Als ze me jaren geleden gezegd hadden; jij gaat wandelend de Pyreneeën over had ik gedacht; "doe het lekker zelf " maar nu heb ik het toch gedaan tot 4 km over de top. Het is bijna niet te geloven dat je dat kan. Wat een geluk dat de conditie nog goed genoeg is.
En die zal alleen maar beter worden de komende de dagen. Ik voelde me een mengeling van Maria uit de sound of music en Hannibal die met zijn olifanten over de Alphen trok. Natuurlijk ging het niet vanzelf. Het was al een tegenvaller dat we niet op 1000 m begonnen maar pas op 400 m waren dus nog 1000m te klimmen hadden. Verder had ik mijn waterverbruik zwaar onderschat. Tot 3 keer toe ben ik afhankelijk geweest van weldoeners. Maar de beloning zat hem in de ontmoetingen en in de aankomst. Een hele grote herberg waar honderde mensen kunnen slapen gerund door Hollanders. Allemaal mensen die ik ken van de St Jacobusvereniging. Het was echt hartverwarmend. Natuurlijk hebben we en heel gezellige avond gehad en lang gepraat. Waardoor ik waarscijnlijk zo slecht kon slapen. Bovendien was het een kolere herrie terwijl we toch allemaal met 4 personen in z,n leuk cabinetje sliepen. Nu slaap ik de laatste jaren toch niet best dus dat is geen punt komma. Verder wilde een van die Hollandse hospitaliario mij aan zijn vrouw koppelen want anders moest zij alleen gaan lopen maar dat heb ik vooralsnog maar even op een laag pitje gezet. Ik heb mijn rust ook nodig. Overigens wel een hele leuke vrouw. We hebben het maar aan Jacobus overgelaten.
Maar goed, het is nu half negen in de ochtend en ik moet nodig op pad. Dusssssss Ultreia

Geschreven door Barbaranaardesterren