Vandaag een spannende dag en wel om twee redenen. Ten eerste een akelig strakke planning met 2x keer een ferrytocht met 5 uur speling waarin we de wandeling naar Kjeragbolten willen maken. We hebben diverse verslagen gezien op internet met wandeltijden variërend van 2.5 tot 3.5 uur enkel. We gaan er van uit dat ons wandeltempo net als gisteren gemiddeld wel wat hoger zal zijn, dus we gaan er voor. Vervolgens is het dan natuurlijk de vraag of we op de beruchte steen op 1000 meter hoogte durven te gaan staan…..

Op weg naar de ferry genieten we weer van de prachtige omgeving. We zijn ruimschoots op tijd voor de boottocht, maar de ferry laat een kwartier op zich wachten. Wordt dus krap wat wandelen betreft… De boottocht tussen de fjorden doet ons denken aan de Inside passage in Canada, erg mooi! Vanaf de veerboot in Lysebotn is het nog een kwartiertje rijden (een weg met 27 haarspeldbochten!) en dan begint ons avontuur!

We zijn voorbereid op 3 stevige klimmen afgewisseld met kleine afdalingen, wat vlakkere stukken en de laatste 1.5 km zijn vals plat naar de beruchte steen. De pittige klimmen kunnen we inmiddels beamen en de kettingen die links en rechts gespannen zijn, zijn geen overbodige luxe! We klimmen ruim 600m maar houden desondanks het tempo er stevig in. Na zelfs enkele meters door de sneeuw (jawel in korte broek, blijft leuk ;-)) staan we na een uur en drie kwartier oog in oog met de Kjeragbolten! Diverse waaghalzen zien we voor hun unieke fotomoment poseren, maar van dichtbij is de steen toch echt niet veel groter dan die op de foto lijkt….
Karel besluit al snel dat een ‘echte man’ niet zegt dat hij dat niet durft en met knikkende knieën gaat hij op de steen staan, malloot! Ik mag de beruchte foto maken en gelukkig gaat alles goed, maar echt grappig was het toch niet. Maar goed Karel kan een vinkje zetten op zijn Bucket list ;-)
Ik ben wat minder overtuigd om mijn lef te tonen en na een korte blik op de steen besluit ik dat half zitten op een losse steen op 1000 meter boven de grond voor mij stoer genoeg is!
We maken nog enkele foto’s van de omgeving en beginnen dan weer aan de afdaling, minstens zo uitdagend als de klim! Onze benen krijgen het zwaar te verduren, maar na ruim anderhalf uur staan we weer heelhuids beneden. Al met al een pittige wandeling en zeker de moeite waard, maar qua omgeving was de Preikestolen stukken mooier!

Morgen gaan we op weg naar Tuddal, een uurtje of zes rijden, dus weer mooi op tijd op!

Geschreven door Heidi-en-karel.op.reis