Tja, de terugreis, dat was toch nog wel een dingetje.
Onze bus komt mooi op tijd, 00:20, aan op Airport Delhi, onze vlucht is gepland om 02:50.
Bij het inchecken van de koffer hebben we zoals gewoonlijk weer wat issues bij de bagage van Eva. Uiteindelijk wordt het opgelost en gaat ze als een moderne pakezel mee naar de security check.
Er worden een paar rugzakken waaronder de mijne eruit gehaald voor verdere controle.
Wat nu weer, of ik een appel in de rugzak heb zitten. Het blijkt echter te gaan over onze Boeddha die we in Katmandu hebben gekocht.
De Boeddha wordt aan een drugtest onderworpen, gelukkig negatief, dus na een kwartiertje mag ik verder.
Als we naar onze gate lopen zie ik dat ik een aantal keren gebeld ben, door een Indiaas nummer, maar helaas heb ik geen pincode ingesteld om de voicemail af te luisteren. Ik probeer het nummer te bellen, maar er neemt niemand op.
Dan hoor ik heel vaag dat mijn naam wordt omgeroepen. Als mijn naam nog een keer wordt omgeroepen, ga ik naar de medewerkers bij de boarding gate.
Er is iets met mijn bagage en ik word meegenomen naar de douane. Helaas zijn er nog wel een aantal wachtenden voor mij. De stewardess van de Lufthansa probeert er wel wat vaart achter te zijn en het helpt een klein beetje.
Eindelijk ben ik aan de beurt, ze zoeken een powerbank. Ik heb maar één powerbank en die zit in mijn heuptas. Aangezien ze niets kunnen vinden, wordt een groot deel van mijn koffer in een grote bak gedaan, waarna ze deze meenemen om nog een keer door te lichten. Ondertussen is de boarding al begonnen.
Als ze terug komen hebben ze nog geen powerbank gevonden. Dan zien ze iets zitten in een tasje met handschoenen en hardloop spullen. Beide heb ik niet nodig gehad vanwege de hitte en de drukte van het programma.
Het is mijn "Kiprun Hardloop licht Runllght 250", geen powerbank maar wel enigzins de vorm ervan. Deze kan gewoon in de koffer blijven zitten. Ik pak alles weer in en de stewardess neemt mijn koffer mee, naar de in te laden bagage.
Ik loop snel terug naar de boarding gate en kan achteraan aansluiten.
De vlucht naar Frankfurt verloopt verder probleemloos.
In Frankfurt hebben we maar weinig tijd voor de transfer en mijn Boeddha wordt nogmaals op drugs gecontroleerd. We zitten ruimschoots op tijd in het vliegtuig.
Dan blijken 15 personen wel de bagage ingecheckt te hebben, maar niet in het vliegtuig te zitten. Dus de bagage van die mensen moet er weer uitgehaald worden.
En dan blijkt Amsterdam geen tijdslot voor ons te hebben, in verband met milieu beperkingen. Uiteindelijk kunnen we met ruim een uur vertraging vertrekken.
Op Schiphol moeten we lang wachten voor onze koffers op band 2 worden uitgeleverd. Als volgens de borden alle bagage op de band is, ontbreken er toch nog vier koffers. Ik ben het ondertussen helemaal zat en zeg tegen Els om maar alvast naar Peter en Truus te gaan.
Zelf ga ik naar band 20, om mijn koffer als vermist op te geven. Een wandeling van meer dan een kilometer. Daar aangekomen wordt gesteld dat ik toch nog maar geduld moet hebben. En inderdaad als ik terugkom, zijn alle koffers behalve de mijne uitgeleverd.
Dan blijkt dat Ronald een whatsapp bericht van de Lufthansa heeft ontvangen, waarin melding wordt gemaakt, dat een koffer van de groep niet is meegekomen.
Ik weet genoeg en ga weer terug naar band 20 en vul daar een formulier in om mijn vermiste koffer terug te krijgen.
Dan kan ik eindelijk naar Els, Peter, Truus en Pepper, zodat we naar huis kunnen gaan.
Rond 16:00 zijn we in Weert, waar Peter en Truus ons lekker in de watten leggen.

En zo komt er dan toch een einde aan onze lange, geweldig mooie vakantie door China, Tibet, Nepal en India. Vier heel verschillende landen, met grote contrasten, complexe oude culturen en godsdiensten.
Geweldig om mee te maken, maar geef ons dan toch maar Nederland om in te wonen.

Mijn koffer wordt uiteindelijk 2 dagen later thuis afgeleverd.

Geschreven door Halfos.op.reis