Gisteravond bij het avondeten voor Jaden een hamburger besteld. Iedereen had na lang wachten het eten al behalve Jaden. Uur gewacht en gevraagd waar het bleef. Ze hadden geen hamburger 🤷🏽‍♀️ Waarom ze dat niet meteen zeiden blijft een vraag. Na klagen bij de receptie door Sonja bleek dat het ging om het woord “ham” in hamburger. Dat is varkensvlees en dat serveren ze niet. Tja, lekker (on)duidelijk dus. Toen Jaden en Danny maar naar de KFC. Emmer kip gehaald. We gingen nog een potje biljarten beneden en daar kwam de manager van het restaurant met excuses en de bestelde burger met friet. Die werd naar de hotelkamer gebracht want Jaden had zijn buik dus al vol met kip. 🤦🏽‍♀️
Volgens mij heeft Stan die opgegeten. Daarna kregen we nog een kan bier met weer excuses en de manager wou met Sonja op de foto. Bier was niet te zuipen 🤭

Vandaag dus met gids en chauffeur naar de straat waar mam gewoond heeft. Echter zijn er 4 of 5 straten die Jalan Kancil heten elk met één andere toevoeging. Helaas geen herkenningspunten voor mam en ook pap herkende de straat niet. Ze zijn er 29 jaar geleden wel geweest en ook het huis gevonden destijds. Wat een domper! Was toch ons doel hier in Makassar 😢
Echt jammer maar het is niet anders, alle straten afgelopen maar niet kunnen vinden. De mensen in de straat zijn wel uiterst vriendelijk en behulpzaam maar niemand die huizen kent van voormalige Nederlands Indiërs. Open riooltje zien we, brrr.
Het is snikheet, dus dan maar terug naar het hotel. Chillen aan het zwembad. De drukke steden zijn we een beetje moe nu. Hier en daar nog wat buikkrampen bij sommigen maar niks ernstigs.
René en ik hebben een upgrade geboekt naar een suite, luxe hè? Vanaf het balkon heb je een prachtig uitzicht over de stad en de zee. De zon gaat prachtig onder in zee, binnen 1 minuut en 20 seconden, heel snel dus. Prachtig! En als ik er naar kijk dan denk ik weer even aan opa en oma die hier 60 jaar geleden met mam naar Nederland vertrokken zijn en mis ik ze. Ze zullen nooit gedacht hebben dat hun kleinkinderen en achterkleinkinderen hier eens naar toe zouden gaan. Maar goed, ik dwaal af met mijn gedachten aan opa Nappi en oma Deetje.
Morgen naar Bali, eiland van de goden.
Doei!

Geschreven door Indonesie.familiereis