We zijn vandaag van Magelang naar de kustplaats Semarang gereden. Semarang was vroeger een belangrijke handelsplaats voor de VOC. Semarang is ook de provinciehoofdstad.
De reis er heen was ongeveer 2 uur, inclusief een koffiestop. Als eerste gingen we naar het spoorwegmuseum Ambarawa.Hier worden treinen entoongesteld die gebruikt zijn voor het transport van handelsgoederen naar Semerang. Bij aankomst bleek het museumgesloten voor renovatie. We konden er alleen aan de buiten kant langslopen. De locomotieven stonden buiten opgesteld en te vergaan. Hier heb ik nog wat fotos's van kunnen maken.

Vervolgens naar de oudste protestantse kerk (1753) op Midden-Java. Deze kerk heet Gereja Blenduk en is voorzien van een opvallende groene koepel. In de kerk bleek dat deze drg sober is ingericht, maar met een opvallend zilveren orgel. De kerk wordt nog steeds gebruikt.
Na het bezoek aan de kerk zijn we voor de lunch gegaan naar Toko Oen. Dit restaurant is sinds 1936 al in bezit van de familie Oen. Het is nog steeds ingericht naar de oude stijl en ze verkopen er Nederlandse dingen, zoals kokosmakronen, eierkoeken, e.d..

Na de lunch zijn we verder gegaan naar Lawang Sewu, dit was het hoofdkantoor van de Nederlandsch-Indische Spoorweg Mij (NIS). De Javaanse naam betekent duizend deuren. Het gebouw is ook voorzien van heel veel deuren. Een deel van het gebouw is gerenoveerd. Het is nu een museum, waar de geschiedenis van de NIS wordt getoond.

Hier vandaan naar de Chinese tempel Sam Poo Kong. Dit is een grote tempel, welke deels nog wordt aangepast. In Semarang wonen heel veel Chinezen.

Vanuit de tempel zijn we naar het ereveld Kalibanteng gegaan hier zijn veel slachtoffers uit de Japanse interneringskampen begraven. Ereveld Kalibanteng is 1 van de 22 erevelden over de hele archipel.

Op e terugweg zijn we nog even gestopt om durian te eten. Dit wordt een stinkvrucht genoemd in het Nederlands. Ik heb hem dit keer niet gegeten, in 2010 wel, omdat ik de smaak niet kan waarderen.

Geschreven door JKS