23 juni: Het is ons weer gelukt om op deze stralende dag pas laat de camping te verlaten. Het is nl. al 10 uur als we koers zetten richting Å. Å is het meest zuidelijkste dorpje op de Lofoten en bij toeval is de å ook de laatste letter in het Noorse alfabet. Bij het plaatsje Å is ook het visserijmuseum. We pikken eerst een cache op, lopen dan even de rotsen op om naar het uiterste puntje te gaan en besluiten dan richting het museum te lopen. De parkeerplaats staat vol en er staan veel campers die, ondanks dat het staat aangegeven als geen kampeerplek, hier waarschijnlijk de nacht hebben doorgebracht. We lopen naar het museum, maar het is zo niet uitnodigend aangegeven dat we het al snel gezien hebben. We kunnen nl. de goede ingang niet vinden, haha. Beurt voorbij!
Terug naar de camper en we gaan de Lofoten in de omgekeerde richting bekijken. We weten een aantal plaatsen waar we nog willen stoppen voor een plaatje en zullen dan bij Lødingen overvaren naar Bognes, want dat scheelt ons 200 km rijden.
Op de Lofoten maken we nog wat plaatjes, o.a. van de parel witte stranden die aan azuur blauw water liggen. Alsof je op de Malediven bent, alleen de besneeuwde bergtoppen, die kloppen dan niet echt 😊
Om 16:15u staan we bij de veerboot, die net is vertrokken. We moeten een uur wachten, dus maken we koffie. Al snel komt de boot aan en loopt leeg. Als alle auto's eraf zijn mogen wij erop. Op de boot besluiten we te eten, want dan kunnen we aan de overkant nog wat kilometers maken naar de Saltstraumen, wat onze volgende bestemming wordt. We kiezen beide voor een, volgens ons, typisch Noors gerecht. Het smaakt ons prima! Na een uur varen staan we in Bognes en rijden we richting Bode. Het valt ons meteen op dat er weer meer begroeiing is en dichtere bebossing. We rijden ook weer de besneeuwde bergtoppen in. Wat een contrast met die stranden op de Lofoten! Het is bijna onwerkelijk dat je op één dag van een zon bestemming, naar de wintersport gaat.
Oké het is 2,5 uur rijden, maar we besluiten dit toch te doen want morgen wordt het slecht weer en dat rijdt zo wie zo niet prettig. De tocht gaat, ondanks dat het veelal 60 km per uur is, best voorspoedig. Onderweg ziet Dicky ineens een eland staan.we draaien om en proberen ze (het blijken et 2 te zijn) te fotgraferen. Op de camperapp selecteren we uiteindelijk de camperplaats die bij de Saltstraumen ligt. We komen er net voor 10 uur aan. De eigenaar geeft aan dat we lekker kunnen gaan staan en morgen mogen komen betalen. Hij laat zien dat het tij om 23:36u is, dus dan is het slim om aan de waterkant te staan. Het is ook de langste dag in Noorwegen, de zon zakt tot aan de horizon en komt daarna weer op. Vanaf de Saltstraumenbrug heb je mooi zicht op de midzomernachtzon. Dicky loopt daar even heen met nog wat andere toeristen. De droom van elke hobby visser is vissen bij de grootste en hardste getijdestroom van de wereld, en we eten morgen vis, dus Wilton hengelt er effe een paar boven. Ingooien beet, aan de haak slaan en binnen hengelen 😊 De stroming hier is indrukwekkend; het water perst zich door de vernauwing, een soort trechter zeg maar, en verderop kolkt het en draait het als een nieuwe. Het blijft natuurlijk gewoon licht buiten dus wij vermaken ons daar tot een uur of half 1. Dan moet Wilton nog 4 grote koolvissen schoonmaken. Dicky benut de wifi verbinding om het reisverslag bij te werken met foto's. Pas om half 2 liggen we op bed. Morgen wordt een regenachtige dag.

Geschreven door Wiltondickyopreis.wereldreis