We zijn wat laat met schrijven over onze overwinter belevenissen in november. Dat kan ik uitleggen; lees verder.
Het begin van de maand staat uiteraard nog in het teken van de grote natuurramp bij Valencia en Malaga. Er gaat geen dag voorbij of er is nieuws over. Ook op politiek gebied wordt er heel veel over “gedebatteerd”. Maar het opruimen schiet niet echt op - kan ook niet - er is zoveel stuk, er zijn zoveel mensen bij betrokken.
Iedereen voelt het eigen leed het meeste en wil nu geholpen worden. Terwijl voor buitenstaanders duidelijk is dat met het opruimen nog maanden gemoeid zullen zijn en met het opbouwen nog vele jaren. Wat dat betreft kun je iedereen die getroffen is alleen maar het beste wensen. De diverse acties die zijn gestart om geld en goederen in te zamelen leveren wel wat op maar is gewoon niet genoeg.

De eerste kennissen vertrekken alweer richting NL, we zullen ze missen. Helmy en Bert zijn inmiddels aangekomen; da’s dan wel weer gezellig.
En voorzichtig aan beginnen wij ons op te maken voor het bezoek van mijn twee zusjes voor een lang weekend rond 22/11.
Met onze overburen nog heerlijk gegeten bij de Chinees in La Marina en het grote winkelcentrum van La Zenia, bij Torrevieja bezocht. Dat laatste lijkt op L’Aljub in Elche. Alleen vlgs Hans is de koffie in L’Aljub niet zo lekker als die in La Zenia.

21/11 word ik opgeschrikt door een bericht uit NL dat een neef (van moeders kant) in zijn slaap is overleden. Da’s wel erg jong; 59 jaar!! Ton R.I.P.

Op 22/11 richting Alicantes luchthaven om de meiden op te halen; we verdwalen in de parking van de luchthaven en zijn daardoor iets later in de ontvangsthal.
Daar komen Joos en Caatje net uit de deuren met hun koffer. Geweldig weerzien; mijn zusje zegt: “we hebben geen cadeautje maar wel een verrassing! En we zijn later omdat we op een rollator moesten wachten”. En meteen komt ons Rieki daar aanlopen. Omdat ik nooit verwacht had dat zij ooit deze kant op zou komen was ik helemaal blij verrast …… wat leuk; nu zijn we echt met de vier zusjes samen. Dat gezegd hebbend hoor ik een hoop bekende stemmen en gelach …… Komen mijn 4 nichtjes aanlopen; “hé hoi Nana, VERRASSING!!!!!!”. (Nou ik het opschrijf krijg ik nog kippenvel). Ongelooflijk, de meiden Sluijzen+ bende compleet.
En het duurde een tijdje voor ik van mijn tril-knietjes af was.
Wat blijkt; de dames hadden dit al op 15/7 (4-daagse feesten Nijmegen) bekokstoofd én Herman ingelicht.
Dat ze het allemaal zolang geheim hebben kunnen houden. Achteraf zijn er wat versprekingen geweest maar ……. Dat merk je op dat moment niet.
GEWELDIG!! En wat hebben we een feest gehad dat lange weekend, werkelijk de bloemetjes buiten gezet, heerlijk gegeten, gedronken, gelachen, gekletst en gekaart!

