Op de werkdagen zetten de werkgroepleden zich op de meest uiteenlopende plaatsen in bij de verschillende projecten. Dit kan variëren van baby's tot enorme hoeveelheden verf. Ik kan jullie een kijkje geven in mijn dag maar weet dat er dus nog ongelofelijk veel meer gebeurt !! Wellicht dat iemand anders daar ook nog over schrijft. Op deze dinsdagmorgen mocht ik samen met Maarten Keijzer naar Impact High School. We stonden om half acht bij de poorten van de school en keken werkelijk ons ogen uit. Vanuit de community (lees: sloppenwijk) stroomden de tieners over pad en grasvelden richting de school. Het leek de uittocht uit Egypte wel. In een heel kort tijdsbestek komen 1.800 leerlingen lopend door deze bewaakte ingang naar binnen. Wat een mooie mensen zijn het toch. Allemaal in schooluniform en vooral de meisjes met de meest exotische kapsels. 1 jongedame had zulke lange vlechten dat ze tot halverwege haar onderbenen kwamen. Iedereen werd goedemorgen gezegd en de groepen 8 en 9 mochten zich naar de grote zaal van de school begeven voor een dagopening. Die klassen alleen waren al een paar honderd leerlingen. Een pastor met een paar medewerkers zongen een aantal christelijke liederen en probeerde daarna deze groep tot stilte te krijgen. Dat viel nog niet mee. Je moet bedenken dat je als tiener op een openbare school niet zo zit te wachten op een praatje over God. En zeker bemerkte je het een beetje stoere onverschillige gedrag. Toch werd het op een gegeven moment stil tijdens een vurig betoog van een pastor over de verloren zoon. Deze zoon feestte er op los van het geld van zijn vader...en toen al het geld op was verlieten zijn feestende vrienden hem. Niemand was dus echt geïnteresseerd in hem. De jongeman beland in een wanhopige situatie, kan nergens werk krijgen, behalve een snert baantje om op een stel varkens te passen... nou reken maar dat zo'n verhaal tot de verbeelding spreekt van deze tieners! De Jongeman van dit verhaal beseft dat hij het thuis toch veel beter had bij zijn vader en besluit naar huis te gaan om te vragen of hij voor zijn vader mag gaan werken. Als hij thuiskomt staat zijn vader op de uitkijk.
Die Vader heeft aldoor naar zijn zoon uitgekeken. Van hem gehouden, ook al had hij hem zo in de steek gelaten en hem wacht een zeer warm welkom, vergeving en feest!
De jongeren werd uitvoerig verteld dat ook zij ALTIJD welkom zijn bij God de Vader. Dat Hij ook op de uitkijk staat voor ieder mens. Hoe je leven ook is en hoe ver je misschien ook van Hem vandaan leeft...deze pastors proberen een boodschap van hoop en verandering te brengen.
De Leerlingen gingen allemaal naar hun klassen en wij mochten met de pastors mee de klassen 8 rond. Veel van deze klassen hebben dus GEEN leraar en de leerlingen zitten zelf de hele dag met wat boeken in de klas en moeten ZELF studeren. HOE intens moeilijk is dat als je een tiener bent van 14-15 jaar...
In de klassen zonder leraar mochten we met en voor hen spreken. En dat hebben we ook gedaan. Gewoon een verhaal vanuit je hart en een krachtige bemoediging dat je
wel degelijk voor GOEDE dingen kunt kiezen. Door hard te leren iets voor jezelf en je familie te veranderen. Natuurlijk brengen wij die boodschap vanuit het Christelijke standpunt om God en Jezus te volgen en daar kracht uit te putten om te veranderen. De jongeren kampen enorm met drugs en alcohol verslaving. Er zijn ongelofelijk veel tienermoeders en het verdrietige is dat dat echt al vanaf 12 jaar is. Bij de moeder en baby kliniek van Victory4all is er zelfs een baby-luik. Hoe schokkend. Daar kun je in noodgevallen je baby achterlaten.... De hele cultuur in de sloppenwijken is voor ons onbegrijpelijk en schokkend. Natuurlijk moeten mensen zelf goede keuzes maken in het leven maar de intense armoede brengt ook het verlangen naar vergetelheid in drugs, drank en sex met zich mee. Velen kennen geen alternatief. En vele van deze jongeren zitten op deze highschool. Een echt broeinest van veel ellende. Maar daartussen zitten dus ook kinderen die hun best doen om hard te werken en te leren en op een betere toekomst hopen. Maarten mocht in de klassen waar wij kwamen ook nog een gebed uitspreken. De kinderen waren in de klassen waar wij kwamen nieuwsgierig en respectvol. Sommige andere van ons hebben hier heel andere ervaringen meegemaakt die verre van respectvol waren.
Groet Annemiek

De zon scheen weer vandaag toen we op weg gingen naar de moeder-en babykliniek. Vandaag mochten we met de zusters Karin en Clara mee op pad met de mobiele kliniek, dat is een ambulance die omgebouwd is en alle benodigdheden heeft, voor de dingen die ze doen in de sloppenwijken. Er stond voor vandaag een afspraak bij een crèche in de sloppenwijken gepland. Daar zouden de kinderen ontwormd worden en vitamines en vaccinaties krijgen. Deze krijgen ze lx in de paar maanden van de zusters van de mobiele kliniek. We vertrokken om 9:00 uur, bij aankomst bij de crèche ging een zuster eerst zeggen dat we er waren. Toen bleek dat ze de afspraak vergeten waren en het niet door kon gaan.
Dat vonden we wel jammer, we hadden graag de zusters in actie gezien bij de crèche.
Maar toen zeiden Karin en Clara dat we langs een paar crèches in de sloppenwijken zouden gaan om afspraken te maken wanneer zij daar langs kunnen komen om te vaccineren enz.
Dit was achteraf ook heel "mooi" om te zien. We mochten ook mee naar binnen en konden kijken hoe de verschillende crèches eruit zien. Het varieerde van een crèche in een huisje bij iemand, tot een crèche in een soort schoolgebouw.
De kinderen waren soms heel enthousiast als we kwamen en dan kregen we direct knuffels. En sommige kinderen keken van een afstandje naar ons. Het was indrukwekkend om door de sloppenwijken te rijden en de verschillende crèches te zien. Wat een enorm verschil met de kinderopvang in Nederland. Zowel in de gebouwen, maar ook in hoe de kinderen zijn. Hier in Zuid-Afrika luisteren de kinderen bijvoorbeeld veel beter naar de juffen. En ze zijn blij met fruit, pap en soms een koekje. Een heel ander verschil is de meubels en het speelgoed. De kinderen zitten op plastic stoeltjes of op de grond. En ze spelen met speelgoed wat hier vaak afgedankt zou worden.
We beseffen vaak niet hoe goed we het in Nederland hebben, daar zijn we wel bij stilgezet vandaag.
Groetjes,
Brigitte, Jenny en Jonneke

Geschreven door Victory4all.is.weg