Vanmorgen worden we op de camping verrast met een glaasje Marokkaanse whisky (zo noemen ze de thee hier), van het huis. Het gebeurt vaker dat we thee aangeboden krijgen op de camping, maar meestal 's-middags. Daarna ga ik samen met Emmy naar Moulay Idriss. Het is een heilige plaats voor Marokkaanse moslims, die vroeger verboden was voor niet moslims. Het mausoleum is nog steeds niet toegankelijk voor niet moslims, er ligt een paal als barrière tot hoe ver je mag. We zouden met de bus gaan, het is maar een km of 9 en de bus gaat ieder half uur. Als we bij de bushalte aankomen, stopt er een aardige Marokkaan, die ons wel wil meenemen. Inmiddels zijn we hier aardig gewend en laten ons comfortabel naar het centrum van het stadje brengen. Hij wil er geen dirham voor hebben. Wanneer we uitstappen, worden we gelijk overvallen door een stel mannen, die onze gids willen zijn. Want het stadje is een labyrint van trappen en straatjes om boven te komen en op een mooi uitzichtpunt te genieten, van de omgeving. Maar we slaan alles vriendelijk maar beslist af, want het is niet onze bedoeling om naar boven te gaan, dat doen we morgen als de mannen er bij zijn. We willen nu een beetje beneden rondkijken en onze telefoonkaart opladen. Als we een poosje later op een terrasje zitten, zien we heel veel ezels langs komen, die zwaar bepakt zijn. Want door die trappen naar boven, is alle vervoer per ezel. Je ziet in heel Marokko ook bijna geen kinderwagens, de meeste kleine kinderen, worden op de rug gedragen. Er zijn hier zo goed als geen trottoirs en als ze er wel zijn, met heel veel gaten erin. Dus op de rug is veel praktischer. Terug gaan we wel met de bus, die is overvol, maar voor 5 dirham zijn we weer redelijk snel terug bij de camping. Later in de middag, gaan we met z'n allen pannenkoeken bakken. Geweldig toch 8 november en dan in korte broek en T-shirt heerlijk in het zonnetje pannenkoeken eten.
Geschreven door KeesenMarijkeopAvontuur