Opnieuw drie dagen verder: een mooie dag in Zaragoza, twee fietsdagen (200 km) door de provincie Aragon en drie avonden met onweer.

Donderdagavond kwam ik in Zaragoza aan. Ik had een hotel vlakbij het centrale Plaza de Pilar genomen om makkelijker de topattracties van de stad te kunnen bezoeken én omdat regen en onweer voorspeld was. Die voorspelling kwam uit. Tussen de buien door was het heerlijk om door de stad te lopen, terwijl op de achtergrond de bliksem door de lucht schoot. Trots was ik toen het lukte, na een paar minuten wachten met mijn mobieltje in de aanslag, de bliksem te vangen terwijl deze op weg lijkt naar de kathedraal La Seo del Salvador.

De topattracties zijn misschien niet van het allerhoogste niveau, maar de stad - net iets groter dan Amsterdam - aan de Ebro is prettig ontspannen, heeft veel mooie gebouwen, is 's avonds uitbundig verlicht en heeft veel terrasjes. De foto's geven een beeld hiervan.

Het weelderige groen van de route in Frankrijk, van Carcassonne naar de Col de Pourtalet, heeft langzamerhand plaatsgemaakt voor het ruige plateau waar ik vandaag en gisteren doorheen ben gekomen. Het is een vreemde gewaarwording helemaal alleen over een brede asfaltweg te rijden en kilometerslang niemand te zien. Ik moest aan de film Duel denken.

De camping waar ik gisteren belandde was bijzonder. Het leek een camping en ik werd ontvangen alsof het een normale camping was, maar het zwembad was gesloten, de wifi deed het niet, voor de bar kon ik naar het tankstation een stukje verderop, er was geen winkel enzovoort. Toen ik met mijn fiets de camping opliep zag ik dat er geen enkele toerist of vakantieganger was. Het was een drukte van belang in en tussen de huisjes van bijna alleen mannen - de meesten met ontbloot bovenlijf en druk aan het bellen of aan het praten met elkaar - die waarschijnlijk in de buurt seizoenswerk doen. Er stonden twee touringcars met verwijzingen naar Roemenië en Portugal. Dit was anders dan ik verwachtte, heb even getwijfeld wat ik zou doen en heb vervolgens mijn tent opgezet. Later die avond kwamen nog een paar verdwaalde reizigers in mijn rijtje staan.
Een van die reizigers, een net gepensioneerde Canadese man, kwam vanochtend een praatje maken over mijn fiets. Toen ik hem daarna vroeg waar hij naartoe ging die dag vertelde hij dat hij een reis van een jaar door Europa wilde maken. Zijn safari-auto was met de boot naar Europa gekomen en hij zelf met het vliegtuig (ja, naar Amsterdam natuurlijk). Omdat hij maar 90 dagen in Europa mag zijn, doet hij zijn tocht nu in 2 jaar, 4 keer 90 dagen, en reist hij tussendoor terug naar Canada (je raadt het al, steeds via Amsterdam). Hij had pas een paar zinnen van dit verhaal verteld of hij werd helemaal emotioneel. Ik dacht dat hij pas iemand verloren had ofzo en vroeg hem wat hem zo emotioneerde. Dat was totaal wat anders: zijn antwoord was dat hij zich realiseerde, toen hij zijn verhaal vertelde, hoe gelukkig hij was.
Dat emotioneerde mij dan weer.

Goed, ook nog even over het fietsen. Het waren pittige dagen, met veel klimwerk. Vandaag ging de laatste 40 km lekker vlak over een voormalig spoor, onderdeel van een project dat de oude spoorlijn van Santander (niet ver van Bilbao) tot een plaats dichtbij Valencia omvormt tot de 'Camino Natural Santander Mediterraneo' voor wandelaars en fietsers. Het was een beetje saai, één rechte streep door het land, niet onderbroken door een dorp, koren en zonnebloemen langs het pad, maar lekker vlak en het schoot goed op.

Goede tip Anouk, Komoot. Ik gebruik die app niet zo vaak. De route van vandaag, die niet in het boekje stond, kon ik er makkelijk mee maken. Is het gelukt om dit jaar te fietsen in China of (nog) niet?

Omdat ik meer kilometers per dag maak dan ik van tevoren had berekend en ook nog geen pechdag nodig heb gehad, kom ik als het goed is dinsdag al in Pamplona aan en heb ik een paar dagen 'over'. Daar heb ik wel ideeën over, de komende dagen zoek ik uit of die haalbaar zijn.

Tot zover, tot over een paar dagen.

Geschreven door Joep.op.pad