Ze hebben zelfs op de zondag voor het vertrek op maandagavond mijn 70ste verjaardag gevierd!! Met de opmerking; jij wilde er niets aan doen …… oké maar wij WEL.
Gezongen en gedanst in de bar van de camping; oftewel de boel op zijn kop gezet!
En nogmaals werd ik toegezongen met het eigengemaakt liedje op de wijze van: “in Spanje, in Spanje, in Spanje. In Spanje schijnt altijd de zon”.
Maandag overdag zijn de meiden nog even gaan shoppen in Santa Pola.
Herman heeft hen op maandagavond weer naar de luchthaven gebracht; en op de roltrap naar de vertrekhal zongen ze, “dag Herman, dag Nana, dag Spanje. In Spanje ….”
Wat een super bezoek was dat!!!!! Meiden reuze, reuze bedankt!! 🥰🥰 Jullie mogen nog vaker komen!!!! Paar dagen nodig gehad om bij te komen, da’s de leeftijd en de afkickverschijnselen 😉. Herman, de lieverd, had het met de meiden schitterend geregeld.
Nog een leuke anekdote; ik had voor de twee meiden die zouden komen een soort van goodie bag gemaakt. En steeds als ik er weer een aardigheidje in stopte moest Herman richting de betreffende winkel om er nog eens 5 bij te kopen! Het is hem aardig gelukt. Alleen met de Turron (Spaanse nougat) gooide ik roet in het eten. Er zaten maar 7 reepjes in de verpakking. Dus 2 gingen in de goodie bag ….. en Her wilde de andere 5 verdonkeremanen…….. maar ik wilde er persé eentje proeven 😍. Ja en toen waren er voor hem nog maar 4 om te verdelen over de 5 alternatieve goodie bags. Ook daar hadden de dames een liedje op bedacht: Toet, toet, beng, boing; Peppie en Kokkie….. cadeautjes halen. Toet, toet, beng, boing …… En ze verhaalden dan hoe snel Herman door Santa Pola moest racen, op de fiets om voor iedereen het tasje te vullen met hetzelfde. Zie je het voor je!!! LACHEN.

En toen begonnen de voorbereidingen voor ons verrassingsbezoek aan NL. Hermans schoonzoon, Iwan , ziet op 4/12 Abraham. En ze zo het zo leuk vinden als pap en marjo daar bij zijn. Laten jullie me even weten of dat lukt, vraagt ze! Het is een avondje zoeken, passen en meten maar het lukt. En op 4/12 staan we rond 18.00u aan hun voordeur waar een verbaasde Iwan uitroept; “wat doen jullie hier?” Nou we komen een knuffel brengen voor jouw 50ste verjaardag. Het werd een genoeglijke avond. 5/12 nog een paar boodschappen gedaan en ‘s avonds gezellig Sinterklaas gevierd.

Op 6/12 nog even bij de Media Markt in Groningen een bestelling ophalen (Herman stapt over op Apple), een paar rookworsten scoren en in de feestlocatie van die avond nog wat puntjes op de i zetten. Rond 18.00u gaan we met een ongeduldige schoonzoon (hij merkt dat er iets staat te gebeuren maar wat ……… da’s zo lastig) eerst ergens eten en daarna rijden we naar de feestlocatie waar een groep van 60 mensen uit binnen- en buitenland op het feestvarken wacht en een lang zal hij leven inzet op het moment dat ie binnenkomt. Het was een totale verrassing. En zo was het ook bedoeld. Leuk feest met leuke mensen.

Op 7/12 brengt Anne ons naar het hoofdstation in Groningen stad en als we net richting ingang lopen roept Anne: “Marjo; we zijn je rollator vergeten”.
Konijnen, die staat nog bij de voordeur. Wat een sukkel dat ik daar niet aan gedacht heb………
Dus terug naar huis en dat ding ophalen. Vervolgens rijdt Anne (die lieve topper) “eventjes” naar Schiphol omdat we de trein niet meer kunnen halen.
Voelde me zeer bezwaard dat die lieverd daarna weer twee uren alleen in de auto zit, terug naar huis.
Onze vlucht heeft een vertraging van bijna een uur, maar de piloot zet een tandje bij en 17.25u landt hij op Alicante.
Gedoe met de assistentie - en om even na 18.00u kunnen we bij Bert en Helmy instappen, zij halen ons -als verrassing - op bij de luchthaven.
Moe maar voldaan. Mission accomplished. We troffen het slecht met het weer in NL. (foei wat een wind en regen!!).
We gaan wederom genieten van het Spaanse weer want ……… in Spanje, in Spanje, in Spanje, in Spanje schijnt altijd de 🌞.

Geschreven door Herman-en-marjos.reisdagboek