Hadden we net het fantastische eiland Corsica gehad, ga ik jullie nu lekker maken met Sardinië, want daar moet je ook geweest zijn👌🏻 We zijn in Bonefacio (Corsica) overgestoken naar her Sardijnse santa Helena, een boottocht van slechts een uurtje. Overigens, lieve lezers , als je nog eens naar Corsica of Sardinië gaat houd er dan rekening mee dat je achterstevoren de boot op moet rijden ! Valt niet mee met zo’n grote camper dat donkere gat in te rijden en al helemaal niet als die Fransen en/of die Sardijnen tegen je lopen te schreeuwen dat je op moet schieten. Met een caravan moet het helemaal vreselijk zijn lijkt me.
We zijn langs de westkust gereden en een heerlijk plekje langs de kust gevonden waar we een paar dagen hebben gestaan en onze eerste favoriete pizza Quattro formaggi hebben gegeten. O,o,o , wat een verwennerij !

In eerste instantie wilde we aan de westkust blijven en dan het aanbevolen natuurpark Asinara bezoeken echter mocht je je hond niet meenemen en de trip zou een hele lange dag zijn dus moesten we dit maar skippen. We hadden ook wat leuke tips gekregen van de eigenaresse van Pizzeria Salvatore uit Delft. Haar man komt hier vandaan en zij hebben in Alghera een huis. Omdat het weer aan de westkust slechter werd zijn we ondanks de fijne tips toch naar het oosten gereden.

Het binnenland was zo ontzettend mooi om doorheen te rijden. Bij een hoog gelegen dorp Osilo vonden we een plek voor de camper. De dag van aankomst was het Moederdag en kregen er een lunch aangeboden door de kinderen. Op TripAdvisor had ik een hele leuke aanbeveling gelezen waar je typisch Sardijns kon eten. Het bleek toch een aardig lange wandeling te zijn. Een uur uiteindelijk alleen maar omhoog gelopen. Beetje jammer dat ik slippers aangedaan had omdat bergschoenen niet zo charmant staan bij een jurkje😥. Onderweg voor de zekerheid maar gebeld of ze open waren. Ze spraken geen woord Engels maar “aperto si” was voldoende om de weg te vervolgen. Het was een ontzettend leuke gelegenheid wat je echt moet weten, want het lag in the middle of nowhere.

We maakte hier kennis met een deegwaar wat typisch Sardijns is. Pane carasau, brood dat traditioneel gegeten werd door herders wanneer zij met hun schapen in de bergen waren. Flinterdun brood dat meerdere malen in de oven gebakken wordt met stenen er bovenop. Je kunt het een beetje vergelijken met flammkuchen als je dat kent. Het brood moest licht van gewicht zijn en droog zijn om het makkelijk te kunnen vervoeren en lang te kunnen bewaren. De herders bleven soms maanden in de bergen. Bij latere restaurantjes werd het op tafel gezet in plaats van brood, bij dit restaurantje werd de hoofdmaaltijd erop geserveerd. Het vlees werd allemaal ter plekke in het restaurant in de open haard geroosterd.

We waren zo aan het genieten dat we niet door hadden dat het weer enorm was omgeslagen. Je zag geen hand voor ogen meer, zo mistig , en het was ook gaan regenen. Nou ja, dit mocht de pet niet drukken. Maar bij het afrekenen kwam een van de andere gasten naar ons toe, dat hij ons wel even naar de camper wilde brengen. Het bleek later de broer van de restauranteigenaar te zijn en hij gaf ons ook nog zijn kaartje mochten we later ergens in problemen zijn , wij hem altijd mochten bellen. Hoe aardig!! Kortom een geweldige Moederdag op afstand, aangeboden door de kinders. ❤️

Na deze plek vond ik een camperplek bij een hotel van waaruit je een mooie wandeling naar een bergtop kon maken. Zoals je ziet op een van de foto’s met de haarspeldbochten dat er niet gewaarschuwd werd voor de weg die afgelegd moest worden door onze meer dan 4 ton wegende camper😥 we hebben de camper aan de kant gezet en zijn de weg naar boven eerst lopend gaan afleggen, wat op zich al een aardige tippel was maar geconcludeerd dat we de uitdaging aan durfden, ook omdat het grof asfalt was en er geen verkeer reed. Gelukkig is het helemaal goed gegaan en waren we blij dat we het ondernomen hebben want de wandeling de dag erop was super mooi en bijzonder. Wat ook wel grappig is, te vertellen.. wij kwamen andere toeristen tegen waarmee we aan de praat raakten en wij reageerden “oh you’re from Spain?” Het antwoord luidde.. “ No, we’re from Catalonië “ 😂 wij hadden dat natuurlijk in Catalonië zelf ook meegemaakt hoe gevoelig dit ligt.

