Maandag 23 mei vandaag hopen we in Santiago aan te komen samen met vele anderen. Van allerlei nationaliteiten. Vanmorgen aan het ontbijt sprak ik met een Schotse lerares die al jaren in Duitsland woont in de buurt van Enschede. Ze is gek op Nederland.
De afstand die we vandaag nog moeten overbruggen is 20 km. We lopen langs met eucalyptus omz­oomde landweggetjes in de richting van Santiag­o. Helaas regent het vanmorgen pijpenstelen. We passeren de ri­vier Lavacolla, waar volgens het verhaal de pelgrims zich wasten alvorens de heilige stad Santiago de Comp­ostella te
betreden. Het pad kl­imt steil naar de top van de Monte de Go­zo, waar we voor het eerst de beroemde to­rens van Santiago de Compostella in zicht krijgen met zijn ber­oemde kathedraal, st­atige paleizen en mi­ddeleeuwse straatjes. Gelukkig is het droog geworden en de zon breekt voorzichtig door.
Onder de indruk van de enorme kathedraal en het grote plein vol met mensen in allerlei kleuren en maten. En dan toch maar in de rij voor ons certificaat. Daar moet je wel even geduld voor opbrengen maar dan heb je ook wat.
Terugkijkend op de wandeling zeggen we allebei dat het goed te doen was. Gek genoeg hebben we de laatste km best wel last van onze voeten. Vast een psychisch dingetje😏alhoewel Klaas ook weer een flinke blaar had. Het was een mooie ervaring!

Geschreven door Lenie.Klaas.Camino