Wat hebben we lekker geslapen zeg! Om 8.45u wordt er op de deur geklopt: “du pain, du pain”. Zo maakt de bakker ons wakker. We zijn maar pas aan het ontbijt en om 9 uur wordt er alweer geklopt: “ le linge, le linge”. Het is een vrouw die de was komt ophalen. We geven mee wat we hebben en morgenvroeg om 9 uur brengt ze hem terug, gewassen en gestreken. Een beetje later stopt er een auto die ons maaltijden wil aanbieden, een uitstap kan ook geregeld worden en zelfs de was kunnen ze doen. We kunnen niet iedereen de penning gunnen.
Tijdens een videogesprek met Riet en Cis, toen wij nog thuis waren en zij hier in het dal stonden, stelden ze ons voor aan Grote Momo, een carrossier die hun camper hersteld heeft. Ik wil ook een en ander laten herstellen en zei dat we zouden afkomen. Bij het binnenrijden van Tafraout keken we al of we de garage konden vinden maar tevergeefs. Deze morgen wil ik op zoek. Ik heb héél wat overredingskracht nodig om Lieve te overtuigen om te gaan zoeken! Ze zegt dat ik een koppigaard ben, en laat dat nu net een eigenschap zijn die we beiden bezitten en die ons goed bij elkaar doet passen!!!! Maar helaas, hoeveel we ook rondrijden in het dorp of hoe dikwijls we het vragen, hij is niet te vinden en niemand kent Grote Momo. Enkele Fransen die we spreken zeggen dat ze een andere garagist kennen die ook héél goed werk aflevert en dat we maar eens moeten binnenspringen op camping “Les Trois Palmiers”. Waar we wel aankomen is aan de rots waar men de hoed van Napoleon in ziet. Ik laat het aan jullie over om hem te vinden, ik heb hem in de drie maal dat we hier geweest zijn nog niet gevonden. Dan terug naar het dal.
Rond 11 uur vertrekken we, te voet dit keer, naar het dorp. Lieve wil twee paar Babouchekes kopen om cadeau te doen. Het winkeltje van de jonge man is wel open, maar hijzelf is weeral nergens te bespeuren. Zijn buurman belt hem op en na een tijdje komt hij er toch aangelopen en verontschuldigt zich.
Vandaar gaan we naar de bank om nog wat centen te pinnen. Het is er druk en we moeten aanschuiven. En weeral heb ik geluk: er komt geld uit de automaat en hij geeft ook mijn bankkaart terug. Ondertussen is er een mooi, jong meisje in traditionele kledij, maar toch op een meer westerse wijze gedragen, toegekomen. Lieve vraagt haar of ze een foto van haar mag nemen en ja, ze poseert gewillig. We staan nu vlak bij restaurant “L’ Etoile du Sud”, dat ons fel aangeraden werd door onze vrienden, en verkiezen om hier ‘‘s middags te eten in plaats van ‘‘s avonds en in het donker te moeten terugkeren. We nemen de menu van 90 Dirham of 9€. Voorgerecht voor Lieve een tomatensap en voor mij een sla. Hoofdgerecht Lieve tajine met kip en citroen en ik tajine met vlees en groenten. Als dessert appelsien met kaneel en honing en thee of koffie. Met een fles spuitwater erbij betalen we nog geen 20€!!! Het heeft ons héééél goed gesmaakt.
Onderweg naar het dal bezoeken we George en co op camping “Les Trois Palmiers”. Hij toont ons het werk van Hassan en inderdaad het is héél goed gedaan. We blijven nog een hele tijd kletsen en zo vliegt de tijd weer voorbij.
Eens terug aan de camper dient zich de eerste weer aan. Het is “kunstschilder” Nabil. Hij schildert op de zijkant van de camper een woestijntafereel en op de achterkant een Touareg.
Hij is nog niet goed bezig of de volgende komt er al aan: of we een excursie willen doen. Hij heeft al 2 klanten en zoekt er nog 2 bij. Neen dank u.
Dan komt Hassan, de garagist, aan gefietst. Waarschijnlijk is hij bij de Fransen geweest en hebben ze hem doorgestuurd. Hij bekijkt wat er moet gebeuren en geeft ons een zeer redelijke prijs. En wij, wij stemmen in.
Ondertussen is de volgende er al. Het is Mohammed van de Post. Hij komt vragen naar kledij en schoenen maar we kunnen hem daar niet mee helpen.
Hassan vertrekt dan met de brommer van Nabil om zijn knecht te gaan halen. Hij wil al wat voorbereidend werk doen. Versta hieronder: klantenbinding.
Als laatste komt nog de ontvanger van het stageld van 1,5€ per nacht.
Het is nu hoogtijd om een broodje te eten en aan het schrijfwerk te beginnen.
Daarna zien we wel………..
Wat een rustige namiddag moest worden is wel enigszins anders uitgedraaid. Maar ja, dit Keteldal voorziet vele commersanten van een inkomen. Nu is het hoogseizoen voorbij maar in de eerste maanden van het jaar draait het hier op volle toeren!

Geschreven door Dirlie.onderweg