Het volgende plekje hadden we uitgezocht om de kloof te bezoeken waarvan gezegd werd.. als je die niet gedaan hebt, heb je Sardinië niet goed gezien😂 Op de weg ernaar toe zagen we al diverse malen “Dumoulin” op de weg geschreven. Bleek later dat de Giro d’italia vorig jaar op Sardinië was en dit jaar op Sicilië.

Goed gepakt met genoeg eten en drinken want je komt de gehele dag niets tegen. De afdaling van 2,5 uur naar beneden naar de kloof was al ontzettend mooi en toen moest het nog beginnen. Het was inderdaad adembenemend mooi. De steile wanden, de stilte. We dachten dat het klimmen over de enorme rotsen voor Pien lastig zou worden maar dat bleek voor ons meer een uitdaging. We hadden enorme lol bij het aanschouwen met welk gemak zij de reusachtige stenen nam en ook leek het net of zij de aangegeven weg met groene stippen ook zag staan😂. Half drie zouden we aan de terugweg moeten beginnen die zeker vier uur stijgend zou gaan duren. Wat schets onze verbazing, je kon een jeep boeken naar boven. Oh heerlijk. Laten we dat doen want we hadden al aardig last van onze voetjes. Kunnen we lekker snel aan een bier!!! Helaas, moesten we nog even een uur langs de rivier lopen om de jeep te bereiken😥maar goed. Beter dan vier uur nog omhoog. En ik kan jullie vertellen… dit was een attractie op zich. Met negen toeristen zaten we in een Landrover Defender en bleek dat er een massage ingegrepen zat bij de rit want we werden een half uur lang door elkaar geschud op een zandweg omhoog waar je alleen maar met dit soort type auto’s kan rijden. Kuilen van 10 of 20 cm diep waar de bestuurder het volgens ons het leukste vond om daar zo hard mogelijk doorheen te rijden. Hij keek met veel plezier regelmatig in zijn achteruitkijkspiegel 😂

Na deze actieve dagen hadden onze voetjes behoefte aan wat rust en zijn we naar de kust gereden en stonden met de camper 50 meter van zee af en was het ook nog eens heerlijk weer. We hebben vanuit hier een boottocht van een hele dag langs de kust gemaakt. Het was een geweldige dag. We werden afgezet bij drie verlaten “blue lagoon” achtige strandjes waar we hebben gezwommen in enorm helder groen/blauw water. Wij dachten dat zulke plekjes alleen maar in de Stille Oceaan lagen. Zo verschrikkelijk mooi. Van half tien tot zes waren we onderweg met de boot, een dag waar we met veel plezier op terugkijken. Wat we ook hebben gedaan is een grot binnen gezwommen vanuit zee en in die grot was dan weer een strandje, hoe bijzonder , zie de foto’s , we hebben alleen geen foto van dat strandje want tijdens het zwemmen hadden we geen camera bij ons. Dat was wel een hele bijzondere ervaring. Op Sardinie kan het allemaal !

Afgelopen dagen hebben we op een camperplek gestaan 50 meter lopen naar een prachtig zandstrand.. Heerlijk gezwommen in het prachtige heldere water en lekker gelezen. Morgen vertrekken we naar Cagliari waar we vrijdagavond de boot hebben naar Palermo/Sicilië. Zaterdag zullen we daar Gijs en Cynthia treffen die daar vrijdag aankomen. Zij zullen een aantal dagen met ons meerijden. We kijken er erg naar uit👍 in het volgende verslag zullen we jullie hierover bijpraten.

Geschreven door Rebels.vakantie