Sapperdeflap wat was het koud vannacht zeg! We hadden gisteren in het restaurant gegeten en Nederlanders ontmoet die bij ons vlak om de hoek bleken te zijn opgegroeid. Het was gezellig en daardoor wat later, dus al behoorlijk koud toen we weer terug bij de auto waren. Tanden poetsen en bed in, brrrr zo zonder vuurtje. We hebben vannacht allebei met onze eigen slaapzak in de gezamenlijke slaapzak gelegen. Sokken aan, Zuid Afrikaanse pyjama aan. Romantiek was ver te zoeken maar zo koud hebben als de nacht hiervoor hadden we geen zin in.
We gaan vandaag de grens over naar Namibië. Als toetje op Zambia staan er nog olifanten te grazen langs het hek van de camping. We staan in Livingstone te vroeg bij de supermarkt en besluiten om daar maar even snel op de parkeerplaats ons ontbijt te eten. De vuile yoghurt kommetjes laat ik uitspoelen door het mannetje wat de parkeerplaats aan het schoonspuiten is. Vanavond doen we dat nog wel even goed over met wat zeepsop.
De weg richting de grens bij de Caprivistrip is erbarmelijk slecht. We doen een eeuwigheid over 200 km. Met al dat geslalom om potholes heen, denk ik dat we de afstand bijna dubbel hebben afgelegd.
De grens lijkt in eerste instantie een enorme puinhoop. Links en rechts staan overal vrachtauto’s stil. We rijden er tussendoor en we worden het grensgebied in gelaten. Eerst weer land 1, Zambia dus, uit regelen en dan land 2, Namibië in regelen. Uit gaat zoals gewoonlijk gemakkelijk. We wisselen de laatste kwacha’s voor Namibische dollars. Dan weer terug in de auto, klein stukje verder rijden en dan de grenspost van Namibië. We moeten eerst naar een soort checkpoint. Er zit iemand in een keetje en er staat een stoel onder het raampje. We moeten er één voor één op gaan zitten en dan wordt er iets wat lijkt op een koortsthermometer die voor in je oor bedoeld is, gericht op de zijkant van je hoofd. Geen flauw idee waar dit over gaat, maar ik geloof dat we bij deze gezond zijn verklaard. 😂 Hij kijkt elke keer ook nog serieus naar het schermpje en zegt dan ‘ok’.
Om Namibië in te gaan moeten we behalve de gebruikelijke formulieren invullen ook nog road tax betalen. We hebben niet meer genoeg geld en dollars accepteren ze niet, dus Koen loopt even terug naar de grens van Zambia om dollars om te wisselen. Gek genoeg zitten er geen geldwisselaars aan de Namibische kant.
Na de grens is de weg gelukkig goed en we gaan kijken hoe ver we komen. Dat wordt uiteindelijk 200 km verder in Kongola waar we carrotcake eten en op zoek gaan naar souvenirs. Alles wordt hier gerund door mensen uit de lokale community. Ik zoek via iOverlander een camping. We kunnen er gelukkig pinnen want de ATM was dicht. (En de camping ligt in de bush langs de rivier dus pinnen is niet altijd een vanzelfsprekendheid....). Alle kampeerplekken zijn volledig omgeven door bush. We kijken uit over de rivier en zijn nog net op tijd voor de zonsondergang. Toilet en douche heel basic, maar wel op ons eigen plekje, wat een luxe! De guard voor de nacht komt nog even kennis maken en stookt de donkey op voor warm water. Ben benieuwd of ik het nijlpaard vannacht ga horen rondscharrelen.

Geschreven door Githa.op.reis