Hi all!

Vorige keer schreef ik dat ik niet zoveel had meegemaakt. Gelukkig afgelopen week wel weer! Zaterdag 11 augustus bleek het mooi weer te worden, en omdat er onder ons redelijk wat sportieve mensen zijn (lees: hier hoor ik niet bij:)) werd vrijdagavond last minute besloten om vroeg naar bed te gaan, om zo fit te Tafelberg op te klimmen. Het idee was om via Kirstenbosch te gaan, dit ligt aan de voet van de Tafelberg, en hier liggen ook de Botanische Tuinen van Kaapstad. Dus eerst een wandelingetje door de tuinen, en daarna de route Nursery Ravine (die naam alleen al gaf me kriebels) om de berg op te lopen. Matilda had voor deze route gekozen omdat zij en Steffen hoogtevrees hebben, dus zouden we niet zoveel aan de zijkant van de berg hoeven te klimmen. Nooouuuu eeeeeeeeh, pijn. Pijn, pijn, pijn. Een ontzettend mooie route, waarbij we watervallen moesten oversteken en tussen de rotsen moesten klauteren, maar moeilijk! En hoog! Er was een poging gemaakt tot een soort trap aanleggen, maar helaas waren sommige (lees: de meeste) treden ongeveer een meter afstand in hoogte van elkaar, dus het was net alsof ik alleen maar klimmende lunges aan het maken was. Nou snappen jullie natuurlijk wel dat ik me niet wilde laten kennen, en dapper mee klauterde, maar oooeeee dat heb ik geweten. Tussendoor een paar keer gestopt om even wat te drinken, maar lunchen zouden we pas doen op de top. En toen waren we er eindelijk na 2,5 uur, na een gammele zwaar verroeste ijzeren trap op te zijn geklommen. En het uitzicht was sjon, hél sjon! Dus het was het allemaal waard. Gelukkig was ik niet de enige die al redelijke de beentjes begon te voelen, dus toen iemand anders opperde om naar de kabelbaan te lopen (die ze hier hebben, op en af) en vanaf daar naar beneden te gaan vonden de meeste dit een goed idee. Dus hop, wij vol goede moed het pad proberen te zoeken naar de kabelbaan. Pluspunt: de Tafelberg is bovenop zogoed als plat, dus we hoefden niet veel meer te klimmen, thank god. Minpunt: omdat het hier winter is, en alleen gekke toeristen nu de Tafelberg beklimmen, waren de paden een beetje overwoekerd. Resultaat: verdwaald, niet een wandelpad kunnen vinden, laat staan het pad naar de kabelbaan. Dus na een uur een rondje in de wildernis te hebben gelopen kwamen we weer bij een plekje dat ik herkende, (oriëntatie van ons vaders) en konden we weer teruglopen naar het punt waar we boven waren gekomen. Dus we hadden 2 opties. Toch proberen nog een keer de kabelbaan te vinden, of via Nursery Ravine omlaag. Omdat we dachten dat we bij de 2de keer het echt niet beter gingen doen met Kabelbaanvindings dus maar weer de hel naar beneden gelopen. Gelukkig is naar beneden makkelijker dan naar boven, dus we waren binnen een uurtje weer down. Shit, ook nog die hele weg door die Botanische Tuinen lopen. Iedereen was echt super super super gelukkig toen we bij de Uber waren en we in de auto konden stappen. Al met al heb ik hier ongeveer 4 hele dagen spierpijn van gehad. En dan spierpijn dat je loopt alsof je in je broek hebt gepoept, niet normaal. Neil (professor) vroeg waarom ik zo liep afgelopen week, dus ik uitleggen, begint hij keihard te lachen en zegt: "Normaal gaan mensen alleen daar naar beneden, niet naar boven". Dus, ik voelde me meteen een stuk beter over het feit dat ik niet normaal kon lopen voor 4 dagen.
Zondag, de dag erna, ging ik met Lenette (NL meisje), NJ (zuid-afrikaanse jongen) en ARJ (indiase jongen) naar Mzoli's, de braai midden in de township. En dit was gaaf! Echte echte afrikaanse cultuur, niet de toeristen troep die je voorgeschoteld krijgt. We kwamen daar aan en werden afgezet bij een mini slager. Wij naar binnen, moest je zelf het vlees aanwijzen dat je wilde voor op de braai. 40 rand per persoon moesten we betalen, wat neerkomt op ongeveer 2.60 euro. Dus hellemol nieks! Daarna werd je vlees in een bak gedaan, gemarineerd, en moest je het zelf naar de braai brengen achter de slagerij. Vervolgens konden we in een soort van mega grote partytent op plastic stoeltjes gaan wachten tot het eten klaar was. Normaal gesproken neem je je eigen drinken mee, maar NJ had gezegd dat wij dat niet hoefde te doen om het echte Mzoli gevoel te krijgen. Dus hop, wij hem achterna, en daar is het dan normaal dat je gewoon bij huizen gaat aanbellen en vraagt of ze bier verkopen, wat ze dan doen. Dus wij een paar halve liter flessen bier gescoord en weer terug naar ons tafeltje. Ondertussen was er ook een DJ die echt keiharde afrikaanse muziek draaide, en daarna kwamen meisjes uit de townships zelf om hun danskunsten te showen. Erg erg cool allemaal. Filmpje uploaden lukte helaas niet :( 's Avonds zijn we nog naar een cafétje geweest waar ze op de buitenplaats een hele grote vuurkorf hadden waar we met z'n allen gezellig omheen zijn gaan zitten.
En toen was het weekend alweer voorbij!

