Arme honden, wij kwamen er pas om 0900 uit. Hans ging onmiddellijk op pad met de honden en wij onder de douche. Heerlijk geslapen. Vanochtend hadden wij een programma alleen, zodat Hans een aantal dingen voor zichzelf kon doen. Want deze man is behalve een gediplomeerd honden uitlater, maar ook tractor chauffeur, heftruck chauffeur en elektrische steiger operateur. Hij heeft de 1 uur durende cursus met goed gevolg doorlopen en de diploma’s om het te bewijzen.
Ik met mijn zwemdiploma en verkeersdiploma was zwaar onder de indruk en enigszins jaloers.
Maar evengoed met mijn rijbewijs onderweg naar ons ontbijtje bij bar Placa. De oude mannetjes zaten al te wachten op het bankje, verse jus en broodje ei, koffietje erbij en klaar om de plaatselijke cultuur op te snuiven. Dus op naar de Ermita de la Mare de Déu de la Roca. Oftewel het klooster op de rots.
Wij waren gister al even langs geweest, maar hij was vandaag open en dat was aanleiding om even rond te kijken, want er is echt van alles te zien.
Jannette trok ook haar stoute schoenen aan is ook naar boven getogen en dat was inderdaad geen goed idee.
Maar ze redde het en de volgende klim partij slaan we wel over.
Schitterende vergezichten, en toen we verderop bij de Fundació Mas Miró in de shop naar souvenirs keken, zagen wij ook een schilderij van het klooster. Die ook maar gekocht.
De Fundació is het zomer verblijf van Miró. Een fantastisch bewaard huis, met een heel verzorgd uiterlijk. Soms een beetje te, moest erg lachen toen ik boven een kamertje van 4 bij 3 een bordje nooduitgang zag hangen. Beetje doorgedraaid.
Geweldig atelier, maar ook een beetje een toerist trap. Of beter gezegd weer zo’n tempel, waar de kunstenaar vereerd wordt en alles wat de man maar aangeraakt heeft tot belangrijk bestempeld wordt. Leuk om gezien te hebben, maar geen must in tegenstelling tot de Ermita.
Na de geest gevoed te hebben werd het weer tijd om de rest van het lichaam te voeden. Hans had daarvoor een pareltje uitgezocht verderop aan het strand.
Rosarito, met een paar pijn bomen ervoor en die knalblauwe zee op de achtergrond.
Calamares, hummus, pan tomate, carpaccio van garnalen, guacamole met geitenkaas, glaasje rueda erbij en nummertje trekken voor mooie verhalen.
Tevreden togen wij naar het strand en Hans naar de vis boer om de caracoles voor de spaghetti vongole van vanavond te halen.
Jannette dutte een uurtje in, ik ben even naar L’hospitalet gelopen. Langs de branding, voetjes in het water en gedachten op nul.
Heel ontspannend.
Jannette wakker geschrokken toen ik na een uurtje terug kwam en op naar Casa Hansie.
Mooie americana muziek luisteren, hammetje, wijntje terwijl de pasta pruttelt. Morgen weer verder, maar nu genieten van het moment.
Hasta mañana.

Geschreven door PaulenSjaan.gaan.gaan.gaan