2 juli van A Gudina naar Campobecerros
Het is deze ochtend een mistig vertrek. De wolken hangen laag in de mist. Het uitzicht zou fantastisch moeten zijn, maar daar moeten we nog even op wachten.
De weg slingert rondom de beroemde spoorlijn van de Sierra de la Culebra, met 182 tunnels een spectaculaire verbinding tussen Zamora en A Coruna in het noorden. Beneden ons ligt het langgerekte stuwmeer van Portas. Het zijn prachtige vergezichten.
We lopen door veel vrijwel verlaten dorpjes. Na een erg steil pad naar beneden arriveren we in het dorp. In Campobecerros is de albergue al geruime tijd gesloten. Pelgrims lopen daarom over het algemeen door naar Laza, maar dat is voor ons te ver. In Campobecerros is een bar annex hostal met vier kamers. Er blijkt voor ons nog plek te zijn. De bar doet ook aan maaltijden, gezien de uitgebreide eetzaal, er kunnen wel honderd man eten. En er staat apart personeel in de keuken, altijd een goed teken. Ook Joseph kan hier blijven slapen.
Die avond eet ik weer voor het eerst dit jaar lekkere pulpo, inktvis, specialiteit in de regio. Staat alleen niet vaak op een menu del dia, hier wel, is heerlijk.

3 juli van Campobecerros naar Laza
Als ontbijt krijgen we vanochtend een bord vol met brokken zoet cake-brood en koffie. We nemen tenminste aan dat het voor ons bestemd is en niet voor de vele honden in dit dorp. De dame achter de bar knikt bemoedigend als we toehappen, zal dus wel goed zijn.
Na een paar korte klimmetjes gaat de weg verder bergafwaarts. Onderweg komen we in As Eiras weer zo'n typisch caminoplekje tegen. Langs de kant van de weg, voor een oud huisje/schuurtje is een plekje gemaakt met koffie, koeken en melk. Ook is er een eigen stempel. Als we goed kijken is er binnen ook plaats voor vier pelgrims om te slapen. Er ligt een baal hooi bij.
Na een korte pauze lopen we verder en dalen op het eind af naar Laza.
Daar wacht ons een moderne albergue eventjes buiten het dorp. We krijgen een sleutel via de lokale politie, die ons ook checkt en inschrijft. Lanngzaam maar zeker druppelen er ook steeds meer pelgrims binnen. Het is al weer een tijd geleden dat we er zoveel tegelijkertijd zagen. Ook een Nederlander arriveert samen met een Duitser. In Laza zijn een tweetal bars die beiden een menu verzorgen. Merkwaardig genoeg is het bij de ene bar erg druk en bij de andere is er weinig te doen. We begrijpen eerlijk gezegd niet waarom dat is. Wij besluiten dus maar naar de rustige bar te gaan. Dan gaat het plots heel hard regenen, het plenst eruit. Na een uurtje schijnt de zon weer. Het weer is echt erg onvoorspelbaar in deze regio.

4 juli van Laza naar Vilar de Barrio
Het werd een onrustige nacht in de albergue, vooral vanwege Joseph, door zijn gesnurk en vaak eruit voor toiletbezoek. Later vertelt hij dat hij een prostaatprobleem heeft. Zijn we maar niet verder op ingegaan. Na Laza volgt een flinke stijging van zo'n 500 meter naar het dorp Albergueria. Daar staat een ander camino-fenomeen. Barman Luis is een tiental jaren geleden begonnen om aan elke bezoeker een jacobsschelp uit te reiken, waarop de pelgrim dan zijn naam, datum en herkomst kan vermelden. Dit heeft inmiddels geleid tot een indrukwekkende verzameling aan schelpen, die hij allemaal een plaatsje geeft in zijn herberg.
Na die klim van 500 meter is iedereen wel toe aan een rustpauze, dus vrijwel elke pelgrim op deze camino kent Luis. Daarna daalt de weg weer 300 meter richting Vilar de Barrio. Ook daar wacht ons een moderne herberg, goede bedden, ruime douches. En ook hier krijgen we beschermhoezen voor de matrassen, wel zo hygiënisch. In Vilar gaan we met Joseph kijken naar de wedstrijd van Frankrijk tegen Duitsland, althans de tweede helft. Het blijkt dan dat Frankrijk al achter staat en ondanks onze support die achterstand niet meer goed maakt. Jammer, maar ach, over het algemeen zijn pelgrims geen voetbalfanaten, Joseph ook niet.

Geschreven door BerryThelma