Gisteravond heeft het de hele avond flink geregend. Maar vanacht is het goed droog gebleven. De grootste plassen waren vanmorgen dan ook alweer opgedroogd. Om half 7 is het weer opstaan geblazen. Eerst de toiletpot legen. Daarna koffie en ontbijt. Daarna alles weer opruimen en op zijn plaats opbergen. Het is een vast patroon geworden. Als we straks weer thuis zijn zullen we het missen. 😀

Om klokslag 8 uur sta ik bij de receptie om uit te checken en nog een vers brood te scoren. Ik vertel Dennis dat we naar Griekenland gaan vandaag, en een tour maken door de peleponesos. Dan heeft hij nog een tip voor ons, en hij grijpt in een la een foldertje van een camping in Glifa. Laten we daar nu ook naar toe gaan. 😃

We gaan eerst weer over de bergweg naar Sarande. Dezelfde weg die we gisteren ook reden. Door al die bochten en al dat klimmen en dalen ligt het tempo laag. In Sarande houden we links aan naar Gjirokaster. We willen bij Syri kälter oftewel the blue eye even een pauze houden om daar een bezoek te brengen. We twijfelen voor de zoveelste keer of we wel de goede weg nemen, en vragen nog maar eens aan een aantal mensen die op de bus wachten. Ja hoor, we hebben de goede weg.

We dachten dat we de bergen achter ons hadden gelaten, maar dat blijkt niet zo. Al snel gaat het weer flink klimmen. Voor het eerst zien we ook een bord met Kakavije en Greece. We zien op een gegeven moment ook een bordje Syri kälter. Rechtsaf moeten we. Maar hier houdt het asfalt weer op, en gaan we weer door diepe kuilen met modder. 🐢🐢Na een 500 meter staat er iemand die de toegang regelt. Voor €4,00 mogen we met de auto verder. Over een smalle brug gaan we het water over. Daarna gaat het nog een kilometer over een grindpad met diepe kuilen en modder. Op drie kwart zien we links een groot vlak stuk. Ik parkeer hier de auto en caravan. "Wat zijn we stom," zegt Heddy. "We hadden de caravan bij de toegang moeten parkeren, en alleen met de auto verder". Maar ja, achteraf is alles gemakkelijk. 😙

We lopen nog een stukje en zien dan een oude vrouw die uit een huisje naar buiten komt lopen. ze begint te lachen als ze ons ziet lopen, en wijst naar onze voeten en schoenen. Als we de bocht om zijn snappen we waarom. 😲 Één grote diepe kuil. En Heddy is op haar sandalen. Maar we kunnen er net omheen langs de rand. Even later komen we bij het blauwe water, met een veelzijdigheid aan planten en vooral libellen en vlinders. Op het punt waar het water als een soort geiser omhoog komt uit de grond, is de kleur donker blauw, en er omheen licht azuurblauw. Een prachtig gezicht. https://www.atlasobscura.com/places/syri-i-kalter-blue-eye

Als we weer verder gaan stuurt de navigatie ons weer terug waar we vandaan kwamen. Vreemd, en eigenwijs als we zijn gaan we toch de andere kant op. Mijn gevoel zegt dat dat goed is. Als en 10 minuten later een aantal mannen aan het werk is aan de weg toch maar even gevraagd voor de zekerheid. "Kakavije", vraag ik. Ze kijken me een beetje vreemd aan, maar dan ineens valt het kwartje. "Kakavië", zegt hij. Ja, whatever hoe je het uitspreekt. :) Nog steeds gaat het af en toe flink omhoog.

Maar dan ineens kijken we over een soort laagvlakte en zien daar over een weg de vrachtauto's snel voorbij razen. Een echt grote snelweg SH2. Dan hebben we de bergen inderdaad achter ons gelaten. Als we een tankstation zien besluit ik te tanken, want ik heb nog best veel Albanese leks die ik kwijt wil. Maar als ik stop schrik ik me dood.😲😠🚗 Ik heb een kapotte uitlaat. Shit, shit, dat kan ik nou net niet gebruiken. Maar ja, een diepe zucht en goed nadenken wat verstandig is. Doorrijden naar de Griekse kust of toch de dichtstbijzijnde camping opzoeken. Eerst maar eens vol tanken.⛽⛽

Niet veel later staan we ineens voor de grens. Ook hier weer hetzelfde als in Kroatië en Montenegro en Albanië, wachten, wachten en nog eens wachten. 🚥🚧In een auto voor ons zien we een jongeman druk overleggen met beambten. Even later gaat de kofferbak open en pakt hij zijn koffer en tassen eruit. De auto rijdt zonder hem verder de grens over. De jongeman gaat een kantoortje binnen. Dan zijn wij aan de beurt. paspoorten door de scanner. Alles goed. Doorrijden maar. 500 meter verder staat de Griekse grenscontrole. Ook hier hetzelfde ritueel. Daarna zijn we in Griekenland en kunnen we doorrijden.

Richting Ioannina. Hier hebben we weer dataverbinding en internet. We maken er even een pauze van en overleggen samen wat het beste is. Ioannina is een vrij grote stad met een camping. Grote kans dat we hier een garage vinden voor onze uitlaat. Die maakt inmiddels behoorlijk veel herrie.

Om half 3 komen we aan op de camping. Aan het water van een bergmeer. Bij de receptie vraag ik meteen naar een Toyota garage. Hij legt me uit en later vind ik op de navigatie inderdaad een Toyota dealer. Als we daar komen blijkt de werkplaats al gesloten. 😠 Alleen verkoop is nog open. Dus een kaartje gekregen met een nummer wat ik morgenvroeg terug moet bellen. Een tegenvaller.

Maar op de terugweg ziet Heddy nog een bordje van garage. Het blijkt een simpele werkplaats te zijn met een aantal sloopautos aan de voorzijde en een aantal auto's in de werkplaats waar ze mee bezig zijn. Ik probeer uit te leggen wat ons probleem is. De monteur zelf spreekt geen Engels en ook geen Duits. Maar er is een oudere man bij die vraagt of ik Zweeds spreek. Ik begin te lachen. Nee, ik spreek geen Zweeds. 😂 Het blijkt inderdaad een Zweedse man te zijn die hier woont. Hij verstaat een beetje Duits. De monteur luistert en kijkt naar de uitlaat en overlegt dan met de Zweedse man. Ik snap er niks van, maar ff later vraagt de Zweedse man mij te volgen. Hij brengt mij naar een andere garage 5 km verderop maar dichter bij de camping. Nu is er alles dicht maar morgenvroeg om 9 uur moet ik daar zijn begrijpen we. Oké. Ik voel me enigszins gerustgesteld.

Nu we toch hier zijn besluiten we meteen om boodschappen te gaan doen. Op de weg naar de Toyota dealer kwamen we langs een grote Lidl maar moeten ervoor eerst via de belachelijke smalle weggetjes rijden. 😀 Daar gaan we naar toe. Veel bekende producten zien we liggen. Zelfs beschuit. Italian bread noemen ze dat hier. We hebben een hele mand vol zodat we onze voorraad kunnen aanvullen. Aardappels gaan hier verpakt in zakken van 5 kilo, maar ook per stuk. Dat is handig, want van 5 kilo moeten we de helft weggooien straks.

Nu naar de camping en eten en daarna ontspannen. Morgen de dag van de waarheid. Kunnen we de auto laten maken in de kleine garage of moet ik naar de dure Toyota zaak?
Oh Ja, het blijkt hier een uur later te zijn dan bij jullie. Dus zijn we nog een uur eerder wakker dan jullie. 😶

Geschreven door HeddyenJan