We nodigen vanochtend onze nieuwe vrienden uit voor ontbijt; eieren met spek en kaas, lunch zal vast niet echt nodig zijn straks met zo’n stevig ontbijt. Zij maken cappuccino. Dat is dan weer het gemak wat zij hebben met hun camper. Na 3 maanden ofwel geen ofwel slappe oploskoffie, smaakt de cappuccino verrukkelijk. Het is bewolkt vanochtend. Toen ik vannacht naar de wc liep, zag ik al dat er weinig sterren te zien waren. Een stuk frisser dan gisteren. We zien nog even een glimp van de walvis in de baai. Er komt een man over de camping aangelopen die duidelijk geen kampeerder is. Hij had bij Koen lopen bedelen voor eten. De bewakers van de camping zorgen er voor dat hij weg gaat. Hij had geen kwaad in de zin maar was duidelijk verward of waarschijnlijk gewoon half dronken.
We ruimen nog wat meer op. Als ik nog even bij Zelda en Ben sta, is er opeens; bavianen! Een groot mannetje komt recht op ons af gelopen. Koen rent snel terug naar onze spullen om zoveel mogelijk dingen binnen te zetten en de auto dicht te doen. Ik wil de aap verjagen maar sta er alleen voorkant de beide dames zijn al de camper in gevlucht. Gelukkig hebben ze wat spullen waaronder telefoons mee naar binnen genomen. In mijn eentje durf ik het niet aan, ik gil naar Koen en vlucht ook de camper in. De baviaan pakt een verpakking waar olie in zit en slaat op de vlucht als Koen met een groot stuk hout aan komt rennen. Het beest heeft een gps-halsband om en wordt dus blijkbaar gevolgd. Een paar minuten later volgt de hele troep bavianen. We jagen ze met z’n allen weg en ze kunnen verder niks meer buit maken.
In de namiddag vertrekken we. We rijden naar Duncan. Vlakbij Duncan zitten langs de straat in de buitenwijken van Kaapstad een soort van carwash plekken. Mensen hebben er een tuinslang liggen vanuit hun huis en voor 50 rand kun je je auto laten wassen. Dat is iets meer dan 3 euro. Vier jongens gaan fanatiek aan de slag. Ze maken er flink werk van. Als laatste worden de ramen van binnen en buiten gelapt en wordt de bumper in de was gezet. De auto is nu schoner dan dat we hem dik 3 maanden geleden meenamen.
Bij Duncan aangekomen worden we welkom geheten door de honden, de kat en het varken. Duncan zelf is nog niet thuis. We zetten de daktent op en installeren ons in zijn tot keuken omgebouwde zeecontainer. Als Duncan thuis komt, kunnen we vuur in de haard maken en wordt het een aangename plek om de avond door te brengen.

Geschreven door Githa.op.reis