Bas dacht dat ik vannacht zou slapen als een roos.

Toen ik met wat geluk toch in het hostel binnen mocht, was ik te moe en vol adrenaline.

In de gang heb ik alles uit mijn fietstassen gevist dat ik nodig heb en ben dan de kamer in het donker binnen geslopen. De onderste bedden in gebruik. Er werd geslapen of er lag bagage. Gelukkig waren de bedden gedekt. Ik heb wakker gelegen tot 2 uur of misschien wat licht geslapen. Om 6 uur werd ik opnieuw wakker.

De kamergenoten bleken 3 Franstalige vrouwen die een maand door Denemarken gefietst hadden. Ze gingen naar huis. Het ontbijt was fantastisch en gaf de kans om meer te weten over hoe je met de fiets op de trein moet reizen. Deze familie boekt de reis liefst een half jaar vooraf en betaalde daarvoor maar 50€ voor het gezin. Zij kiezen een minimale overstap en kiezen voor een overstaptijd van 2 uur. Dat is tenminste een redelijke buffer. Als ze geluk hebben kunnen ze dan eten. Ze boeken bij voorkeur weekdagen want in het weekend kunnen lokale treinen naar de kust hopeloos vol zitten en daarvoor kan je niet reserveren.

In de kamer krijg ik nog een waardevolle tip voor mijn route. Sla een brug over en vervang hem door een boot. Zij hebben geen enkele keer vooraf een boot geboekt. Dat geeft rust in mijn hoofd.

Nog even een douche en met de nodige concentratie/organisatie problemen zit ik om 10.00 op de fiets. De kust volgen hoeft echt niet vlak te zijn. De eerste 15 km schakel ik heel vaak naar de kleinste versnelling en één helling in het bos kan echt alleen te voet. Naar beneden haal ik zonder moeite snelheden van 27 km per uur. Sneller hoeft op een nat wegdek echt niet.

De regenjas gaat uit en aan. De buitjes zijn kort en mals en dicht bij het water voelt het zwoel aan.

Na een lunch in een golfclub droogt langzaam. Het duurt nog een hele tijd voordat mijn jas uit gaat. Hier is een vreemd soort vals plat. Soms lijkt het bergop te gaan en gaat het gemakkelijk. Misschien heb ik dan ongemerkt een duwtje in de rug van wind. Het gaat tot Sonderborg flink op en neer. Als ik de stad nader haal ik 29 km/uur en dan ben ik al aan het remmen.

De frisgroene gazons doen me aan rijke grond en veel regen denken. Niet veel later zie ik een steenbakkerij. Klei in de buurt... In de berm zie ik volop kluwen klokje en aardaker, Engels gras en zelfs kraailook. Kalkrijke bodem dus. In mijn ooghoek een boomvalk.

Een oorlogsmonument op de hoogste bult. De Duitsers hebben hier ooit een monument gebouwd na een verovering in 1864. Nu ligt de grens op maximum 40 km van hier. Veroveringsdrang, mensenlevens, vredesonderhandelingen en relatief weinig verschil. Net na het staakt het vuren in 1945 hebben verzetsstrijders dit monument opgeblazen. Er rest nu een typisch militair landschap en een belevingscentrum. In de verte een mooie windmolen.

Aan veel huizen zie je de Deense vlag, maar hier mocht het toch wat grootser zijn.

In Sonderborg staat een toren die van ver op het MAS lijkt. Ik sta voor de open brug en herinner me de stress van de zeilers die op tijd en veilig in korte tijd kunnen doorvaren. De noordkant van de haven heeft allemaal gekleurde huizen zoals je soms in puzzels tegenkomt.

Er zijn terrasjes maar geen plek voor mijn fiets. Dan maar wat langs een kustpad verder rijden. Het lijkt wat vlakker en ik hoop snel een camping tegen te komen. Mijn internet verbinding deugd niet. Morgen ga ik op zoek naar een lokale provider.

De dag eindigde met 62 km op de teller en dat was meer dan genoeg. In een plensbui de tent opzetten in een camping en gewoon platte rust.

Geschreven door Sabine.schetst.fietst