Na de middagwandeling in de stad Oña is het al aan de late kant om het monasterio nog te bezoeken. We besluiten dat de volgende dag te doen. Zopgezegd, zogedaan. Dus vandaag staat het monasterio als eerste op het programma. De volledige naam is het Monasterio San Salvador. Het is gebouwd in 1011 door de Castilliaanse graaf Don Sancho Garcia. Zijn dochter, Doña Tigridia bestuurt dit tot 1033. Op dat moment werden de Benedictijnse regels geïntroduceerd. In de 19e eeuw werd het in beslag genomen door Mendizabal, een Spaanse politicus, wat het verdwijnen van de Benedictijnse gemeenschap betekende. In 1880 veranderde de orde van San Ignacio de Loyola, een Jezuïetenorde Het monasterio in een kerkelijke universiteit, goedgekeurd door de Heilige Stoel, met drie hoofdfaculteiten: Theologie, Filosofie en kerkelijke wetten (Canon Law). Dit bleef zo tot 1968, toen de gemeente Burgos het gebouw opeiste en het veranderde in een "hospitable centre" for psychiatric patients.

We hebben onze ogen uitgekeken naar alle luxe en overdaad aan goud/zilver/kostbaar hout/ fresco's etc. Nog nooit zoiets groots gezien in een Abdij/kloosterkerk! Het schittert je tegemoet. Bijzondere zaken:
* Blijkbaar is hier toch ook een beeldenstorm geweest, want van verschillende beelden was het hoofd af. er was zelfs 1 beeld zonder hoofd, wat zijn eigen hoofd in z'n hand hield (zie foto).
* Een marmeren beeld op een graftombe waar jaartallen en namen in gekerfd zijn: 1413,1772,1831. Graffiti....niets nieuws onder de zon dus, deden ze in de 15e eeuw ook al.

Na deze indrukwekkende ervaring rijden we weg uit Oña om de watervallen van Tobera te zoeken. de watervallen zijn groots, maar de omgeving is zo mogelijk nog grootser. Enorme rotspartijen hangen boven een kerkje en de watervallen, je voelt je erg klein. Als je de route langs de watervallen afloopt kom je bij een terras aan de waterval, waar je lekkere koffie kunt drinken, of iets anders kunt eten of drinken.

We rijden door naar Frias, een middeleeuwse stad, waar boven op de top een kasteel staat, el Castillo de Leon. Aan het begin van het dorp ligt een grote camperplaats, waar we de camper neer zetten en gaan lopend de stad in en het kasteel verkennen. Puf, puf, dat was wel een hele klim, maar wel de moeite waard. Terrasjes heb je wel in deze kleine dorpen, maar weinig restaurantjes. Dus toch thuis maar wat klaar gemaakt.

Geschreven door Marjan.en.Bas.op.reis