Maandagavond laat kwamen we aan op de luchthaven van Punta Cana. Peter verheugde zich al op het naambordje met zijn naam, want hij had dit keer de taxi geregeld. Maar helaas stond niemand op onze aankomst te wachten, en bleek ons chauffeurtje ergens gewoon in zijn taxi te zitten. Hij zei verder ook niet veel (eigenlijk helemaal niks), maar zette ons wel keurig af bij ons hotel in Bavaro, een buitenwijk van Punta Cana. Hotel Brisa, zo heet ons hotel, is een klein,gezellig, schoon hotelletje. Na eerst onze koffers van 23 kg 2 trappen opgesleept te hebben, zijn we in een restaurantje naast ons hotel nog wat gaan drinken. De eigenaresse is een hele aardige vrouw, en we voelden ons wel welkom.
Maar de dagen erna kregen we toch wel een andere, minder goede, indruk van de Domenicaanse republiek. We zijn een keer naar Bavaro beach gelopen, en wandeling van een half uurtje. Maar alleen al het lopen over de stoep is heel onveilig. Om de paar meter is een putdeksel put, maar dan zonder deksel. Dus zit gewoon een gat. Bovendien steken overal lange ijzers uit de stoep, en ligt overal glas. Dus dat was heel goed opletten, en in het donker kon je hier gewoon niet lopen. Het strand was heel mooi en het water helder blauw. Maar als je achterom keek zag je overal de rommel, eigenlijk gewoon de vuilnis, liggen, ook naast de dure resorts. Dat gaf ons niet het gevoel dat we aan het strand in zo n tentje wat moesten gaan eten.Ook de ‘vibe’ die er heerst is op zijn zachts gezegd onprettig. Dit hebben wij (Irenea en Anja) woensdag aan den lijve ondervonden. We zaten met z’n vieren in een sportcafe PSV te kijken, toen we even naar een winkeltje aan de overkant van de weg wilden lopen. We waren nog geen 5 meter uit het cafe, toen we werden aangesproken door een rastamannetje. We moesten met hem mee naar die winkel aan de overkant. Maar halverwege de weg, toen ik (Anja)zei dat ik het maar niks vond, werd hij al boos. Eenmaal aan de overkant riep hij iets naar een paar andere mannen. Irenea was nog zo beleefd om met die man in gesprek te blijven, maar ik draaide me meteen om en riep Irenea om mee te komen. Die rastaman bleef ons al scheldend volgen terug naar het sportcafe. En Jos (die er verder niks mee te maken had), kreeg nog een middelvinger. Die man heeft er nog een tijdje rondgehangen, maar is uiteindelijk gelukkig vertrokken.
Er waren ook nauwelijks toeristen in Bavaro, maar nu snappen we waarom. Die zitten allemaal in de grote resorts die daar liggen, en komen er verder niet uit. En een avond, werden Peter en Irenea uit hun vaste slaap wakker geschud door iemand die hard op hun deur bonkte. En Peter meende dat iemand in hun kamer stond. Maar dat kon ook eigenlijk helemaal niet, omdat ze zo’n klem op de deur hadden. Dus hoe dit verhaal nu precies in elkaar zit, blijft nog even onduidelijk, maar dat het een nacht slecht slapen werd voor Irenea was wel weer een feit.
Aan de overkant van het hotel was een leuk restaurantje waar we ook s avonds nog wat dronken en boven ons hotel was pas een Mexicaans restaurant geopend, ook daar hebben we heerlijk gegeten (alleen Peter is niet zo van de guacamole en de nacho’s met sausjes).
Wat ons wel opviel hier is dat zelfs de jeugd hier nagenoeg geen engels spreekt. Dus was moeilijk communiceren, ondanks dat Jos en Irenea goed geoefend hadden met duolingo.
Donderdagmiddag zijn we nog een paar uurtjes naar Punta Cana downtown geweest. Daar was een Hardrock cafe, dus die moesten we nog bezoeken! Het zag in Punta Cana heel anders uit. Veel moderner, schoner en beleefde mensen. Een verademing!
We hebben lekker gegeten in het Hardrock cafe, en daarna zijn we teruggegaan naar ons hotel om nog even lekker aan het zwembad te liggen. Morgen worden we om 12 uur opgehaald om naar de cruiseterminal in La Romana te gaan. Dan kan onze cruise met Mein Schiff 1 beginnen.

Tot onze volgende blog, vanuit Jamaica of Mexico 😘

De link naar het filmpje, onder de foto’s hoef je er alleen maar op te klikken.

https://youtu.be/laDnH2eFLas?si=fnX9RA0vLQmkcVrv

Geschreven door Anjos.travels.collectmomentsnotthings