We hebben besloten vandaag eens te gaan ontbijten. We hebben onze gastheren om advies gevraagd, want we willen graag een ‘full Scottish breakfast’ eten. Lucas wil graag toch eens haggis proeven en in een Schots ontbijt zit een stukje inbegrepen. Op advies wandelen in de ochtend naar de Tom Morris bar. Het blijkt midden tussen de golfcourses te liggen in een van de clubhouses. We krijgen een tafel aan het raam van waar we uitkijken over de golfcourse. Lucas en ik gaan voor het full Scottish breakfast, Koen voor egg Benedict en voor Nand bestellen we gewoon brood (we hebben choco mee voor hem). Wanneer het ontbijt komt, moet ik even vragen wat wat is. Er ligt een worst op die een vierkante hamburger lijkt, een ronde schijf, die haggis blijkt te zijn en een tweede ronde zwarte schijf, die black pudding heet, een soort dikke zwarte pens. Bon hier gaan we…. De worst is lekker, de haggis laat zich eten, maar een fan zijn we geen van beide en de black pudding is nogal papperig en ik vind hem niet lekker. De tattie scone, een soort pannenkoek gemaakt met aardappelen, valt wel mee en gelukkig hebben we ook een spiegelei, lekker spek, gebakken tomaat en champignon. Maar we hebben het toch geprobeerd.
We wandelen terug langs het mooie zandstrand van Saint-Andrews. Hier is Chariots of Fire opgenomen.hier moeten we toch even een loopje filmen (je kan het zien op instagram). Nu vandaag de zon schijnt, is dit echt wel een prachtig strand en het zicht op de stad is zo mooi.
We wandelen terug langs de old course, misschien wel de belangrijkste (en met zijn oorsprong van de 16de eeuw de oudste ter wereld) van de vele golfcourses die deze stad rijk is. Er wordt volop gespeeld nu en langs de kant staan zelfs toeschouwers.
We vertrekken uit deze charmante stad en nemen de kustroute. De dorpjes langs de kust hier worden de East Neuk dopjes genoemd. Neuk is het Schotse woord voor hoek. Een grappig weetje….
We stoppen in Crail dat een van de meest gefotografeerde haventjes van Schotland zou hebben. We wandelen naar de haven en we passeren een tearoom die in de trotter staat. Daarvan krijgen we zin in koffie. Het is een oud vissershuisje dat omgebouwd is tot tearoom met een klein winkeltje. We hebben geluk dat er net iemand weggaat en zo krijgen we een plekje op het kleine terras dat uitkijkt over de zee. Van hier kan je het eiland May zien. Wat een uitzicht!
Na deze view with a coffee, wandelen we naar de haven. Het valt ferm tegen. Er staan geen water in de haven, waardoor het een lelijke modderplas lijkt. Tja misschien is ze alleen bij hoogtij de meest gefotografeerde haven….
We lopen nog even de omwalling van het kasteel op voor een laatste blik op de kust. Dan rijden we terug verder langs de kust. We passeren nog verschillende mooie plaatsjes. Het is knap hoe soms de gele graanvelden lijken over te gaan in het blauwe water. We stoppen even in Elie bij de mooie vuurtoren. Er staat te veel wind hier om op het strand te gaan.
We vervolgen onze route die ons bij de Queensferry crossing brengt. Langs deze knappe brug kunnen we terug oversteken naar Edinburgh. Naaste deze nieuw brug ligt nog een brug voor bussen en taxi’s. Dit was de vroegere autobrug. De knapste brug is de Forth brug, deze spoorbrug dateert van de 19de en is Unesco werelderfgoed. Het is een absolute juweeltje. Spijtig dat we er geen foto van kunnen nemen.
We rijden Edinburgh terug in. Het is wat symbolisch om te eindigen waar we begonnen. We parkeren aan het kasteel en kunnen deze keer wel de binnenplaats oplopen. De grote tribunes staan er nog. Het festival is nog bezig. Het is zaterdag vandaag en zonnig weer. Wat een verschil. De stad loopt overvol. Overal zijn straatartiesten bezig. We belanden bij toeval op een terras met een geweldig uitzicht over de drukke straat beneden ons. We eten hier een kleinigheidje. Op de Grasmarkt is het een gezellige drukte met cafés, optredens, winkeltjes etc.
We moeten op tijd terug vertrekken, want we hebben nog een laatste stop vandaag, een laatste hoogtepunt. Een halfuurtje buiten Edinburgh ligt de beroemde Rosslyn kapel. Ze was al beroemd, maar sinds de Da Vinci Code van Dan Brown is ze wereldberoemd. We komen er om 16:30 u aan en hebben nog net een halfuur om ze te bewonderen. Wat een parel is dit. Je komt hier echt ogen tekort. Het lijkt wel kantwerk maar dan in steen, elke hoekje verbergt een ander detail. Dit is echt de mooiste kapel die we ooit zagen!
We zijn de laatste om buiten te gaan. Van hier is het nog een uurtje rijden naar ons laatste verblijf. We zakken al een stuk naar het zuiden. We blijven nog wel in Schotland. We komen aan op de wei van ons verblijf. Er staan 5 verschillende houten wagens en wij hebben een Pipo wagen met daarin 4 bedden en een mini keuken. Iets verder staat onze houtgestookte hottub al lekker warm. Wat een feest. Er blijkt een weber gas bbq te zijn en dus rijdt Koen nog snel om vlees. Nand heeft ondertussen al een vriendje gemaakt waarmee hij vrolijk in het Engels speelt. Tijd voor een glas witte wijn en genieten maar.
Na het lekkere eten gaan we met Nand in de hottub. Het water is zalig warm. We kijken uit over de weiden en de heuvels. Wat gaan we dit missen…
Ik leg Nand in bed en terwijl genieten Lucas en Koen van de vuurkorf. Voor we naar bed gaan, gaan we samen nog eens in onze hottub. We hebben het vuur te hard laten branden in de hottub en het water is 43 graden. Das puffen. Zo voelt een kreeft zich dus.
Maar koud hebben we die avond niet meer.
Slaapwel lieve vrienden.

Geschreven door Tadmet.op.pad