Vandaag hadden we een relaxdagje op en rond de camping in gedachte. Even boodschappen gedaan in het dorp ( vlakke weg dus geen geproest en gepuf). Al fietsend probeerde ik nog online een speciale uitgave van Hertog Jan bier te bestellen (vatgerijpt 2020) die vandaag om 10:00 uitkwam. Helaas niet gelukt/doorheen gekomen, dus dan maar gewoon aan de Heineken 0,0 dit jaar.....
Het troostende gebaar van Lisa maakte een hoop goed.
Verder met de relaxdag die besteed werd aan zwemmen in de zee en zwemmen in het zwembad; Lisa vond zichzelf een mazzelkip (nee geen pik maar kip). S’avonds aan de bbq. Het lijkt wel vakantie😎. Toen Lisa in bed lag voor de camper nog plannen gemaakt voor onze eilandtour van morgen en overmorgen (auto gehuurd).

Om 10:00, ipv de geplande 09:00, zaten we in onze auto. Een miniferrari noemde de meneer van de autoverhuur het. De auto is ook genomineerd als de “truttenschudder” van 2019 of het “koekblik” van 2018; we hebben het hier over een onvervalste Chevrolet Spark. Berg op in zijn 1 met loeiende motor en bergaf gewoon laten rollen. We begonnen in het plaatsje Porto Azzurro en deden verschillende strandjes aan. Al schuddend en loeiend scheurden we over het oostelijk deel van het eiland. Miriam vond alle strandjes mooi, ik ben niet zo een strandmens; al die kiezels (of nog erger het zand) vind je bij de volgende vakantie nog terug in je zwembroek. Dan heb ik het nog niet over de gratis naadschuursessies die je er als klap op de vuurpijl bij krijgt Maar Lisa geniet en uiteindelijk gaat het daarom ( van het strand dan want Lisa liet duidelijk blijken niet gediend te zijn van het zand wat daarbij hoort)
Helaas komt aan alles een eind en was het om 17:00 tijd om terug te gaan richting de camping. De slagboom hoorde ons aan komen loeien en de camping was ook gelijk wakker toen wij weer bij Hugo aankwamen.

De volgende dag, gisteren op het moment dat ik dit schrijf, dag 2 met de miniferrari over het westelijk deel van het eiland. Het westen bestaat vrnl uit een 1019 meter hoge berg; monte Capanne. Je rijd/loeit/schud met de auto tot aan de kabelbaan 🚡 in Marciano; dit ligt op 375 meter hoogte. Dan pak je de kabelbaan voor de resterende ruim 600m. Dit is erg mooi; je staat in een open bakje en hebt fenomenaal uitzicht. Een ritje van 15 minuten omhoog en 15 minuten omlaag en boven nog een wandelpad naar de top. Je hebt uitzicht over heel Elba en bij mooi weer kun je Corsica zien liggen. Het was mooi weer maar waar ik ook keek Corsica zag ik niet. “Uithuilen” en door dan maar. Net als gisteren nog wat strandjes aangedaan. Nog steeds mijn ding niet, maar ik zal erover ophouden. Bij het laatste strandje wilde Miriam nog een foto maken. Lisa en ik reden door op zoek naar een parkeerplaats die niet te vinden was; ik liet in woorden merken dat ik niet begreep dat er nergens plek was. Lisa vertaalde dit naar Miriam dat ik niet begreep waarom Miriam hier een foto moest maken. Uhhh miscommunicatie......Miriam dacht vast kinderen spreken de waarheid, maar echt het was miscommunicatie.

De dinsdag en woensdag besloten we op en rond de camping te blijven. Nog wel even sportief gedaan door naar Marina Campo te fietsen en te lunchen. De middag vertoefden we weer in het zwembad en de avond voor Hugo; onze trouwe metgezel. We maakten onze plannen voor de komende dagen en weken, want de tweede helft van de reis breekt donderdag aan. Vandaag (woensdag) onze laatste dag op Elba hadden we bedacht naar het strand te gaan. Bij het wakker worden voelde Lisa blijkbaar nog zand tussen haar billen want ze gaf gelijk aan dat ze wilde zwemmen in het ZWEMBAD en niet in de zee en op het strand. Weer maakte mijn hart een sprongetje; dat is mijn dochter 🥰.
Miriam daarentegen was iets minder blij met deze mededeling maar onderging haar lot😉. Het water is 10 graden kouder dan de zee; Lisa zei het is maar een klein beetje koud ( ja zo koud 😉....). Voor vanavond hadden we een “diner aan zee” gepland dus de dames moesten optutten (nagels lakken enzo). Ik ben ff gaan fietsen richting supermarkt, die naast de luchthaven van Elba ligt. “Euro in de gleuf van je kar en een vliegtuig boven je knar” wat wil je nog meer..... Om 18:00 was het zover; we togen richting het restaurant. Bij de ingang vertelde de vriendelijke ober ons dat ze pas om 19:00 opengingen....... 40 minuten vertoeven bij een bar met uitzicht op zee was ons niets ontziende lot. We zaten op de blaren en lieten het over ons heen komen.

Het eten was heerlijk, het uitzicht was mooi, de wijn was lekker (voor Lisa pakje vitaminesap) en de rekening was pittig. Onze flexitarier had trek in biefstuk; 6 euro per 100 gram. Je krijgt gewoon een lap van 450 gram maar dat staat er niet bij. Gelukkig had ik een pizza quatro stazioni (of hoe dat heet) en een Lisa een kinderportie pasta dus we kwamen zonder af te wassen weg. Miriam had zoveel vlees op die begon bijna loeien, Lisa was moe van het halve portie koolhydraten en mijn pizza stak een beetje schraal af bij mn tafeldames dat ik nog spontaan over een toetje begon. (Dat hebben we maar even gelaten....).

Morgen trekken we weer verder; het Toscaanse landschap in. We gaan richting Siena om daarna via Arezzo naar Ancona te gaan. Ancona ligt aan de oostkust van Italië. Volgende week donderdag dan door naar San Marino, 13e kleinste land ter wereld, een enclave middenin Italië en belastingvrij inkopen. Na San Marino begint onze tocht terug naar NL; maar daar zullen we pas over 3 weken en vele reisverslagen aankomen. Wij gaan ons avontuur verder beleven; to be continued!

Geschreven door Miriammartinlisas.travels