Maandagmorgen om 9.30 gingen Jos en Peter in Playa onze huurauto voor de komende 3 dagen halen.
De gereserveerde Nissan kregen we niet, maar wel een andere 7 persoons luxe van, een kia sedonia. We gingen meteen op pad richting Coba, met Peter aan het stuur. Het rijden in Mexico is heel goed te doen. Ze rijden gewoon rechts en hebben ongeveer dezelfde verkeersregels. Het lastigste zijn de ‘ropes’, dat zijn erg hoge drempels die in elk dorpje voorkomen, en waarover je echt maar stapvoets kunt rijden. En vaak staat er ook geen waarschuwingsbord bij.
In Coba staat een unieke maya tempel, de 42 meter hoge El Castillo. Deze maya stad is kort na het begin van de jaartelling opgericht. Het tempelcomplex ligt midden in de jungle van Mexico.
Het was een leuke rit naar Coba. We kwamen door een aantal kleine maya dorpjes, waar je het authentieke leven van de maya’s kon zien. Maar sommige dorpjes leken wel een ‘spookstad’, waarschijnlijk waren die flink getroffen door het coronavirus. In Mexico heeft dit er flink ingehakt.
Na ongeveer 1,5 uur kwamen we aan bij de ‘ruins’. Bij de ingang werd onze temperatuur gemeten, moesten we een mondkapje op, en kregen we handgel op onze handen. Terwijl het gewoon buiten was. De mexicanen zijn erg voorzichtig, en houden zich allemaal goed aan deze maatregelen. Waarschijnlijk hebben ze allemaal veel ellende van kortbij meegemaakt.
Het park ligt zoals gezegd midden in de jungle. Met natuurlijk een aantal dierlijke bewoners. Er leven o.a jaguars, vogelspinnen, slangen, leguanen. We gingen eerst naar een paar lage bouwwerken, en de zogenaamde sportvelden. Deze sportvelden werden gebruikt voor het spelen van pelote , een traditionele balsport van de maya’s. Ze moesten met hun heupen een bal door een hoge stenen ring proberen te krijgen. Het was een heel grof spel en de verliezers werden geofferd aan de goden. Verdere details zullen we jullie maar besparen. Het was in ieder geval voor de maya’s een eer om mee te doen, maar ook een eer om geofferd te worden.
Omdat Coba een groot complex is, en de grote tempel best een eindje weg was, hebben we fietsen gehuurd. De rit door de jungle was prachtig en onderweg kon je regelmatig stoppen om een bijzonder bouwwerk te bekijken. En Anja wilde graag bijzondere dieren spotten, zij keek meer naar bomen dan naar de ruines. Maar helaas hadden de dieren geen zin om zich in de hitte te laten zien.
De hoofdtempel ( El Castillo) is dus 42 meter hoog, en erg stijl. Normaal gesproken is dit de enige maya tempel in de wereld die je mag beklimmen. Maar helaas mag het op dit moment even niet. Geen idee waarom, maar ik kan me zomaar voorstellen dat er een paar mensen vanaf zijn gevallen.
Jos, Anja, Tim en Esther hebben El Castillo in 2008 wel helemaal beklommen. Op de dag dat ze 25 jaar getrouwd waren, dat was wel apart. Bovenop is een plateau, en vandaar uit heb je een prachtig zicht op de jungle.
Maar nu hoefden we dus niet te twijfelen of we wel of niet durfden te gaan, want hij was toch gesloten.
Op de terugweg van Coba hebben we in een maya dorpje heerlijk geluncht.
Daarna hebben we nog een tussenstop gemaakt in Akumal.
Akumal betekent in de taal van de maya’s ‘land van de zeeschildpadden’. In deze baai leven de groene zeeschildpadden.
Maar toen we aankwamen was het eigenlijk al te laat om naar het strand te gaan.
En we waren toch wel moe van de lange dag en de warmte, dus zijn we teruggereden naar ons hotel.
Dinsdagmorgen zijn we al om half 8 vertrokken naar Isla Holbox. Holbox is een eiland aan de noordkust van Yucatan.
Er wonen 1500 mensen. De oorspronkelijke bewoners waren maya indianen. Deze vermengden zich later met piraten, en hun afstammelingen leven nog steeds op Holbox.
Isla Holbox is een tropisch eiland met kilometers hagelwitte stranden, veel kleurrijke street art en een heel chill sfeertje. Hier vergeet je de rest van de wereld en is het gewoon genieten. Je vermaakt je met het drinken van cocktails, chillen in een hangmat of snorkelen met walvishaaien of zeeschildpadden. Auto’s zijn niet toegestaan op Holbox. Daarom zie je iedereen op de fiets of in een golfkarretje rijden.
De rit van Playa naar Holbox duurde zo’n 2,5 uur. We reden dwars door de jungle, en af en toe kwamen we door een maya dorpje. In een dorpje moesten we door een politiepost rijden. We zetten onze vriendelijkste lach maar op, want die polities waren zwaar bewapend, met hun hand aan de mitrailleur.
In het dorpje Chiquila moesten we onze wagen achterlaten, en het laatste stukje afleggen met een ferry.
Om 11.15 uur kwamen we aan in Holbox. We huurden meteen een golfkarretje, en hebben zo het eiland verkend.
Het eiland is inderdaad erg mooi, een hagelwit strand en prachtig blauw water. Overal zijn (strand) barretjes en restaurantjes. We hebben op het strand wat gedronken, gezwommen en pizza gegeten bij Root, dat ons was aanbevolen via tripadvisor. Voor we het wisten was het alweer 15 uur en moesten we met de ferry terug naar Chiquila. De terugweg namen we via een tolweg en om 18 uur kwamen we weer aan in ons hotel.
Morgen hebben we de laatste dag de auto, en we zijn ons nog even aan t bedenken wat we nog willen zien. Maar dat lezen jullie in onze laatste blog,

groetjes van ons xxx

De link voor het filmpje van Coba en Isla Holbox ( jullie kunnen de link openen, of het filmpje onder de foto’s bekijken)

https://youtu.be/mCLtmzqs2d0
https://youtu.be/ZvSLe7yVUh4

Geschreven door Anjos.travels.collectmomentsnotthings