Zaterdagmorgen om 8 uur heeft Max, onze taxichauffeur, ons naar Xel Ha gebracht. Hij heette natuurlijk niet echt Max,
maar zo reed hij wel. Reed 140 op een weg waar je 70 mocht rijden, en zigzagde van links naar rechts. Maar hij leverde ons netje om klokslag 8.30 uur af op het park, dat toen net openging. Terwijl in Playa del Carmen niks meer te merken is van coronaregels, aan de kassa van Xel Ha des te meer. We moesten een formulier met onze namen invullen, temperatuur check, alles werd ontsmet voor ons, en we moesten de hele dag ons mondkapje ophouden, terwijl bijna alles buiten is. Maar dat deed gelukkig bijna niemand, dus wij ook niet. Xel Ha ligt in Tulum, en hierin bevindt zich het mooiste natuurlijke aquarium ter wereld. Verder is het een natuur- en eco park, je kunt er een aantal aktiviteiten doen zoals zipline, zwemmen met dolfijnen, snorkelen. En alles is inclusive, ook eten en drinken.
In Xel Ha zijn we in november 2012 ook met ons vieren geweest, en hier hadden we geen fijne herinnering aan. Die dag kregen Peter en Irenea toen een telefoontje dat Bregje in het ziekenhuis lag, en dat ze geopereerd zou worden.
We wilden nu graag naar dat park terug om dat stukje ook hier positief af te sluiten.
We wilden, voordat we door de rest van het park gingen lopen, eerst naar de ‘lazy river’. Hier ga je met een zwemband eerst door de mangroves en daarna nog een stuk over het meer. Jos sleepte met onze kleren en tassen naar het eindpunt terwijl wij in de zwemband gingen. Het was heerlijk verfrissend in de hitte, en relaxt. Totdat Anja ineens ruzie met de zwemband had en eruit viel. Ze had een schorpioen gezien ( daar was ze tenminste van overtuigd), en zich kapot geschrokken. Het werd even een heel gevecht, om er met hulp van Irenea, weer in te komen. En Peter……..die kon het niet laten om dit op de film vast te leggen.
Na van de schrik bekomen te zijn, dobberden we lekker op onze band verder de lazy river af. Bij het eindpunt, we dachten tenminste dat dat het eindpunt was, zijn we weer aan land gegaan en gingen we op zoek naar Jos. Die was echter nergens te bekennen, en daar stonden we dan in onze zwemkleding, met verder niks. We zijn maar stroomafwaarts gaan lopen, en uiteindelijk vonden we hem gelukkig. Hij zat netjes op het echte eindpunt op ons te wachten. Het was verder een heerlijke dag. We hebben het hele park rond gelopen, lekker mexicaans gegeten en gedronken, gezwommen en wat gerelaxt. O ja Jos en Peter zijn nog van de scenic lighthouse af geweest. Dit is een 40 meter hoge observatie toren, die is gehuld in 4 glijbanen die 30 meter afdalen. De rit in de glijbaan duurt minder dan een halve minuut, maar in hun beleving duurde het veeeel langer. Peter vond de hoogte een beetje eng, en Jos had het gevoel dat hij gelanceerd werd. Ze waren in ieder geval allebei een beetje onder de indruk toen ze eruit kwamen.
Tegen half 5 zijn we een taxi gaan opzoeken. We zaten hier echt net in toen het begon te stortregenen. Dit hield de hele rit (45 km) aan, en tegen de tijd dat we in Playa aankwamen was de weg veranderd in een rivier. Het was even heel spannend of we verder konden, en waren blij toen we de slagbomen van de wijk Playacar zagen.
De regen heeft de hele avond nog aangehouden, en zondagmorgen was het wel droog, maar nog steeds bewolkt en wat ‘fris’ (23 graden). Het was in ieder geval te fris om aan het strand te liggen. We zijn daarom tegen 10 uur naar Playa gelopen om wat te shoppen.
Het was, behalve best druk, heel gezellig daar. Overal muziek, optredens, en apart verklede mensen. Dus we hebben de dag hier goed omgekregen.
Morgen om half 10 gaan we de auto ophalen ( een Nissan X-trail), en gaan we naar Coba, een maya ruine.

Groetjes van ons xxx

Link voor het filmpje.


https://youtu.be/hw7Bvofh7ek

Geschreven door Anjos.travels.collectmomentsnotthings