Vanmorgen vroeg op. 7 uur ontbijt, koffers weer pakken, uitchecken en weer in de bus op pad voor een ochtendje sightseeing in de omgeving van Myvatn.
Na weer een heerlijk uitgebreid ontbijtbuffet gingen we met de bus op pad richting de oostkust met een aantal tussenstops.

De eerste tussenstop was in het plaatsje Dimmuborgir (de donker stad). Bekend van Game of Thrones en trollen. Voor IJslanders meest bekend van de 13 Yule Lads, de zonen van de oude trollen Grýla en Leppalúði. Grýla en Leppalúði hebben een huisdier, een boze kat, die soms kinderen vangt. Grýla, die groot en formidabel is, zou de stoute kinderen in een zak verzamelen en ze mee naar huis nemen om te eten voor het kerstdiner. Als een kind stout is, komt Grýla er meteen achter. Grýla kan geen goede kinderen vinden.
Een oude traditie in IJsland is dat 13 dagen voor Kerstmis de Yule Lads elke nacht van de berg afkomen. Kinderen in IJsland zetten hun beste schoen op de vensterbank voordat ze gaan slapen en elke avond wordt er een klein cadeautje in de schoen achtergelaten van de Yule-jongen die die nacht van de berg afkwam. Als het kind zich misdragen heeft, kan er een rauwe aardappel in zitten.
De Yule Lads zijn niet zo gemeen als hun ouders, maar ze zijn ook niet erg beleefd. Het IJslandse kerstseizoen begint op 12 december, wanneer Stekkjastaur (schapenhoksluiper) uit de bergen afdaalt. De laatste, Kertasníkir (kandelaarsdief) arriveert op Aðfangadagur, eerste kerstdag op 24 december. Dan vertrekken ze weer naar de bergen, één voor één in dezelfde volgorde, totdat de laatste, Kertasníkir, op de dag van Driekoningen, 6 januari, vertrekt.
De Yule Lads hebben Dimmuborgir tot hun thuis gemaakt. Dimmuborgir is een betoverend gebied om te verkennen op een mooie zomerdag. Een bezoek aan Dimmuborgir tijdens de kerstperiode is echter echt magisch. Het landschap krijgt een andere uitstraling in zijn winterse kledij en dat is de tijd dat de IJslandse Yule Lads die in Dimmuborgir wonen, actief worden. Een bezoek aan hen in hun natuurlijke habitat is een onvergetelijke ervaring voor kinderen van alle leeftijden.
Ook kregen we uitleg over de flora en fauna in meer van Myvatn. Heel bijzonder is vooral de Marimo mosbal die alleen in het meer van Myvatn en in een meer in Japan voorkomt.
In het gebied hebben we de trollengrot bezocht en tussen de versteende trollen gelopen die na een feest niet op tijd thuis waren voordat de zon opkwam 😉

Na Dimmuborgir zijn we naar de plaatselijke bakkerij van het geysirbrood gereden. Het is een soort van zoete roggebrood wat een brood/cake-achtige structuur heeft. Iedere boer uit de omgeving heeft zijn eigen gat in de grond, waar de blikken met deeg dan voor 24 uur de grond ingaan om te worden gebakken in de geothermische warmte van 100 graden.
De dochter van de restauranteigenaar waar we een lokale lunch kregen, liet ons zien hoe dat in zijn werk ging.
De lunch bestond uit geysirbrood met boter vooraf en daarna een gerecht met Arctic char (trekzalm) of lamsvlees.

Maar eerst gingen we nog naar een andere bekende plek uit Game of Thrones, de Grjótagja grot waar het water heel blauw en 40 graden warm is. Daarboven is ook de kloof van de Euraziatische en Amerikaanse tektonische platen die IJsland in tweeën deelt. De kloof wordt elk jaar 2.5 cm breder. Op deze plek is de kloof nog niet zo groot, zodat we op 1 punt zelfs op beide platen tegelijk konden staan.

Na de lunch reden we verder naar de oostkust met nog een koffiestop vlakbij het hoogst gelegen (400 meter) boerderijtje van IJsland. Zomers is daar ook een hotel en een camping, maar nu in de winter is daar niet veel te beleven, behalve dat we werden begroet door het huisdier, een 8 maanden oud rendier, welke van de winter door de dochter van de boer gewond gevonden was, doordat het door een vos was aangevallen. Het duurste huisdier ooit, want het drinkt liters melk met ruim 30% vet per dag.

De tocht is vandaag geëindigd in een hotel in Egilsstaðir, waar we weer heerlijk hebben gegeten. Alleen jammer dat het douchewater heel erg naar zwavel ruikt, maar gelukkig hebben we daar allemaal last van 😉

Geschreven door Nelly.op.reis