Vandaag ga ik naar het land van mijn eindbestemming, maar voor het zover is , wil ik een museum bezoeken dat al heel lang op mijn verlanglijstje staat : het Louisiana in Humlebaek. Op die manier verlaat ik straks Denemarken in schoonheid.

Op mijn weg ernaar, hou ik halt aan een bakkerij voor enkele koffiekoeken. De meeste bakkerijen hier hebben een espressomachine staan, dus een koffie erbij maakt mijn zondags ontbijt compleet. Pas om 11u opent het museum en als ik er aankom, een kwartier voor de opening, staat al een lange rij aan te schuiven.

Het museum werd gebouwd in opdracht van een verzamelaar van de toenmalige hedendaagse kunst (Knud Jensen), die zijn collectie toegankelijk wilde maken voor het grote publiek. Op dat moment was er in de officiële Deense musea nl. weinig actuele kunst te zien, laat staan verzameld.
Hij wou van in den beginne dat de kunst en de natuur in dialoog zouden gaan, en de ontwerpers (oa Jorgen Bo), slaagden daar wonderwel in, mede door de uitzonderlijke site : een hoger gelegen, beboste plek vlak aan zee.
Maar niet alleen de collectie is uitzonderlijk, het gebouw zelf is een prachtig voorbeeld van het Deense, na-oorlogse modernisme. De ontwerpers putten inspiratie uit de Californische en Japanse architectuur.
Typische materialen zijn de terracotta-vloeren, de witgeschilderde bakstenen muren, de houten plafonds, grote glaspartijen en de overkragende luifels.

Heel bijzonder is het beeldenpark, met grote bronzen van oa Henry Moore en A. Calder, opgesteld tegen het prachtige decor van de Sund, de zee-engte tussen Denemarken en Zweden.
Van de permanente collectie is nooit maar een fractie te zien. Je doorloopt echt de 20ste eeuwse kunstgeschiedenis, met vertegenwoordigers van de belangrijkste stromingen.
Prachtig is de verzameling beeldhouwwerk van Giacometti !
Er zijn ook altijd tijdelijke tentoonstellingen te zien en ik was blij verrast dat werk van Mamma Anderson werd tentoongesteld.
Zij is een Zweedse kunstenaar, met heel boeiend schilderwerk. Haar onderwerpen zijn vrij traditioneel (landschappen, interieurs) maar haar schilderwijze en koloriet zijn heel persoonlijk. Ik toon jullie graag wat voorbeelden.

Vanaf hier fiets ik mijn laatste km's in Denemarken, tot in Helsingor, waar ik onmiddellijk naar de ferryterminal rij.
Het kasteel Kronborg, het onbescheiden "optrekje"van Shakespear's Hamlet (werelderfgoed!), laat ik voor wat het is en neem genoegen met een ferry met dezelfde naam 😉.
Ik moet maar 20 min. wachten en de overtocht zelf duurt evenlang.

Ik sta op Zweedse bodem en het duurt wat, voor het tot me doordringt...tijd dus voor een koffie met chocoladetaart om dat besef wat te laten bezinken.
Vanaf hier neem ik de "Kattegatleden", een fietsroute langs de kust tot in Goteborg, mijn einddoel, 400 km verder.
Ik zoek op het web een camping ten N. van Helsingborg, maar daar aangekomen blijkt dat gewoon een pleisterplaats met enkele zitbanken, een schuilhut en een grill-mogelijkheid. Ik heb geen zin in barbecue en nog minder in een herhaling van mijn aankomst in Denemarken...Gelukkig ben ik tijdig, zodat er nog wel enkele km's bij kunnen, naar een volgende, heuse camping.

Mijn batterijen (de echte) zijn bijna plat, dus eindig ik dit schrijfwerk en mijn eerste Zweedse avond, in een veranda met zonsondergang én stopcontacten.

Geschreven door Niet.alle.wegen.leiden.naar