Zondagmorgen eerst nog snel alle benodigde papieren controleren en inchecken voor de vlucht. En natuurlijk Irenea feliciteren met haar 53ste verjaardag! Mondkapjes, check. Handgel,check. Vaccinatiebewijs,check. Pff er komt nogal wat bij kijken om in deze tijd op vakantie te gaan.
Om 13 uur werden we afgezet in de Hauptbahnhof in Aken door Henk, Brecht en Bregje. Omdat we niet zoveel trein ervaring hebben, wilden we op tijd daar zijn om op ons gemak naar het goede spoor te gaan. Om 13.40 uur kwam onze ICE naar Frankfurt fernbahnhof. Op deze manier reizen is zeer aan te bevelen, heel relaxt en no stress. Behalve dan dat je de koffers gewoon ergens moet neerzetten en hopen dat niemand anders die ‘per ongeluk’ meeneemt.
Om 15.17 kwamen we aan in Frankfurt Airport, en een kwartier later werden we door een taxi al afgezet bij ons overnachtingshotel, Park Inn By Radisson. Snel naar onze kamers, want we hadden honger. Dat was even een vreemde gewaarwording. Huh, het bed is niet opgemaakt, en de kamer niet opgeruimd. Maar dit was verder geen probleem, en we kregen meteen andere kamers. Alleen hadden we dit nog nooit eerder meegemaakt, om in een ‘gebruikte’ kamer te staan.
We hadden gereserveerd bij ‘The italian’. Die lag recht tegenover ons hotel, ideaal. Hier hebben we heerlijk gegeten en gedronken, en een beetje de verjaardag van Irenea gevierd.
Na een vroeg ontbijt stonden we om 8 uur bij terminal 1.
Hier verliep alles heel relaxt, en voor we het wisten zaten we op de vlucht naar Cancun.
Ook de vlucht verliep rustig, ondanks dat het wel lastig was om 10 uur en 50 minuten met een mondkapje op te zitten . Maar ook wel wel fijn met al die hoestende, snotterende en niesende mensen om ons heen.
Om 15.45 uur lokale tijd ( in Mexico is het 6 uur vroeger), landden we op Cancun airport.
Toen dachten we, nu gaat het feest beginnen. De vorige keren dat we in Mexico waren (we zijn er allevier al een aantal keer eerder geweest),verliep dat altijd volgens een bepaald patroon. Heel veel hectiek in de aankomsthal, eerst in de rij bij immigration, dan naar de paspoortcontrole. Hier stonden een paar vierkanten houten hokjes, en lange rijen mensen, met daarin een norse militair die je dan heel doordringend aankeek. Het beste was het dan om je vriendelijkste gezicht op te zetten, en maar hopen dat je de felbegeerde stempels in je paspoort kreeg. Maar dan was je nog niet klaar. Dan moest je nog door de bagagecontrole. Dat was eigenlijk een soort ‘russisch roulette’. Je moest dan op een knop drukken. Als die groen was, mocht je door. Als de lamp rood werd, moest je mee en werd je koffer helemaal overhoop gehaald.
Maar goed, dit feest ging niet door. We kwamen in de aankomsthal, konden zo door bij een van de vele bali’s met daarachter vriendelijke jonge mensen, die ons een hele fijne vakantie wensten. En we konden zo met onze koffer de luchthaven uitlopen. Wel fijn natuurlijk, maar hoe het eerst ging was wel spannender.
En wat betreft corona, tja dat lijkt niet meer te bestaan. Wij maakten ons druk of we ons wel goed genoeg hadden voorbereid, en of we alles goed hadden ingevuld. Maar nergens, op geen enkel moment tijdens de reis, zijn we gecontroleerd, of hebben we een vaccinatiecode moeten laten zien.
Via de welkom bar, werden we naar een aftandse bus gestuurd. Met een mexicaans chaufeurtje, die erg nerveus was. En die zo ongeveer in ons ritje van een uur een hele fles handgel had gebruikt. Maakte hier zelfs zijn mondkapje mee schoon.
Maar hij leverde ons na een uurtje wel netjes af bij ons hotel Viva Wyndham Azteka in Playa del Carmen.
Geen vreemde omgeving voor ons, dus we voelden ons al meteen thuis.
We konden meteen aanschuiven bij het avondeten, en na een paar drankjes, merkten we toch wel het tijdverschil van 6 uur. Hopelijk krijgen we niet teveel last van de jetlag,

Saludos desde Mexico xxx

En dit is de link voor het filmpje van de eerste dag

https://youtu.be/iXC1qWYUGAs

Geschreven door Anjos.travels.collectmomentsnotthings