We hebben om half 9 afgesproken voor het ontbijt maar zijn al veel eerder wakker.
Om 5 uur loopt Manita met Ayla een rondje om haar te laten plassen.
Ieder zijn taak, ik ga 's avonds nog even rond, Manita 's morgens...
Braunfels is een leuk stadje met een mooie binnenstad en een sprookjeskasteel.
In het kasteel worden rondleidingen gegeven maar honden mogen niet mee naar binnen. We gaan straks de rondleiding doen als Ayla op de kamer is.
Dan maar eerst wat rondlopen, even langs de apotheek om zalf te halen tegen schrale billetjes.
Een oudere vrouw spreekt ons aan en haalt Ayla aan.
Ze heeft zelf ook altijd honden gehad, de laatste is recent overleden.
Ze heeft een ketting om met een hangertje eraan waar, als ze deze openmaakt, twee foto's van haar hondjes inzitten. We praten nog wat en wensen elkaar een fijne dag.
Na een tijdje brengen we Ayla terug naar de kamer en gaan samen nog wat door het stadje.
Manita heeft gelezen dat er een hele goede conditorei moet zijn, vanochtend zijn we hier al langs gelopen dus nu is die makkelijk te vinden.
Het blijkt dat deze conditorei Vogel Europees kampioen taarten maken is geweest, een lekker stuk gebak met koffie gaat er wel in en het smaakte geweldig...
Om half een lopen we richting kasteel voor de rondleiding van 13 uur.
Het kasteel is nog steeds in bezit van dezelfde adellijke familie en wordt door hen ook nog bewoond.
Terwijl we staan te wachten komt een auto de binnenplaats oprijden.
Tot onze verbazing stapt de vrouw uit die we vanochtend ook hebben gesproken.
Ze herkent ons en spreekt ons aan. Blijkt ze 50 jaar voor de familie als kokkin voor de graaf en gravin te hebben gewerkt!
Voor 20 personen kookte ze zelf maar voor grotere gezelschappen kreeg ze hulp uit de stad. Na haar pensionering mocht ze zo lang ze wilde in het kasteel blijven wonen hoefde geen huur en energie te betalen en ook voor eten werd gezorgd.
Na de interessante rondleiding terug naar de kamer en even met Ayla richting supermarkt om brokken te halen.
We lopen door het Kurpark en zien de markering van de route die we morgen gaan lopen.
'S avonds komt een Duitse collega waar ik veel contact mee heb voorbij, ze woont 5 kilometer verderop. We praten over van alles en nog wat en spreken af dat we in de herfst terug komen.
Als ze om half tien weer naar huis gaat lopen we met Ayla nog een rondje en kruipen op tijd ons bedje in.

Geschreven door Tony.aan.de.wandel