Ik schrijf dit verslag terwijl we terug rijden van Ha Giang naar Hanoi. Deze 3-daagse trip heeft een hele andere betekenis gekregen dan ik me van te voren had kunnen voorstellen. De afgelopen dagen ging het erg slecht met oma Thea (oma Vis), en op 23 juli heb ik het telefoontje gehad dat oma de avond daarvoor was overleden. Ik vind het echt kut dat ik op dit moment niet met familie was om elkaar te kunnen troosten, maar tegelijkertijd zaten we zo hoog in de bergen dat ik me ergens heel erg verbonden voelde met oma. Het uitzicht van de bergen was buitengewoon, echt prachtig. Deze plek zal om die redenen altijd een plekje in mijn hart houden.

DAG 16

We worden om 8:30 opgehaald door Tiem. Via een facebook groep zijn we bij hem terecht gekomen, toch een beetje spannend omdat het niet via een officieel bedrijf is. Hij komt over als een aardige gast en heeft Nho bij zich, een jongen van onze leeftijd die op het begin heel stil is. Vanuit Ha Giang rijden we via de Bac Sum slope richting de Dong Van Karst Plateau Geopart. Daarna rijden we naar de Quan Ba Heaven Gate, waarvan de naam uit 2 delen bestaat. Aan de ene kant staat er gate in de naam, omdat de Fransen in hun koloniale tijd een hek hadden gebouwd hier. Aan de andere kant heaven, omdat het zo hoog is hier dat je in de wolken rijdt. Echter hadden wij zulk lekker weer dat er geen wolk te bekennen was. We rijden door de hometown van Tiem en Nho waarachter de Twin mountain ligt, een berg met 2 exact dezelfde toppen naast elkaar. We stoppen ergens om te lunchen en proeven geit (wat best lekker is) en het vlees van ‘zwarte’ varkens (die we onderweg overal achterop de motorbikes zagen liggen, levend of dood…).

Na de lunch rijden we over de Tham Ma pas en bezoeken het King Palace. Het was een geweldige dag met perfect weer en we hebben veel gezien. De bergen hier zijn niet te vergelijken met wat Jesse of ik ooit gezien hebben. Alle soort vegetaties groeien hier, je rijdt van bananenbomen naar dennenbomen naar rijstvelden, en zover je kan kijken zie je bergen. Een paar leuke feitjes: je ziet echt enorm veel maïs, omdat dit gebruikt kan worden voor het vee, om te verkopen, het makkelijk te planten is tegen steile hellingen en weinig water voor nodig is. Sommige rijstvelden waar te weinig water is, worden ook gebruikt voor maïs. Ook zie je veel wietplanten in het noorden, hier zijn het hoge planten. Alleen in het noorden van het land is het legaal om dit te verbouwen, omdat ze puur en alleen worden gebruikt voor het maken van kleding.

Als we aankomen op de bestemming vraagt Tiem of we mee matcha gaan drinken. Of althans, dat denken we. Want opeens gaan we een massage salon binnen, hij bedoelde dus massage hahaha. Ook lekker. Ze takelen ons aardig toe en Jesse wordt al helemaal in alle mogelijke houdingen gekraakt. We sluiten deze dag af met een lekkere hotpot met vis erin, en zoals alle Vietnamezen drinken we shotjes happy water erbij. Het is heel normaal dat de eigenaar van het restaurant er even bij komt zitten, een praatje maakt en wat shotjes met je neemt.

DAG 17

We hebben een lokaal ontbijt in het stadje en gaan daarna verder. We rijden over de Ma Pi Leng pass, een pas met denk ik wel de mooiste uitzichten. We stoppen bij een berg van rotsen om hier naar boven te klimmen en mooie foto’s te maken. Beide durven we niet op de ‘death rock’ te gaan zitten waar sommigen op gaan zitten om een foto te maken. De naam laat denk ik wel zien waarom we dat niet durfden.. De 21 km lange pas verbindt het district van Dong Van met Meo Vac. We gaan naar beneden om op de knalgroene Nho Que rivier een boottocht te maken. We varen door 900 meter hoge canyons, zo indrukwekkend. We worden alleen een beetje door het uitzicht afgeleid, omdat de Vietnamezen op het puntje van de boot de gekste fotoshoots houden haha. Tiem heeft hier ook weleens apen gezien die hier leven, maar die laten zich nu helaas niet zien.

