Een heel fijne herberg gisteren, Albergue Gaia en de hospitaleros Marisa en Carlos. Carlos werd wel wat nerveus van Sebastiaan, een Nederlandse jonge 'sous-chef' die meereist met drie Schotten en het eten iedere avond bereidt met het nodige lawaai, troep veroorzakend en hete pannen op het aanrecht achterlatend. Carlos kreeg er wat van, dus er moest wat worden gesust nu en dan (en opgevoed ;-)). Verder waren er een Frans koppel, dat ook in de zomervakanties jaarlijks met hun kleinzonen van 9, 11 en 12, een aantal etappes loopt. Superleuk!! Een Spaanse, Lourdès genaamd, die ook de andere kant op loopt en een zak hazelnoten bij zich had (heerlijk!) en Ahrwi (als ik t goed schrijf), waarmee ik een pizza, een voorafje, een dessert en een fles wijn deelde (of hij met mij, his treat). Ahrwi woont op t eiland voor Bretagne, is getrouwd en heeft 4 dochters die verspreid over Frankrijk wonen. Nu hij zijn camino loopt, doet zijn vrouw een rondje 'dochters'. In ieder gaval met z'n allen in de keuken, het was zó gezellig.
Ik ben op de Meseta aanbeland. Meseta (afgeleid van het Spaanse la mesa / de tafel) is de naam van de 200.000 km² grote hooglanden in Spanje, op ca 800 meter hoogte. Het is hier vrij vlak en in de zomermaanden is dit gebied zwaar voor de wandelaars, omdat er weinig schaduw is. Ik zag er tegenop, maar in deze tijd van het jaar én met de zon van vandaag, is het prima toeven. Rustigaan gelopen, tot aan Bercianos del real camino; ik zit in Albergue 1900, op advies van Ahrwi. Ff tukken, douchen en daarna eten. Hasta Luego!

Geschreven door Anouk.op.weg