We hoorden gister al dat verschillende campers en caravans vandaag, op zondag zouden weggaan van de camping: Om weer te moeten werken of als pensionado’s verder te reizen Een Duitser was zelfs zo vriendelijk om ons te waarschuwen dat we niet moesten schrikken als er vanmorgen achter onze camper wat gerommeld werd, want de stroomkast stond daar.
Achter ons stond op het eerste terrasrij een Duits echtpaar, waaraan wij duidelijk merkten dat ze niet tevreden waren met die plek; wat ook wel te begrijpen was, want ze keken tegen onze hoge camper aan. Toen aan de waterkant een camper vertrok, stonden zij klaar om naar die plek te gaan. Het was vandaag op de camping dus wat onrustig en veel plekken kwamen leeg, maar niet voor lang want in de middag stond alles weer vol.
Van onze broodvoorraad was nog weinig over en Jan fietste naar een winkel in het dorp Drage om brood te kopen, zodat we daarna lekker konden ontbijten of bijna lunchen.
Vandaag wilden we een stukje fietsen en als het lukte ook nieuwe water schoenen voor Ria te scoren, want die van haar hadden het begeven en die van Jan waren wat aan de grote kant. Maar eerst nog even behelpen en een duik in het heldere water te nemen.
Vervolgens stapten we op de fiets en reden naar een rustige achteraf fietsweg, die langs een meer liep. Wel rustig, maar heel lastig fietsen over het stenen of grof-grind pad, waar Ria bang was om weg te slippen. Dus weer snel naar de doorgaande weg waar auto’s ook hard mogen rijden. Achter elkaar fietsend kwamen we na zes kilometer bij Pakostane waar een Plodine supermarkt was, die waterschoenen in de schappen had liggen; weliswaar van een mindere kwaliteit, maar waar we mee geholpen waren! We namen wat lekkers mee voor bij de thee en dronken op het naastgelegen terras een drankje.
Terug op de camping waren alle vrije plekken rondom ons heen weer gevuld en hadden we met onze ‘nieuwe’ Duitse buren een geanimeerd gesprek over reizen, mooie plekken, Egmond aan Zee waar zij jaarlijks naar toe gingen en ook naar een camping achter een, voor ons bekend, café bij Borculo namelijk Kerkemeijer.
Op de camping loopt het hondje van de eigenaar rond die altijd een halsband om had, maar vandaag even niet. Het aardige hondje weet al dat hij van Jan altijd wat lekkers krijgt, dus komt hij regelmatig aanlopen. Vandaag wilde Jan een foto maken, maar daar moest hij niets van hebben en ging er snel vandoor!
Tot laat in de avond konden we nog lekker buiten zitten!
We hebben hier slecht bereik met internet en daarom komen de verslagen meestal pas de volgende dag!
Geschreven door LaikaRiaJan