Vandaag staat het rondje Kaap de Goede Hoop op ons programma. Als we bijtijds aan het ontbijt zitten, regent het pijpenstelen... de eerste regen die we hier meemaken. Maar we zien het wel. We lenen in ieder geval twee paraplu’s van het hotel.

We rijden eerst richting Muizenberg om met de klok mee het rondje over het Kaapse schiereiland te maken. Onderweg wordt het steeds droger tot we zelfs een waterig zonnetje zien verschijnen. Het waait overigens ook flink. Vlak voor Simon’s Town spot Finn een walvis vlak langs de kust! Snel gestopt (we zijn niet de enigen) en uitgestapt om uitgebreid te kijken. We zien er eerst twee en later nog een die lekker in de baai voor ons blijft rond zwemmen. We steken even het spoor over om dicht langs het water te staan, maar dat kan hier gewoon. Af en toe komt hij (of zij) weer even boven en zien we een spuit water gevolgd door de walvis zelf. Fantastisch gewoon. Echt heel mooi. Na een tijdje gaan we toch maar door. Net voorbij Simon’s Town ligt Boulders Beach waar ook weer een kolonie pinguïns zit. We zien jonkies, nog wat broedende vaders of moeders en een actieve populatie. Blijft toch grappig.

Daarna rijden we door naar het meest zuidwestelijke punt van Zuid Afrika: Kaap de Goede Hoop. De wind is inmiddels behoorlijk aangetrokken en het waait enorm hard. Ronald gaat zelf naar boven op het hoogste punt en de rest blijft beneden. Evy en Ingrid doen nog een poging, maar met die wind is het niet fijn en gaan we terug. Op deze manier snap je wel waarom hier redelijk wat schepen zijn vergaan en dat juist hier de legende van de Vliegende Hollander is ontstaan. Na dit hoogtepunt rijden we een klein stukje door om naar de vuurtoren op de Kaap te gaan. Bij het restaurant halen we een broodje om op het terras op te eten. Hier worden we bewaakt want de bavianen liggen op de loer. Bij ons gaat het goed, maar we zien een baviaan razendsnel bij de tafel naast ons een muffin van tafel jatten en een zak met een bak salade erin bij een mevrouw uit de handen getrokken worden. Bizar. Het uitzicht bij de vuurtoren is fenomenaal, richting land kijkend zie je rechts de Indische oceaan en links de Atlantische oceaan. Wat een prachtige kusten!

De terugweg naar Kaapstad rijden we langs de Atlantische kust. Woeste zee, mooie baaien en stranden. En een mooie kustweg, zeker het stuk langs Chapman’s Peak dat lekker langs de kliffen slingert. ‘s Avonds eten we in het hotel en klaverjassen we nog een potje. En nog een potje Quixx, ook altijd leuk. Lekkere dag dus weer!

Geschreven door Wijzijnonderweg