Na al dat avontuur met rare spookdiertjes en overige flora & fauna besloten we terug te reizen naar Boracay, het eiland waar we ook onze eerste dagen sleten. Boracay was goed voor ons geweest, ondanks dat het af te toe een tikkie tè toeristisch was. We boekten de eerste twee nachten in het Box & Ladder hostel, en de andere drie in het 'Frendz' hostel. Exact hetzelfde recept als de vorige keer dus.

De eerste avond waren we net zoals de vorige keer versleten als maar zijn kon, dus ook nu volgde een goede nachtrust. Daarna waren we fris en fruitig, opgeladen als nooit tevoren en dus keerden we terug naar onze favoriete bar, waar de gin-tonics niet aan te slepen waren. We maakten wederom wat nieuwe vrienden en genoten van lekkere restaurants. Overdag werd met een kleine kater de kapper bezocht voor...jawel, 50 peso (94 eurocent). Het was de 50 peso absoluut niet waard, maar je kunt weinig verwachten voor dat geld. Ik ga nu dus door het leven met een typische 'coupe-filipino'.

We besloten een rondje outdoor te racen, op een hobbelige kartbaan. Aangezien we de enige twee bezoekers waren hadden we vrij baan. Jamie bleek een aardig stukje te kunnen sturen dus na wat drift, bots -en stuiterwerk besloten we het op een 'remise' te gooien.

Overdag informeerden we hier en daar eens naar kiteboarden, aangezien we overal van die grote vliegers heen en weer zagen gaan op het strand. Na rijp beraad en overleg werd de credit card geplunderd en boekten we bij 'Jerry', een blond gekrulde Hawaiiaanse surfdude, onze lessen. We begonnen met het vliegen van flauwe kleine bochtjes met een klein vliegertje op het strand. Toen we dat een beetje onder de knie hadden trok Jerry ons een harnas aan en verhuisden we het water in met een grotere kite (de vlieger).

Op dag twee stapten we onwennig op het kiteboard. Jamie verloor in totaal twee zonnebrillen die dag door voorover te crashen na flinke rukwinden. Aan het einde van die dag ging het als een 6 op een schaal van 10. Dag drie 7/10 en op onze examendag slaagden we allebei met vlieger en wimpel en kregen we ons felbegeerde kiteboardpasje, waarmee we wereldwijd de hele rambam kunnen huren om zelfstandig het water op te kunnen. Tevreden en met een dikke verbrande smile stapten we op het vliegtuig richting...Hong Kong!

Waarom Hong Kong, vraagt u zich wellicht af. Jamie en ik hadden hetzelfde, maar het leek ons een leuk uitstapje nu we zo dichtbij waren. Echter is het daar wel tussen de 10-14 graden dus dat wordt even afzien. Gelukkig heb ik in totaal 1 lange broek, 1 trui, 2 paar sokken en géén jas bij me. Goed voorbereid dus. Over vier dagen terug naar Bali, hopen dat daar ondertussen de zon schijnt...

Geschreven door Nils