Als we hierna even een drankje gaan drinken bellen papa en mama met het vervelende nieuws… Ik zit op een steen met prachtig uitzicht op de bergen en de rivier, en alle tranen komen eruit. Ik ben heel blij dat Jesse er is en Tiem is ook enorm lief. De rest van de dag rijden we nog verder door de mooie bergen en het dorpje Du Gia en zien we H’mong people en kinderen die ondanks hun zware leven nog steeds vrolijk naar ons lachen en zwaaien. Vanaf het moment dat ze kunnen lopen, tot op het moment dat ze van ouderdom niet meer kunnen lopen, moeten ze hard werken. De maisvelden bevinden zich namelijk op steile hellingen en het is ver lopen van hun eigen huizen, geld voor motorbikes hebben ze niet. Zowel kleine kindjes als hele oude mensen zien we werken en met pakketten van zware planten op hun rug lopen. Sommigen hebben geeneens schoenen aan, omdat daar geen geld voor is. Dan nog zo lief kunnen lachen naar ons, dat verwarmt mijn hart.

Als we bij onze homestay aankomen doen we onze zwemkleding aan en gaan we via een hobbelig klein weggetje naar een werkelijk prachtige waterval. Er hangt een heerlijke sfeer en iedereen is lekker aan het zwemmen hier, met elkaar aan het kletsen en lachen en van de rotsen af aan het springen. Ik vind het heerlijk even in het water zwemmen. We komen even thuis en relaxen eventjes, voordat we gaan eten. Tijdens het eten komt het happy water weer tevoorschijn, eet een vriend van Tiem mee die heel geïnteresseerd is en via google translate veel vragen stelt. Echt het ‘tafelen’ is normaal hier, waarbij verschillende gerechtjes op tafel komen en je lang ervan blijft eten. Ook is het normaal dat de mensen steeds opnieuw eten voor je opscheppen, super beleefd. En dat er elke keer weer opnieuw geproost wordt met het happy water. Er komen steeds meer mensen bijzitten en het wordt een gezellige boel met een paar dronken mensen. Ook een lieve jongen van 16 met een beugel komt erbij, die ons doet denken aan Tijn. We sluiten af in de karaokebar waar iedereen ongegeneerd vals zingt, en wij ons er ook maar aan wagen. Even onze gedachten op nul zetten. Hierna gaan we uitgeput naar huis. Het was een dag vol met verschillende emoties, en ik ben kapot.

DAG 18

In de ochtend gaan Jesse en Nho nog een keer genieten van de waterval, terwijl ik nog even in bed blijf liggen lezen. Tiem brengt lief een ontbijtje voor me mee en blijft met mij in de homestay, terwijl hij vaak vraagt ‘are you okay? Are you feeling a bit well again?’. De 2 meiden die daar wonen zijn ook heel lief, ook al kunnen ze geen woord Engels.

Door de rustige ochtend hebben we nu iets minder tijd, dus we crossen snel weer terug naar Ha Giang met een paar rustmomenten tussendoor. Zo drinken we bijvoorbeeld de sap uit suikerriet, die ze voor onze neus klaarmaken. Het sap wordt er letterlijk uitgeperst met een machine. Nog een laatste keer genieten we van alle adembenemende uitzichten en de prachtige bergen. In Ha Giang eten we fried rice en moeten we afscheid nemen van Tiem en Nho. We hebben echt een onvergetelijke tijd met ze meegemaakt in het prachtige Noord-Vietnam. Met een zelfde busje als op de heenweg worden we weer naar Hanoi gebracht. Deze keer kijk ik maar niet naar de weg en hoe degene rijdt.. Oja, en er zit een haan achter ons.


22 juli 2022 8:30 t/m 24 juli 2022 20:00

Geschreven door Hanikatravels