Midden in de nacht ging mijn telefoon. Onbekend nummer. Ja natuurlijk, in Nederland hebben de energiemaatschappijen en goede doelen organisaties nu kantooruren. Maar wij schrokken ons rot. Komt nog bij dat het lichtknopje van ons slaapkamertje aan Arnolds kant van het voeteneind zit. We worden dus ook af en toe verdwaasd wakker omdat het licht aangaat.
Wij gaan verder over de Interstate 90 west. Een brede snelweg waar je 80 mijl per uur mag. Heel veel van die bakbeesten van vrachtwagens hier, met vee, graan, hout of metalen staven, grote tractors op de oplegger of vol met pick-ups. Ze daveren ons voorbij. Het is een beetje heiig en het landschap wordt leger en leger. Je kunt eindeloos ver kijken maar kunt de einder niet zien. We komen door een weidestreek met overal pikzwarte koeien met kalfjes.
We drinken koffie op een grote truckersparkeerplaats waar het af en aan rijdt met monstertrucks. Arnold laat zijn koffie koud worden en loopt kwijlend rond.
Vlak voor de rivier de Missouri stoppen we om het Sioux museum te bekijken. Het maakt indruk om te horen hoe een hoogontwikkeld en vredelievend volk afgeslacht werd. Wounded Knee was hier vlakbij. De man die hier souvenirs verkoopt zegt dat de katholieken eigenaar van dit museum zijn en de waarheid nog steeds niet wordt verteld. Beetje bij beetje wordt de mondelinge overlevering nu bekend. Die was gevaarlijk te vertellen, indianen werden opgesloten en gestraft.
We hebben wat om over na te denken wanneer we onze weg vervolgen.
Rond half 4 vinden we het welletjes en gaan naar een KOA camping aan een meertje om ter plekke te horen dat het pas half 3 is. Alweer een uur kado!
We zetten de stoeltjes in de zon en gaan lekker chillen.

374 km/2115 km

Geschreven door Gwarmelink