Maandag weer naar de uni, en 's avonds met z'n allen eten. Dus Lieke besloot om Nederlands te koken. Dus Lieke dat gedaan. Tomaat-paprika soep, spinaziestamppot met worst en als toetje een kruidcake. Iedereen helemaal blij met het eten, en ik blij dat ik de komende dagen mensen voor mij kon laten koken! De rest van de week was niet heel spannend. Vrijdag vond ik dat ik al op tijd weekend had verdiend, rond 3, dus ging ik samen met Anna (duitse meisje) naar een schetig cafétje om lekker het weekend in te drinken. Dit is een café vlak bij mijn huis en hier hebben ze de bierchallenge! Als je alle 19 speciaalbiertjes van de tap besteld wordt je naam vereeuwigd op de muur. Ik ga natuurlijk niet voor minder, dus me maar meteen ingeschreven voor deze challenge en vaste klant geworden (de warme chocomel is daar ook echt hemels). 's Avonds gingen we op stap naar Aces and Spades, een kroeg waar alleen maar rock classics werden gedraaid, dus dikke prima voor mij. Zaterdag was uitbrakdag en zondag wilde ik weer eens iets cultureels gaan doen (ahem). Maar ik had gelezen dat in Kaapstad de eerste menselijke hart transplantatie is uitgevoerd door dr. Christiaan Barnard, en blijkt dat museum zich nou ook nog eens in het ziekenhuis te bevinden waar de uni tegenaan ligt. Dus, 5 minuten lopen voor d'n Lieks. Mega interessant museum (voor mij), de franse meisjes en anna vonden het iets minder geslaagd. Trouwens, ik heb een paar foto's van het museum toegevoegd, probeer eens of je het zuid-afrikaans kan lezen!

Nog een paar funfacts:
1. Natuurlijk heb ik op de tafelberg mijn telefoon laten valen. Romy, eeuwig bedankt voor de tip van de screenprotector met gebogen rand! Held!
2. Ook ben ik al uit mijn eerste broek gescheurd toen ik de hond achterna zat en hem wilde oppakken. Jammer.
3. Er staan hier bakken in de douche waarmee je douchewater kan opvangen dat helpt om de WC door te spoelen ... #watercrisis #maartocheenbeetjeraar
4. De University of Cape Town bestaat uit maar liefst 4 (of 5?) campussen. Om mijn pasje geregeld te krijgen moest ik naar Upper Campus. Gelukkig hebben ze hier bussen die vanaf verschillende plekken in de stad naar alle campussen rijden. En goed geregeld joh! Perfect tijdschema, heel duidelijk waar ze heengaan/vanaf komen, aankomende haltes worden ontzettend goed aangegeven ..... how wacht, dit is sarcastisch. Ik eindelijk in de FFFF bus na 25 minuten in de kou te hebben gestaan (ja mensen, het is hier nog steeds winter), volgende halte stapt iedereen uit, geen idee waar ik ben, nergens een bordje. Dus ik denk, heeee dan zal ik er ook wel uitmoeten. Fout. Dus weer 25 minuten wachten :) topervaring.

Afsluitend natuurlijk met een leuke afrikaanse zin:
"Moenie hysbak gebruik ten tye van ’n brand nie, gebruik trappe"
Je moet niet de lift gebruiken ten tijde van brand, maar de trap. hahahah geniaal toch?

Liefs, Lieke

Geschreven door Lieke-in-zuid-afrika.op.reis