oliepeil, sproeitank en remolie. Ook de transmissie olie even gecheckt. Alles is goed. We snappen er niks van. Maar goed in de gaten houden. 😣

We naderen Kastoria. Dan zitten we ruim op de helft. De navigatie stuurt ons hier rechts, maar Google Maps op de smartphone stuurt ons naar links. En die geeft ongeveer 40 km minder. Dus links aanhouden. De navigatie probeert ons nog te laten keren, maar tevergeefse moeite. Wij keren niet.

We kijken nog naar een parkeerplaats om de lekkage te controleren, maar die zijn er maar weinig op deze weg. Net als tankstations. We verwachten nu elk moment de grensovergang met Macedonië. 😎 Ja hoor. We zien de borden met costums al. Langzaam rijden, papieren klaar leggen en in de rij gaan staan. Eerst bij de Griekse douane uitchecken, en dan 500 meter niemandsland en dan weer inchecken bij de douane van Macedonië. 😛 Mooi niet....... we staan weer bij de Albanese douane. 😂 Even snappen we er niks van. Daarna begin ik te beseffen dat Google Maps een korte route genomen heeft. Links van het meer van Ohrid naar Struga. Dus vandaag passeren we 2 landsgrenzen. Gelukkig gaat deze eerste overgang naar Albanië redelijk vlot. We hebben niet lang hoeven wachten. Gelijk na de grens van Griekenland zegt Heddy ; typische weg van Albanië omdat het zo slecht is. Nee, omdat het van niemand is, zeg ik. Wij moeten erom lachen. Het is een korte weg tussen twee grenzen.

Eenmaal over de grens stop ik bij een tankstation om te kijken onder de auto. Nog steeds hangen er druppels aan de aftapplug. Maar oliepeil blijft goed. Moet ik toch naar een garage om ff te laten kijken? Misschien op de camping ff vragen naar garage.

De rit gaat weer over de typische Albanese wegen, soms goed, dan weer grote gaten in de weg. Ook door de dorpen smal en chaotisch en niet vergeten, de rotonde met de fietsers en voetgangers...En we zien ook nog gelijk de karren met ezels, brommers met een aanhangwagen met hooibalen. Wel leuk om het even opnieuw te ervaren. We rijden door Bilisht, Maliq, en Pogradec.

Net buiten Pogradec is een plekje om even pauze te nemen en voor de lunch. We zitten nu dicht bij de grens. De navigatie heeft nog bijna een uur rijden, en hoelang we moeten wachten bij de grensovergang weten we niet. Dus nu maar eerst wat eten. Ook kijk ik nog even onder de auto. Verbaasd als ik zie dat nu alles droog is. 😕 Het oliepeil is ook oke. Op het dashboard blijft de motor temperatuur ook goed. Van de ene kant stelt het me wel gerust, maar van de andere kant snap ik er niks van. Ik zal straks op de camping wel een berichtje appen naar de automonteur. Kijken wat hij er van vindt. Jammer dat ik geen foto gemaakt heb van het plasje olie in het begin.

Na de lunchpauze gaan we verder. We komen dichter bij de grens. Boven op een berg. Dus eerst weer slingerend omhoog. Eerst weer Albanië uit, 500 meter niks, en dan Macedonië. Ben benieuwd of ze moeilijk doen over de caravan. Bij de ANWB staat op hun website dat aanhangers niet langer mogen zijn dan 6 meter. Onze caravan is 6.46 meter. Maar dan doe ik net alsof ik dat niet wist.

Paspoorten afgeven en autopapieren. Vriendelijke beambte, maar het zwarte uniform staat haar niet. 😁 Papieren door de scanner. Alles is goed, doorrijden maar. Yieppppiieee. We zijn in Macedonië. Nu op naar de camping. Nog een half uurtje. Al snel zien we de borden van camping Rino. Een beetje een smalle weg op het laatst, maar eindelijk zien we de camping liggen. We worden hartelijk ontvangen en rondgeleid. Ineens gaat het regenen maar gelukkig van de korte duur, dus het is alweer droog toen wij onze caravan op waterpas neerzetten. We zoeken een goed plekje op een nieuw ingericht veldje. Later komen er nog meer campers bij. Een mooie camping voor een paar dagen. 😎

Even later krijgen wij een klein kopje koffie en klein glaasje raki. Heddy proeft de koffie omdat zij ijskoffie bij Dona wel lekker vindt maar deze koffie vindt zij gelijk erg smerig. Dus ik drink dit ook op maar de raki voor Heddy heb ik op de gras leeggegooid, hopelijk wordt de gras niet even duizelig 😂
Weet je, meneer zegt dat wij elke morgen de koffie krijgen! Gelukkig de raki niet!

Ik leg een stuk aluminiumfolie onder de auto, om te kijken of ik nog iets kan ontdekken.

Geschreven door HeddyenJan