Vroege wekker: half 7. De langste reis van de vakantie vandaag: 450 km. We ontbeten in het restaurant en reden weg. Na een tankbeurt in het dorp gingen we op weg. De man van de lodge had geadviseerd om niet de snelweg te nemen (veel file, opstoppingen), maar route 24. Een veel mooiere en rustiger route. Dat die route mooi was klopte; eerst de bergen in, flink stijgen. Daarna door een groen dal met veel meren, we zijn er wel 30 gepasseerd. Erg weinig bewoning, alleen wat campgrounds zo nu en dan. In totaal 6 herten gezien in dit Caribou regional district. Bij 100 mile house aangekomen namen we de grote weg, die groot was tot aan 70 mile house en toen weer 2-baans werd. Het aantal Miles in de namen van de plaatsen heeft trouwens te maken met de pleisterplaatsen die ze vroeger waren voor de postkoetsen. We stopten in 70 mile house bij een koffietent met een zeer vermakelijke eigenaar die ons veel vertelde en ons poutine liet proeven. Dat is een traditioneel Canadees gerecht van patat met kaas en jus en de meiden de WiFi code gaf. Op weg maar weer. Het landschap veranderde in heuvelachtig met een rivier in de diepte. Een lange, kronkelige weg. We passeerden plaatsen met de naam “indian reserve” met een nummer erbij, waarschijnlijk de plek waar de oorspronkelijke bewoners ingestopt zijn nadat hun land was afgepakt. Na een lunch in de schaduw (30 graden) reden we de sky-to-sea highway 99. Prachtig. Bergen, woeste rivier, meren. Vol in de remmen voor een hert die we nét niet raakten. Uiteindelijk na ruim 5 uur rijden bereikten we het mondaine Whistler. Keurig onderhouden. 2 kamers, een duo van kleinere kamer met grote suite (keuken en zitkamer en slaapkamer). Prima.

Geschreven door Familie.Thijs