Vandaag, zaterdag, staan we op met een benevelde lucht. Na het ontbijt maken we ons klaar voor het vertrek naar Ouarzazate. We betalen onze rekening die gezien de Europese kwaliteit van logement, eten en drinken ook van Europese grote orde is. Voor het vertrek nemen we nog afscheid van Richard, een Engelsman die alleen rondreist met een prachtige 4X4 buscamper. Hij leeft bijna gans het jaar in zijn camper en reist de wereld rond.
Als we het domein Manzil la Tortue verlaten zitten we weer volop in de dagelijkse realiteit van Marokko. De mensen hebben het niet breed maar als je de jeugd tegenkomt lopen ze rond met een brede glimlach. Je ziet natuurlijk ook mensen die langs de weg wat groen komen afsnijden om toch maar hun dieren wat eten te kunnen geven.
Nog een bedenking die ik me maak: in het resort zijn de mensen een ganse dag hard aan het werk. Het is nu Ramadan en dus mogen zij niet eten of drinken van zonsopgang tot zonsondergang terwijl wij, toeristen, daar gans de dag aan het eten en drinken zijn. Hoe hard moet dat zijn! En dan nog te weten dat ze dit waarschijnlijk doen voor een schamel loon. Maar goed dit zullen we vandaag niet veranderen en wegblijven is nog véél slechter.
En nu , on the road again. We komen al snel op de grote weg naar Ouarzazate die ons door de majestueuze hoge Atlas zal leiden. Eerst is er nog veel groen maar gaandeweg wordt het meer droog en dor. Eerst volgen wij netjes de camper van onze vrienden maar als we aan de beklimming beginnen wordt het bijna onmogelijk om achter hen te blijven. De andere bestuurders rijden dicht achter mij en flikkeren met hun lichten. Zij moeten nu langer voorbij steken om onze twee voertuigen te passeren. Of er een volle witte lijn is of niet, daar kijken ze niet naar! Even verder ga ik dan ook maar voorbij op reglementaire manier. We zullen wel wachten op een parking verderop. Bij onze eerste stop is er wel een grote parking maar er s niet veel te beleven. We spreken af op de top van de Tizi ‘n Tichka die ongeveer 2168 meter hoog is. Als we aande top passeren zegt mijn schatteke: Rijd maar door dat is hier niet. Even later belt Cis dat ze staan te wachten op de top. Wij rechtsomkeer en even later vergapen de dames zich aan al de koopwaar die men aanbied in de vele winkeltjes. De winkeliers trekken ons bijna naar binnen. Ze roepen en tieren om onze aandacht te trekken. Er staat een strakke wind en het is er fris. Als de kooplustigen hun gading gevonden hebben kunnen we de afdaling aanvatten. Af en toe rijd er voor ons een vrachtwagen die tegen 10 km per uur voort kruipt. De auto’s voor ons gaan er vlot voorbij, zelfs de autobussen. Volle witte lijnen of niet, ze kijken er niet naar. Als we even later weer eens achter een trage hangen zegt Lieve “allez ga er nu maar voorbij”. Ik als brave echtgenoot daar voorbij over de volle witte lijn! Ze hadden mij toch wel gezien zeker! Aan de kant en 400 MAD of ong. 40 euro boete. Verder verloopt de rit vlot en om 16.03 u. Arriveren we op camping l’ Escale de Ouarzazate. Nog tijd genoeg om de Kasbah van Aït Ben Haddou te bezoeken. Het gebouwtje op de top heeft zwaar te lijden gehad onder de aardbeving. De meeste winkeltjes zijn ook gesloten wegens Ramadan. Eens terug op de camping zijn het weerom de mannen die koken, het wordt eentonig. We zorgen weer voor een gezellige avond. Slaapwel!

Geschreven door Dirlie.onderweg