Geen verslag kunnen doen gisteren omdat we geen internet hadden.
We zijn voor de tweede dag het mooie park ingegaan. (van half 10 tot half 3).
Via pittige op- en afdalingen genoten van onze stops om even op adem te komen, te eten en te genieten.
Via een omweg zijn we ook naar Rupakvi rots gelopen.
Het gezichtsveld van Rupakvi staat bovenaan. Het is alleen jammer dat, door de bladeren aan de bomen, de steen vanaf die plek niet zichtbaar is.
De trappen naar beneden (148) zijn pas vernieuwd, voorheen was het een spannende afdaling door af te breken grond en verrotte treden.
Onderaan de trap kun je Rupakvi eens goed bekijken. Er wordt gezegd dat de steen vijf meter hoog is, het leek langer.
De donkere en roze tinten van de steen doen me afvragen in wat voor onrust deze stenen pilaar tijdens zijn bestaan heeft gezeten. Ten eerste moet de rotsmassa door hitte een bepaalde vorm hebben gekregen, waarna andere krachten hem hebben afgesleten, zodat Rupakvi er losjes in de rivier uitziet.
Nu lijkt zijn leven hier sereen en vredig als zijn eigen kleine eiland.
Het vormt zijn eigen wereld en vertelt zijn geschiedenis.
Zo'n stenen pilaar die door erosie is achtergelaten wordt in Finland Rauk genoemd, betekent Kerel.
Als je blijft kijken zie je er verschillende figuren is.
Na deze wandeling hebben we het Nationaal Park Oulanka verlaten.
Bij onze eindstop in een canyon hebben we nog een wandeling van 5 km gedaan wat in Nederland een uur wandelen is maar hier twee uurtjes wandelen.
Er zou wat mooie watervallen zijn, maar bij ons kwamen er wat druppels naar beneden.
In de winter is het hier spectaculair wat dan zie je ijs watervallen.
Vaak zijn hier voor degene die er van houden klim partijen om tussen de rotsen de berg op te klimmen.
Half 8 kwamen we versleten terug bij de camper, wat een intensieve dag.
Heeft niet lang geduurd voordat onze luiken dicht gingen.

Geschreven door ReMoNoorwegen.reisblog