Vrijdag

Onze laatste dag in Dresden. De hoogtepunten hebben we gisteren gezien, vandaag duiken we de "Albertinum" in, een museum met werken van de late romantiek tot nu.
Én er zijn enkele werken van Caspar David Friederich te zien. O.a. een landschap van het gebergte (Saksisch Zwitserland) waar we een paar dagen terug zijn gaan wandelen. Dat gaf het werk een bijzondere lading.
Heel wat fijn werk ook van tijdgenoten.
Er liep een tijdelijke tentoonstelling rond kunst uit Oekraïne. Ook uit die werken blijkt hoe beproeft dit volk in de geschiedenis al is geweest.
Mooi was de "beelhouwhal", waarin een overzicht werd gegeven van de beeldhouwkunst van Rodin tot nu.
Bij toeval ontmoetten we in de centrale hal opnieuw "ons" Nederlands koppel. Daarop moest een "bakkie" koffie worden gedronken.
Met de fiets de Elbe over om Neustadt te gaan verkennen. Dit stadsdeel dankt zijn ontstaan aan August de Sterke (opnieuw!), die er een "gouden" ruiterstandbeeld kreeg.

Onze laatste nacht brengen we door in de camping even buiten de stad en we zijn buren van het Nederlands stel...

Zaterdag

We kunnen Dresden niet verlaten zonder toch nog even door de Altstadt te meanderen en de Frauenkirche een laatste groet te brengen. Dan gaat het opnieuw verder langs de linkeroever van de Elbe.

In Meissen houden we halt. Daar willen we even rijden tot aan de porseleinfabriek.
Het Meissenporselein had (heeft?) een wereldreputatie ( net als bijv. Sevres, in Frankrijk) en de fabriek hier werd opgericht in 1710. Porselein is een edel product dat met de grootste vakkennis moet worden behandeld. De klei is een mengeling van quarts, veldspaat en kaolinaarde. Dat laatste werd hier in de streek opgedolven. Hout, om de ovens te stoken, was in de bossen ook overvloedig voor handen. Het ganse procédé luistert zeer nauw ; de kleimengeling, de baktijd, oventemperatuur en de manuele beschildering. Niet moeilijk dat het gaat om een luxeproduct dat duur wordt betaald. De goedkoopste mok kostte 95 euro, de duurste 380...En over schoonheid gaan we het hier niet hebben. Historische stukken zijn terecht te vinden in musea over de ganse wereld (ook in Dresden), maar wat aan hedendaags porselein wordt geproduceerd is van een jammerlijke kwaliteit.
Het duurste stuk dat we gezien hebben, had een prijskaartje van 380.000 euro...én was bovendien spuuglelijk.
Terug naar de Altstadt, een zeer charmant en gezellig centrum, waar bovendien een straattheaterfestival plaatsgreep. We zijn er een paar uur blijven plakken en vermaakten ons aan een Australische "vuurspuwer" en een Estse jonge dame die dans, acrobatie en theater poëtisch wist te combineren. We zijn beiden, op een bescheiden manier betrokken geweest in haar act.
Na nog een uurtje optornen tegen een heel sterke kopwind, zetten we in Riesa onze tent op. Naast de Nederlandse fietsgenoten!

Zondag

Na nog maar eens afscheid genomen te hebben van onze Nederlandse collega's, nu definitief, fietsen we onze laatste km's langs de Elbe.
In Strehla verlaten we onze Elbe en slaan in Westelijke richting het binnenland in.
Opboksend tegen een heel strakke kopwind, gaat het door een glooiend landschap, afgewisseld met bos. Het is heerlijk om eens geen rivier als leidraad te hebben en dwars door het landschap te klieven. De geur van hars opnieuw te kunnen snuiven in de bossen.
In Oschatz pauzeren we even op het marktplein. Op zondag zijn de dorpen hier leeg en stil : de dag des Heeren wordt hier in Luther's Duitsland nog geëerd.
Maar een koffie kan wel, in de schaduw van het imposante Rathaus.

In Wemsdorf, een relatief klein dorp, vinden we een groots "Schloss". De oorsprong is mij onbekend.
Nog een 60-tal km' s scheiden ons nog van onze eindbestemming. Dat is te ver voor vandaag.
We slaan onze tent op aan een prachtig meer en genieten er van de zon die er ondergaat in een wollig nest van wolken

Geschreven door Niet.alle.wegen.leiden.naar