Niet alle campers waren van plan te vertrekken vandaag. Aangezien we gisteren als een van de eerste arriveerden staat onze camper nogal naar achteren en ingebouwd in de tuin. Eerst maar eens rustig ontbijten, de vaat doen en in overleg met Felix, de eigenaar en camper plaats beheerder, zien hoe we e.e.a. gaan oplossen. Net als de dag hiervoor stond hij ons, breed glimlachend, te woord. "We vertrekken vandaag, ik wil betalen en denk je dat we eruit kunnen". Betalen was geen probleem, hij komt zo met de rekening en zal ons daarna helpen de camper door de kleine beschikbare poortjes te manoeuvreren. Enkele minuten later kwam hij breed grijnzend naar onze camper. Hij rekende voor, 1 camper, 2 personen, dat is 24 Euro + 2 Euro is 56 Euro. Ho beste Felix hier gaat iets mis. We zijn maar 1 nacht geweest en geen twee. Even narekenen zegt Felix, tja dan klopt dat bedrag niet. Dat was juist vastgesteld. Nog steeds breed glimlachend biedt hij zijn verontschuldigingen aan, die ik uiteraard accepteer en hij vertrekt om een nieuwe factuur uit te schrijven. Dat lukte en we konden het juiste bedrag afrekenen. De eigenaar van de camper waarlangs we uit moeten parkeren komt zich melden en vraagt met een bezorgde trek om de mond: "Gaan jullie zo vertrekken?" "Ja, ik denk binnen een kwartiertje". "Denk je dat dat lukt". "Ik denk het wel en Felix denkt ook dat het gaat." Ik blijf toch nog maar even wachten tot jullie weg zijn." "Prima."
Alles ingepakt, ingedraaid en motor gestart. Felix komt eraan lopen en aan zijn gezichtsuitdrukking te zien, loopt niets of iemand gevaar en gaat het uit parkeren prima lukken. Door mijn spiegels en achteruitrijcamera kan ik zijn aanwijzingen, maar ook de te vermijden obstakels prima in de gaten houden. Naar voren, tikkeltje naar achteren, eerst met stuur links, dan met stuur rechts. Steeds rechter komen we voor de nauwe doorgang. De eigenaar van de buurcamper komt bezorgd op Felix toe. Zowel Felix als ik maken bezwerende gebaren naar hem, "Maak je niet druk, alles komt in orde". En jawel schuifelend, met echts een boom en links een gloednieuwe camper, passeren we het poortje met enkele centimeters speelruimte. Klusje van niks. Nog even water tanken, vuilwater afvoeren, met Felix, breed lachend, op de foto en vertrekken maar. We willen naar Split, niet in 1 dag, daar is het te warm voor, maar met een tussenstop in het plaatsje Seline. Niet over de snelweg, maar langs de kustweg. We volgen de route terug naar de brug die ons weer op het vaste land van Kroatië moet brengen. Na de brug even oppassen om niet op de snelweg, maar om op de kustweg te komen. Met een extra rondje op een rotonde lukt het ons. Soms is de Adriatische zee diep beneden ons, dan weer rijden we op hetzelfde niveau. Het is klimmen en dalen in een dor landschap. We worden omringd door vooral rotsen, pijnbomen en stekelig kreupelhout. Niet het soort flora waar je je nu direct voor opwind. Maar de uitzichten vergoeden veel. In het begin van de rit rijden we zo af en toe door een plaatsje. Hoe verder we komen hoe langer de intervallen duren. Het is warm in de auto. Beide ramen open, maar het zweet gutst ons van het hoofd. Alle verstand, herinneringen, mooie gedachten worden in de kokende hersenpan weggebrand. Even gaan we staan, klokken een halve liter water naar binnen en stoppen de hete kop onder de relatief koude douche. Als wijwater loopt het water langs de hete nek en doet daar haar gezegende werk. De temperatuur daalt, de gedachten komen terug, we weten weer waar we naar toe rijden. Langs de kust zijn tal van campings, grote en kleine, met vaak plaatsen voor campers. In de campergids komen langs de kust haast geen camperplaatsen voor. Bijna had ons dat tot ,de volstrekt onnodige, conclusie gebracht dat we Kroatië maar moesten overslaan. Niet nodig dus. In Lukovo draaien we het camper terrein op en melden ons bij de receptie. We zijn op tijd, er is nog een plaats beschikbaar. We parkeren de auto en zoeken in de buurt naar een visrestaurant. Daar verorberen we 2 mooie gegrilde zee-baarsen voor het luttele bedrag van 75 Kuna per vis. Dat is rond de 10 Euro. We wandelen terug naar de camping, trekken onze zwemkleding aan en lopen voorzichtig over het kiezelstrand. Bij de watergrens de sandalen uit en alsof we over eieren lopen, langzaam het heerlijk "koude" water in. Niet dat langzame doorkomen, maar na enige afkoeling van polsen en borst een frisse duik gemaakt. Mijn god wat heerlijk. In het zoute water drijven onze lichamen omhuld door verkoeling. We kijken uit over zee en de grillig rotsige kust van Kroatië. Een heerlijke douche en met een paar worstjes en een biertje brengen we de avond genietend in de schaduw van de camper door.

Geschreven door CamperHerman