Het plekje van Michiel ziet er vandaag rustig uit maar zijn been is nu toch echt wel erg rood. Michiel voelt zich algeheel ziek, koorts, hoofdpijn, dus het zit me niet lekker.

Na even wat overleg toch besloten omzet even te laten beoordelen door de huisarts, Michiel denkt zelf aan wondroos en de symptomen lijken wel heel erg.

We komen terecht bij een international health care arts in het ziekenhuis van Venlo. Dit is een speciale afdeling voor migranten en passanten. Dus daar maar even heen.

Eenmaal daar even wat gegevens doorgegeven en hij wordt al snel gezien. Hij kkrijgt een vingerprikje en daar zien ze ontstekingswaarden is. De arts denkt ook aan wondroos maar wil toch dat er een chirurg mee kijkt, want ja dit zien ze niet elke dag. Dus door naar de SEH.

Daar ook eerst weer wat gegevens en toen door naar de SEH. Daar wordt Michiel meteen geprikt, wat een muts ze kon niet heel goed prikken, volgens haar was Michiel moeilijk te prikken. Ze heeft hem gewoon. 3 keer opnieuw moeten prikken. 2 keer infuus proberen aan te leggen,die later niet nodig bleek en 1 keer om verschillende buisjes bloed af te nemen om op kweek te zetten.

Ook moest hij een PCR test voor griep en corona, en werden er foto's gemaakt van zijn longen want ja hij was verkouden. Deze waren allemaal negatief. Wij wisten al dat dit allemaal te maken had met het been.

Uiteindelijk kregen we dan toch de uitslag waarschijnlijk toch wondroos. Daar krijgt Michiel nu antibiotica voor, 10 dagen. Woensdag even laten beoordelen door de eigen arts.

De meiden waren natuurlijk met ons mee en wat hebben die het goed gedaan. Ze vonden het helemaal niet leuk om pap zo te zien en toen hij foto's moest maken was Liryanne heel erg verdrietig want pap was weg.

Samen met Esmay heb ik de medicijnen opgehaald enn die knapte daar even, huilen en boos en niet te bereiken en zakte terug in haar jonge ik. Maar kon haar door duidelijk opdrachten hulp haar weer bereiken en het gedrag ombuigen.

Weer op de camping waren ze heel lief, hadden ze even een moment nodig voor zichzelf maar al snel weer buiten spelen en gingen ze extra lief voor pap zorgen. Tijdens het eten benoemde Michiel 1 keerdat het kouder werd en meteen werd er een fleece kleed gehaald en de knuffels er bij en kreeg hij veel kusjes en knuffeltjes.

Ze zijn op tijd het bed in gegaan. En niet veel later wij ook.

Geschreven door Annekeas.reizen