Zoals gebruikelijk wilde Kai weer niet weg. We hebben hem verteld dat we nog een heleboel speeltuinen en stranden tegen zullen komen, daarna was het weer ok. Dit was trouwens de eerste ochtend dat we meteen in T-shirt en korte broek konden lopen, zonder trui etc.
We namen weer de grote A1 snelweg, die langst de kust rijdt. Hoewel groot, tweebaans (in totaal), en ongeveer 150km lang max 80 snelheid door werkzaamheden. De route aan sich was erg mooi, met bossen en grote rivieren en stuk afwisselender dan de stukken snelweg die we eerder hadden. We zijn kort gestopt in het kleine gehucht Wardell om te lunchen. Het was nog een kleine drie kwartier rijden tot we Byron Bay bereikt hebben. Het had een heel gezellig centrumpje met veel eettentjes en winkels. En een lange, prachtige (lege) zandstrand - het is hier toch winter en vandaag waaide het ook flink. Ons doel was echter het schiereiland Cape Byron, met daarop een mooie vuurtoren en het meest oostelijke punt van het vasteland van Australië. De route was iets pittiger dan verwacht - we hadden helemaal niets aan de buggy, die Nick moest dragen. Alex wilde gelukkig een groot deel lopen 😁
Het was al 4 toen we weer beneden waren bij de camper. We zaten nog te twijfelen of we hier wilden overnachten, maar de winkels gingen hier ook om 4-5 uur sluiten en de zon gaat iets na half 6 onder dus dan kunnen we eigenlijk alleen maar slapen. We kozen er toch voor om nog een uurtje door te rijden naar Gold Coast. Het is een uitgestrekte stad langs de kust, de entertainment hoofdstad van Queensland en heeft voor iedereen wat: mooie familiestranden, een heleboel pretparken, sjieke clubs en restaurants en het deel Surfers Paradise is vol met surfende en zuipende jongeren. We zullen zien, wij zitten vrij rustig op een camping (Tallebudgera Creek Tourist Park), dichtbij het strand.

Geschreven door AnitaenNick.op.pad