Vandaag eindelijk de route naar de Trollstigen, iets waar Henk erg naar uitkijkt. Het weer is er uitstekend voor, mooie blauwe lucht en geen bewolking.
We zijn mooi op tijd weg, rond 09:00 uur vertrekken we vanuit Geiranger. De drukte voor zijn zal niet lukken, want het blijft immers een toeristische plek, maar wellicht is het rustiger rijden.
We komen nog even door Geiranger zelf en in Het Geirangerfjord ligt alweer een nieuw cruise schip te wachten. Deze was er vroeg bij, wellicht is die vannacht wel aangekomen. De weg nr. 63 waar we op rijden, stijgt gelijk na het dorp flink omhoog, ik denk wel zo’n 1500 / 1600 meter hoogte. Je hebt dan ook op verschillende plekken mooi uitzicht op het Fjord en het dorp met zijn cruise schip.

We laten het Geirangerfjord achter ons en komen in een nieuw dal terecht. Hier is het wat breder en uitgestrekter, maar wel met hoge massieve rotspartijen aan weerszijden. Uiteraard weer de nodige watervallen, welke elk zijn weg vind vanaf de berg. Vervolgens worden het stroompjes, beken, rivieren en regelmatig ook kolkende massa’s. Het blijft prachtig om te zien.
Ook in dit dal zien we regelmatig schapen grazen, zij lopen her en der over de weg en in de bermen.
We rijden verder en zien bij tijd en wijle een camper in de natuur staan, deze hebben hier duidelijk overnacht, iets wat in Noorwegen is toegestaan. Je mag op veel plaatsen je camper zetten, zolang je maar niets en niemand hinderd.

Tegen 10:00 uur zijn we bij de Ferry van Eidsdal, welke ons naar Linge brengt, aan de overkant. Dit duurt ongeveer een 15-20 minuten. We blijven in de camper, daar het niet echt de moeite is om eruit te gaan. Voor we het weten, zijn we weer aan de overkant. Ik moet zeggen dat het bij de ferry’s ook steeds goed geregeld is. Goede duidelijke aanwijzingen en geen gedoe van wie mag eerst.

We komen door een dal wat wederom breed uitloopt en zien dat daar enorm veel 🍓 aardbeibedden geplant zijn. Hier nog in de volle grond, waardoor ze vast meer smaak hebben. Er staan ook regelmatig kraampjes langs de weg, waar ze verkocht worden. Zo te zien door een van de kinderen, wellicht voor een extra zakcentje. Zo plotseling daarvoor stoppen met de camper is er echter niet bij, veel te gevaarlijk. Ook zien we kersenbomen en overige fruitbomen. Blijkbaar een goed klimaat voor deze teelt.

Ik blijf me ook nog steeds verbazen over de huisjes met de groene daken. Daar groeit naast gras en vetplanten soms complete jonge boompjes op en we hebben er zelfs gezien met bloemen erop. Het zal wel voor isolatie zijn, maar wellicht heeft het ook nog functie voor als het gesneeuwd heeft.

We komen zo stilaan in het gebied dat ons dichter bij de Trollstigen brengt. Ik had het eerder over brede dalen, maar hier is het nog behoorlijk breder. Het landschap wordt ook ruiger, met veel beken en stroompjes, en immense bergen om ons heen. Wel veelal rotspartijen, we zijn de boomgrens wel voorbij.
Bij sommige plaatsen zien we de zogeheten “stapelstenen” in grote getale aanwezig. Waarschijnlijk wil iedereen zijn “handtekening” hier achterlaten. Later lees ik dat de natuurbeheerders hier niet zo blij mee zijn, om uiteenlopende redenen. De oorspronkelijke bedoeling van “stapelstenen” was om te dienen als een soort van bewegwijzering in uitgestrekte gebieden. Wandelaars wisten dan welke pad of weg ze moesten kiezen. Wanneer er overal zoveel stapelstenen zijn, verliest het die functie. Daarnaast vind men het een verstoring van de natuur, iedere steen heeft nl zijn functie voor planten en dieren. Door die weg te halen, verstoor je dat evenwicht.

De weg naar de Trollstigen valt ons niet tegen, we hadden hem moeilijker verwacht (smaller, bochtiger en meer hoogteverschil). Later zal blijken dat wij aan de “goede kant” naar boven zijn gegaan, kom je vanuit Andalsnas , dan heb je eerst de lastige stijging, welke wij bij de daling hebben.
Eindelijk zijn we op het hoogste punt bij de Trollstigen. Gelukkig is het goed geregeld met het parkeren, iedereen dient gewoon de aanwijzigingen van parkeerwachters op te volgen. Hierdoor is het geen zootje. We stappen uit en lopen naar de uitzichtpunten. Er is een mooie wandelbrug aangelegd met diverse punten om te kijken, te stoppen voor foto’s etc. We lopen een eind over de brug en Henk gaat helemaal tot het einde. Ik blijf net ervoor even wachten op een mooi bankje. Vanaf het eindpunt heeft Henk een compleet zicht op de weg naar beneden, met al zijn haarspeldbochten en de smalste stukken van de weg. Het is er prachtig en de moeite waard om er geweest te zijn. Ik had gedacht dat de Trollstigen meer van hetzelfde was van wat we al gezien hadden, maar dat is toch echt niet waar. Het gaf weer een ander beeld van het mooie Noorwegen.
Na de vele foto’s, een koffietje en even de souvenirwinkel in geweest te zijn, gaan we weer op pad en maken de afdaling.
Die valt nog niet mee, maar als je goed blijft opletten en “de heer” (of dame) in het verkeer kunt zijn, is het te doen. Wij zitten (met enige afstand) achter een touringcar, welke moeite heeft om er af en toe door te komen. Soms kun je maar met een voertuig ergens doorheen. Maar als de bus kan rijden, kunnen wij er steeds gelijk achteraan, dat maakt het toch iets eenvoudiger. Uiteindelijk beneden aangekomen, blijven we bij ons standpunt dat de weg naar Stegastein afgelopen week, een stuk moeilijker was.

We rijden Andalsnas in en Henk wil graag op zoek naar een nieuwe stekker voor de verlengsnoer. Deze vinden we in een uitstekende campingwinkel, welke goed gesorteerd is voor alles wat met camping/caravan en camper te maken heeft.
Ook zijn we nog even het winkelcentrum ingelopen voor de eventuele souvenirs😉.
Daarna gaan we door en lunchen bij een mooie parkeerplek in de omgeving van Romsdalen, we gaan ook even het bezoekerscentrum in van Trollvegen in en kijken daar een film over het beklimmen van de Troll wand. Een hoog stenen gebergte welke tot voor 1964 nog niet beklommen was. Helaas heeft het ook de nodige slachtoffers geveld in hun pogingen om te beklimmen. Blijft toch indrukwekkend, die gevaarlijke sporten.

Uiteindelijk gaan we op zoek naar een camping en rijden door naar Dovre. De navigatie stuurt ons de laatste 6 km binnendoor, over een erbarmelijke weg. Achteraf hadden we gewoon de doorgaande weg kunnen blijven volgen🫣.
We vinden op camping Toftemo toerist een plekje. Er is ook een hotel bij, waardoor we s’avonds daar heerlijk in het restaurant kunnen eten. We genieten van de steak met Bernaise saus en de friet😋. Dit is eigenlijk de eerste keer deze vakantie dat we uit eten zijn geweest, de afhaalpizza niet meegerekend hebbende. We hebben genoten!

Geschreven door HenkenMartha