Eerst wat antwoorden op de commentaar van Roger: ik weet niet of Seguric de weg te voet of per paard deed, maar hij ging niet veel sneller dan wij. Onze etappeplaatsen komen min of meer overheen met de zijde. Zo zat hij op deze plaats op 35 dagreizen van Rome, wat min of meer onze planning is. En de oversteek per boot is correct samen met de plaatsen van vertrek en aankomst. Ik denk dat er met alle respect voor de Romeinen weinig bruggen over de Po waren. Het is een brede, machtige rivier die alle smeltwater van de Italiaanse Alpen vervoert.

Voor het onderkomen is het altijd wat puzzelen. We hebben een aantal adressenlijsten waar we terecht kunnen en beslissen een beetje op het laatste ogenblik. Het goedkoopste zijn ostellos, maar die zijn niet altijd evenwaardig. Je kan perfect ingerichte hebben met een kamer voor ons beiden, met handdoeken en kussenslopen, wasmachine, maar je kan voor hetzelfde op een matras op de grond slapen. Het moeilijkste is als je met teveel op een kamer ligt en geen plaats hebt om je spullen deftig uit te stallen. Myriam beweert dat ik soms zachtjes snurk als ik wat gedronken heb en ik probeer dan de 20 eerste minuten mijn adem in te houden tot de anderen slapen en ook beginnen snurken. Soms lukt dat niet en is het liggen staren naar de onderkant van de matras van het stapelbed. Erg is vooral als de kamergenoten vroeg willen vertrekken en om 6 uur met allerlei plastieken zakjes beginnen te ritselen. Maar het is rustig en het is ons maar een paar keer overkomen. Wij vertrekken nooit heel vroeg en hebben degelijk materiaal. Meestal kiezen we na een paar dagen voor een hotel of B&B , voor wat geld meer heb je ook een stuk extra comfort.

Toeval, er is nu Gulliani komen opdagen die de weg in stukjes doet. Hij beweerde dat hij ons voor het kasteel van Peronne ontmoet heeft en we herinnerden ons dat we daar met een aantal Italianen gesproken hebben ( hij spreekt perfect Frans). Bij het vergelijken van de stempels klopt het, we waren samen op 29 april in Péronne. Hij is leraar literatuur en kan een hoop toelichting geven.

De eerste etappe is een lang stuk van 33km naar Fiorenzuola d’Arda waar het eerste stuk tussen de auto’s en het drukke verkeer was, daarna veldwegen zonder veel geschiedenis, kronkelend langs oude boerderijen. Daarna gaat het naar Fidenza. De eerste halte is de Cistersensiër abdij van Chiaravalle, daarna is het terug langs asfaltbaantjes om naar Fidenza te geraken. Gelukkig langs minder drukke wegen. Het is hier ook de streek van Verdi, hij heeft een tijd in Bussetto gewoond, vandaar de vele via en piazza Verdi. Het landschap doet terugdenken aan de Hollandse polders met vooral grote graanvelden, veel koeien in stallen, maar geen weiden.

Fidenza is een aangename stad met een goede ingerichte Ostello. De stad is, zoals vele, gebouwd in een Romeins patroon liggend op de Romeinse via Emilia . Het heeft een mooie kathedraal , mooi van buiten en heel strak binnenin. Het hoogaltaar staat wel zo hoog en zo ver dat ik me afvroeg of iemand ooit iets van de priester zag. De tocht vanuit Fidenza liep heel vlot over mooie voetpaden tot je de stad uit bent en ineens in een heuvelend landschap terecht komt. Je loopt langs een kerkje ter ere van Thomas Becket waar een school alles klaarzette voor een misviering buiten, langs Costamezzane waar een bareigenaar een eigen stempel heeft en alle pelgrims die iets komen drinken registreert. Middageten doen we in Cella waar mooie picknick tafels staan. Nu zitten we in een B&B in Medesano waar het nog 25 graden is om 18u.

We beginnen wel een hechte groep te vormen met 7 leden en 5 nationaliteiten. We stappen nooit samen, we komen elkaar soms tegen, soms een paar dagen niet, we spreken dikwijls af om samen te eten. De laatste dagen zitten we wel toevallig in dezelfde Ostello. Deze avond hadden we na het avondeten zelfs een meeting om af te spreken voor de etappe indeling voor de volgende dagen. Daarna valt de groep uiteen, de meesten moeten terug. Je ziet hier geweldig veel honden, meestal aangelijnd of opgesloten in de tuin. Gisteren werden echter 2 pelgrims aangevallen door een loslopende, maar gelukkig gemuilkorfde hond. Op wat schrammen na was er geen schade. Wij hebben tot hiertoe veel geluk met lijf en leden. Myriam loopt meestal voorop en heeft een ingebouwde radar om alles te zien wat loopt , vliegt of in de weg ligt. Ik loop mijmerend achterop of lees de gids. Ik zou eerder over een slang struikelen dan ze te zien, ik ben ook al een paar keer tegen haar rugzak opgelopen toen ze stopte om iets aan te wijzen. Ik loop voorop in het klimwerk, dat kan minder kwaad en mijn diesel blijft hetzelfde tempo aangeven.

In het weekend gaan we de hoogste toppen van de Apennijnen over tot in Pontremoli.

Tot horens,
Myriam en Guido

Geschreven door MGtevoetnaarRome